Mina Bantawa ‘Mridu’ – Ti Diwa Sapana Haru

ति दिवा सपनाहरु

ति दिवा सपनाहरु रातको हो भनि सम्झेछु
कल्पनाहरुलाई सजाएर म चुर्लुमै डुबेछु
ति दिवा सपनाहरु रातको हो भनि सम्झेछु

सपनाका ति महलहर धेरै ठुलो बनाएछु
भताभुङ्ग हुदा महलहरु संग-संगै भत्किएछु
ति दिवा सपनाहरु रातको हो भनि सम्झेछु

मृग नयनी आँखाबाट आँसुका थोपा बर्सिं दिंदा
म त लक्ष्य बिहिन भै परिवर्तन भैसकेछु
ति दिवा सपनाहरु रातको हो भनि सम्झेछु

प्रिय पाठक ब्रिन्द
यो पहिले नै प्रकाशित गीत हो त्यसैले यसको जानकारी गराइएको छ।

स्वर अनि शब्द-मीना बान्तवा
सङ्गीतकार्-हस्त परीयार
म्युजिक एरेन्जर-श्याम सुनुवार
दोभान स्टुडियो
चलचित्र-पर्दा-जन्म दिन

Rajab – Kram

शहर र गाउँमा बिहान
शहरको रात
क्रूरको सौन्दर्यप्रेम
प्रार्थना
धेरै मानिसको साँझ
थुक
अमरताबिरुद्ध
खतरापूर्ण एक यथार्थ
समयका ठूला नामहरू
यसकारण
खराब सत्ताको इतिहास
दुःख
कविता बचाउ
दृश्य शब्द र स्वरक ो राज्यमा
बेभसाइटबाट टाढा
द्रौपदी
काठमाण्डौमा बागमती
कविसँग
कुरुक्षेत्रमा होम छ
सिनमे ा हरोँ ै
मायानगर
आमा हँुदा
गुम
राम्रो समय
सङ्कट
घर गएपछि
बिन्दुहरू
माक्र्सको खुसी
तिमीहरू मौन
पक्ष
एक हाइटेक कविता बुझ्न खोज्दै
भत्कँदै–बन्दैछ
युद्ध
हिटलरको उमेर छैन
सङ्घर्ष
नम्रको उमेर
असजिलो कवि
गँडु
सर्दै…
प्रतिस्वर
ग्रह टिप्ने सपनामा
भूमिको जोखिम
युद्धमा
आजसम्मको किसान
यो नगरमा बेग
ऊ पनि अर्को ब्राइन
कसैलाई थाहा छैन
जत्ति टाढा गए पनि
सित्तैमा अखबार

Bodhraj Paudel – Godumba Ra Ma

बोधराज पौडेल – गोडुम्बा र म
(मधुपर्क बैशाख, २०६७)

विचरा गोडुम्बा !
झुण्डिन्छ सानो बेलामा
लहरिँदै जाँदा शाखाहरू
निकै पर पुगिसके
गोडुम्बा त्यहीँ छ
सुकेको फूलमा टाँसिएको ।

म निश्चल छु
सायद हतास Continue reading “Bodhraj Paudel – Godumba Ra Ma”

Abhas – Godhuli Ma Hidne Euta Jiundo Manchhe

गोधूलिमा हिँड्ने एउटा जिउँदो मान्छे
संसारलाई फेर्छु भन्थ्यो आफैँ फेरिएछ

मझेरीको अँध्यारोलाई खाल्टो खनी पुर्छु भन्थ्यो
उनी आउने पूर्णिमालाई जुनीभरि कुर्छु भन्थ्यो
अँध्यारोको अङ्गालोमा आफैँ बेरिएछ
संसारलाई फेर्छु भन्थ्यो आफैँ फेरिएछ

मौसम साह्रै उजाडियो पालुवा झैँ झुल्छु भन्थ्यो
मेरो जन्म मेरो होइन अरु निम्ति फुल्छु भन्थ्यो
पुरानो त्यो हिसाब-किताब सबै केरिएछ
संसारलाई फेर्छु भन्थ्यो आफैँ फेरिएछ

