मेरो आँखामा यस बेला
एउटा अनुहार झल्झली आईहेछ
म सम्पूर्ण आफ्नो ध्यान
त्यसैमा लगाईरहेछु
लुगामा टाँक लगाउने कामदार
एउटी युवतीको उदास अनुहार
त्यसै-त्यसै धेरै दिनदेखि सम्झिरहेछु
एकान्तको गहिरो चिन्तन हो
तिनको त्यो उदास अनुहार;
जसलाई तिनी असंख्य आँखाहरु अगाडि
देखाउँदै हिंडिरहेकी हुन्छिन्
साहसपूर्वक लाजै नमानी
त्यसैले त जस्तै ठूलो हल्लाको घेरामा पनि
तिनी एकाग्रचित्तले आफैँमा हराईरहेकी हुन्छिन्
तिनको त्यो उदास अनुहारसंगै
रहस्यमय बनिरहेका एक जोडी आँखाहरु
लाग्छ-
दिन-दिनै बोझिलो बन्दै गएको विपना
हेर्दा-हेर्दा थकित भइसकेका छन्
र थुप्रै सपनाहरुले झुक्क्याईदिँदा त्रसित छन्
त्यसैले लाग्छ तिनीहरुले अब
सपना देख्न्न छोडिसकेका छन्
र देखिन्छन् चूपचाप-चूपचाप
वर्तमान उन्न तल्लीन
अहिल्यै भन्न जाऊँ-जाऊँ लाग्छ तिनीलाई
तिनकै उदास अनुहारमा हेरेर
कि तिनको त्यो अनुहार
मुस्कान उछिन-पाछिन गर्ने पत्रहरु ओइली झरेका
गुलाफको उजाड बोट जस्तो देखिन्छ
र त्यसैले सोध्न मन लाग्छ
समयसित एउटा प्रश्न-
तिनको अनुहारमा हाँस्नु पर्ने वसन्त
तैँले किन थुनिराखेकोछस् बैँसका दिनहरुमा ?