Rabindra Nath Thakur – Sun Ko Thaalma [From Geetanjali]

आज तिम्रो सुनको थालमा मैले आङ्खनो दुःखमय आँसुका मालाले
सजाएको छु ।
माता ! आज तिम्रो कण्ठमा मैले मोतीका हार उनेको छु !
तिम्रो चरणमा चन्द्र–सूर्यका रत्न जडेका छन्ः अनि तिम्रो
वक्षमाथि मेरो दुःखमय आँसुका Continue reading “Rabindra Nath Thakur – Sun Ko Thaalma [From Geetanjali]”

Bishwa Sigdel – Anshu

विश्व सिग्देल – आँसु

कुनै समय
आँसु हाम्रो शृङ्गार थियो
हामी धुन्थ्यौं आफूलाई
सफासँग
र हामीबीच खुल्दथ्यो
एउटा घमाइलो दिन

दिन, महिना, वर्ष बित्दै गए
हामीले सिक्यौं धेरै कुरा
हाम्रो संसारबाट
हाँस्न Continue reading “Bishwa Sigdel – Anshu”

Biplav Pratik – Durghatana

बिप्लव प्रतिक – दुर्घटना

सडकको बीचमा
एउटा दुर्घटना भएको छ ।
केही छिनअघि नानाथरीका
झन्झटले जेलिएको त्यो मान्छे
अब बन्धनमुक्त भएको छ,
सडकको बीचमा एउटा दुर्घटना भएको छ ।

यता, जिन्दगीमा कति यस्ता कान र आँखा छन्
जो केही सुन्दैनन्, जो केही देख्दैनन्
कति यस्ता मुटु र मगज छन् जो केही अनुभूत गर्दैनन्
यिनीहरूमध्ये कति त मान्छेसरह बाँचिरहेकै छन्,
र हामीहरू पनि यिनीहरूमध्येबाट नै बाँच्तछौँ ।

वास्तवमा हामीहरू पनि दुर्घटनामै परेका हौँ
म त भन्छु विशाल दुर्घटनाका सिकार हौँ हामीहरू
त्यो सडकबीचको दुर्घटना त एउटा मिथ्या हो ।
र यो जिन्दगीको, अहिले हरेक मान्छेले भोगिरहेको दुर्घटना
शाश्वत हो
उफ ! यो कस्तो दुर्घटना ?
यो कस्तो जिन्दगी ?
यो कस्तो शाश्वत ?
यो कस्तो मिथ्या ?

सडकबीच एउटा दुर्घटना भएको छ
र पछारिएका हामी छौँ
धूलोमा मुछिएर सडकमा रगतपछ्य ।

घट्टेकुलो, १४ जुलाई १९९१

Rishi Ram Neupane – Hoste Timile Gare

ऋषिराम न्यौपाने -होस्टे तिमीले गरे

खोली लोचन शीघ्र हेर अगुवा बालेर बत्ती तिमी
जुट्ने उच्च विचारमा छ गहिरो धाँजा परेको जिमी
शंका, त्रास र आशमा रुमलिंदा छाँया अँध्यारा परे
हैंसे गर्न तयार छन् छल बिना होस्टे तिमीले गरे

छाँया स्वार्थ र लोभका, कलहका फालौँ न हामी मिली
छन् झिल्काहरु भित्रका अनलमा गर्दै अझै पिल्पिली
मौकामा नफुके जुटेर अहिले बल्दैन आगो भरे
हैसे गर्न तयार छन् छल बिना होस्टे तिमीले गरे

पञ्जा थुत्न खुरुक्क बाघहरुका आऊ कसी कम्मर
चर्की वाद विवादमा अररिंदा ढल्छन् पला सुन्दर
बेलामा नबुझे विचार युगको रोपिन्छ काँढा भरे
हैंसे गर्न तयार छन् छल बिना होस्टे तिमीले गरे

आ–आफ्ना हठमा अडी, अडिरहे हुन्छौँ सबै निर्बल
बत्ती पौरखका र आत्मबलका बालौँ मिली झल्मल
बङ्गरा नथुते भुजङ्गहरुले चुस्छन् अरु झन् भरे
हैंसे गर्न तयार छन् छल बिना होस्टे तिमीले गरे।

Kedar Shrestha Gagan – Parkhi Baschha Bagar Sandhai

केदार श्रेष्ठ ‘गगन’ – पर्खी बस्छ बगर सधैँ

फूलले माया गर्दा–गर्दै बास्ना उडिजानी
पर्खी बस्छ बगर सधैँ बगि जाने पानी
लाग्छ मलाई भएँ आज त्यस्तै मै पनि ।

पिडाहरु उर्लि आउँछन् भाका फेरीफेरी
आगो बल्छ Continue reading “Kedar Shrestha Gagan – Parkhi Baschha Bagar Sandhai”

Acharya Prabha – Hau Timi Prerana Ki Khani

आचार्य प्रभा – हौ तिमी प्रेरणाकी खानी

हौ तिमी प्रेरणाकी खानी
अनी कोमलताकी रानी।

हौ, जननी पनि तिमी नै
फेरि सुलभ तिम्रो बानी ।

प्रक्रितिमै छौ सुन्दरम
अनी हौ फूल की जवानी ।

पाएर तिमीलाई सधैं
मुस्काउँछ Continue reading “Acharya Prabha – Hau Timi Prerana Ki Khani”

Min Dwandi – Yuva Haru

यो देश मेरो पनि हो, तिम्रो पनि हो
अर्थात् यो देश हामी सबैको हो
त्यसैले हामी सबै मिली–जुली
हातेमालो गर्नुपर्छ
देशलाई माथि उठाउनु पर्छ ।
– यसो भनेर बारम्बार कुर्लंदा पनि
कसैको कानमा बतास लागेन
देश क्रमशः डुब्दै गयो
कसैको मनमा अतास जागेन
अरू त अरू, युवाहरूले समेत
यो देशकै नागरिक पनि होइन झैं गरे
आफ्नो शरीरको नसा–नसामा
तातो रगत नै छैन झैं गरे
एकदिन युवकहरू ‘पंक’ बनेर आए
युवतीहरू ‘स्म्याक’ तानेर आए
मैले उनीहरूलाई देश बिगारेको आरोप लगाएँ
टाउकोभित्र गिदी होला भनेर जगाएँ
तर यसपटक उनीहरूले
आपूm पनि यो देशको नागरिक भएको दाबी गरे
अनि देश सपार्न ठेक्का लिएका
तिम्रा फलानाहरूले,
देश सपार्न पठाइएका
तिम्रा ढिस्कानाहरूले
जानी–जानी देश बिगार्न हुन्छ भने
हामी पनि यो देशका नागरिक हौं
त्यसैले हामीले पनि यो देशलाई
बिगार्न पाउनु पर्छ ।
– यसो भनेर उनीहरूले अधिकार खोजे ।

Dipendra KC – Naya Rastriyata Ko Shahar Ma

दीपेन्द्र के.सी. – नयाँ राष्ट्रियताको शहरमा

किन हो ? हरेक दिन–
फेरिएको राष्ट्रियतासँगै
एकफेरा जन्मन्छु
र, एकफेरा मर्छु म !
नयाँ परिचयमा जारी जन्म र मृत्यु
आधा बाँचेर मरेको छु
र, आधा मरेर बाँचेको छु ।

आत्मा बरालिएको छ अन्त कतै
म छु यहाँ नयाँ सीमानाभित्र ।

इलेक्ट्रिोनिक कार्डमा, लुकेको छ धेरै कुरा
तर कवै लुक्दैन
धारिलो नजर आफनै तस्वीरको
जो कटिरहन्छ घरीघरी आफैलाई
सपनाको मरुभूमिमा
आफनै रगतको पानी पिउन ।

हिंडदा सडकमा –
आफनै छातीमा पाइला राखेसरह
हरेक पाइलाहरु, सजायका कोर्राहरु सहन्छु म !
दुनियाँका सशंकित नजरहरु दाँयावाँया
अमूक यातनाहरु सहन्छु म !
मेरो टोपी जुत्ता बनिदिन्छ
उसको मोजा मैले टोपी बनाउनुपर्छ
धेरै जँग बहादुरहरु उभिएका छन ट्राफिक चोकमा
२+२= पाँच भन्नु पर्दछ मैले
आधा बाँचेर मर्दै
आधा मरेर बाँच्दै ।।

आज स्मृति दिवस मेरो राष्ट्रियताको –
असँख्य पूर्वस्मृतिहरुले
पुनः प्राण भर्न सक्दिन म
सँजीवनीविहीन म
ढाका टोपी टेकिएको
मलीन अनुहार दिलमा राखेर
मुखुण्डो हालेर नयाँ राष्ट्रियताको
गेटपास हुन्छु र छिर्छु
नयाँ राष्ट्रियताको शहरमा
त्यहीं क्रमशः धेरै कोर्राहरु सहदै
एकफेरा जन्मन्छु
र, एकफेरा मर्छु म !
आधा बाँचेर मरेको छु
र,आधा मरेर बाँचेको छु
नयाँ राष्ट्रियताको शहरमा ।।

२ अप्रिल २०१३,
Oostende. Belgium

Bhupi Sherchan – Madhyanna Din Ra Chiso Nidra

अखबारको ‘वान्टेड कालम’ –मा
म आफ्m्ना आउने दिनहरुको अनुहार खोजिरहेछु,
प्रत्येक जुलूस, सभा, भाषण
र नयाँ योजनाका फाइलहरुमा
पाइला टेक्ने आधार खोजिरहेछु—
नयाँ बजेटको ओठमा
खोजिरहेछु आश्वासन
रेडियो–घोषणासँग Continue reading “Bhupi Sherchan – Madhyanna Din Ra Chiso Nidra”

Mani Raj Singh – Bishwasghaati Samaya

मणिराज सिंह – विश्वासघाती समय

चारैतिर उज्यालो छ र पनि
किन केही देखिँदैन कतै पनि
सून्य केबल सून्य फिँजिएझैँ
सबैतिर एकनाश छाएको छ सन्नाटा
भाङ्ग, धतुरो खाएर लर्बराइरहेको बिहानी
रेबजिग्रस्त बहुला कुकुरझैँ
पानीसँग डराएर
भीर–भीर ढुन्मुनिदै
आत्महत्याको प्रयासमा
बमसँग वसन्त साटिरहेछ
आफ्नै लाशमाथि कात्रो
सजाइरहेछ ।

रित्ता पेटहरूको युद्ध
र नाङ्गा आङ्हरूको हड्तालले
तिमी र ऊ बीचको अन्तर
झन–झन फराकिलो हुँदैछ
अन्धकारमा हुरी–बतास सँगसँगै
बाढी र पहिरोले गाजेझैँ
कोर्रा, सुम्सुम्याउँदै समय
ह्वाहर्वार्ती बलिरहेछ
आफैँभित्र गुम्साएर संवेदना
सपनासँग बम साटिरहेझैँ लाग्छ
आफैँलाई आश्वास्त पार्न
थपथपाएर आफ्नै बिद्रोह
विश्वासघात गरिहेझैँ लाग्छ ।

Asha Gurung – Bhawana Timro Naam Ma

आशा गुरुङ – भावना तिम्रो नाममा

तिमी हिडयौ आफ्नै सुरमा
म हुनुको अर्थ तिमीमा छैन
म पनि त मान्छे
पत्थर जस्तो मुटु मेरो छैन

कति घुर्की लाँउछौ मलाई
त्यो सहनसीलता अब ममा छैन
रित्तो भइसँके आफु तिम्रो Continue reading “Asha Gurung – Bhawana Timro Naam Ma”

Siddhicharan Shrestha – Ma Bahula Hoina


सिद्धिचरण श्रेष्ठ – म बहुला होइन

आमा तिनीहरूले जेसुकै भनून्,
म बहुला होइन ।

मैले गर्न नहुने केही गरेर हिँडेकै छैन,
बोल्न नहुने केही बोलेर हिँडेकै छैन ।

मेरो आँखा छ, त्यसैले हेर्न पाऊँ भन्छु;
पेट छ खान पाऊँ भन्छु,

नाङ्गो भएर कोही नहिँडोस् भन्छु;
आवाज कानले सुन्न पाओस् भन्छु;

बिचारलाई बोलीमा उतार्न पाओस् भन्छु;
यत्तिकैमा पनि तिनीहरू

मलाई बहुला भन्छन्,
आमा, म बहुला होइन ।

Hemanta Khatiwada – Aaja

हेमन्त खतिवडा – आज
(मधुपर्क २०६६ चैत)

भेट हाम्रो भा’को थिएन
कैंयौं दिनमा भयो आज
अलप भई ग’को थियौं
लजाउँदै आयौं आज
मेरा मनको मझेरीमा
किरण छर्दै आयौं आज
उस्तै रूप बान्धी बोकी
लजाएर आयौं आज Continue reading “Hemanta Khatiwada – Aaja”

Manoj Kafle (Mansoon) – Timro Kalpana Ma

मनसुन – तिम्रो कल्पनामा

तिम्रो कल्पनामा एक एक प्याला पिउदै रोएँ
नशामै मरें नशा नशामा जीवन जिउदै रोएँ

तिमीले चिरेको मुटु फेरी दुख्यो अनि रोएँ
सहन नसकी नशा पिएँ चोटहरु सिउदै रोएँ

बिछोडको बेदनामा प्रियेसीको यादमा रोएँ
बन्यो पोखरी आँसुको त्येसैमा खिउदै रोएँ

आज एकान्त मा तिम्रो तस्बीर हेरेर रोएँ
के दिन रात झरी वर्षा अनि हिउदै रोएँ

तिम्रो कल्पनामा एक एक प्याला पिउदै रोएँ
नशामै मरें नशा नशामा जीवन जिउदै रोएँ

Manoj Kafle (Mansoon) – Bilauna Maile Gardina Aba

विलौना मैले गर्दिन अब
डसे तिमीले सर्दिन अब

जालबुन्ने पुजारी रहेछौ
भावनामा म मर्दिन अब

नछेक मलाई दोबाटोमा
तिम्रोजालमा पर्दिन अब

व्येर्थमा मेरा सुके नयन
अमोल मोती छर्दिन अब

पैताला म खियाई कहिले
लेकबाट बेंसी झर्दिन अब

Rabindra Nath Thakur – Dhwani [From Geetanjali]

मलाई भेट्नका लागि, कहिलेदेखि (अनादि कालदेखि) तिमी हिड्यौ
होला कसले जान्द छ र !
तिम्रो सूर्य–चन्द्रले तिमीलाई मेरो आँखामा ल्याउन सकेन् !
अगणित अनि सन्ध्याको वेला मैले तिम्रो गोडाको आवाज सुनें ।

तिम्रो दूतले मेरो ह्दयमा चूपचाप निमन्त्रणा दिन्छ ।
हे यात्री ! किन हो कुन्नि आज मेरो देहमा अपार हर्ष भरिएको छ ।
एक अवर्णनीय आनन्दको रेखा मेरो ह्दयमा निहित छ ।
आज के बिदाको समय आइपुग्यो :
आज के मेरा सबै कर्तव्य पूरा भए ।
ईश्वर! तिम्रो स्पर्शले वायुमा जो मृदु–मधु सुवास भरिएको छ,
त्यसले मलाई भनिरहेछ तिमी मेरो अति छेउमा आइपुगेका छौ ।