सुजन बुढाथोकि – कुनै कुनै कुकुर
मैले एउटा सुन्दर कुकुर देखे
र हसिलो अनुहार र आतुर शरीर लिएर
हासेर हेरिरहे उस्लाइ
सडकमा एकछिन
उस्ले पनि हासेरै हेर्यो मलाइ
र पुछ्छर हल्लाउदै सुङ्घुर झै सुघेर
घुमिरह्यो मेरो नज्दिक आएर
मेरो क्यामेष्ट्री जस्तै मलाइ ।
मैले उस्लाइ बिस्कुटका चोक्टा चोक्टाहरु दिएर
गए त्यहाबाट,
र
भोलिपल्ट जब उस्ले मलाइ दुरबाट सहरका गल्लिहरुमा
परिचित नजरले हेर्यो,
अनि आफ्ना कुकुर साथिहरुलाइ छाडेर
र लुखुरलुखुर आएर उसै गरि सुम्सुम्याउन थाल्यो मलाइ,
अफसोच
थिएन बिस्कुट त्यस दिन
मैले केबल मीठो मुस्कान र बोलबचन दिएर गए,
प्रतेक पटक म आउने बाटोहरुबाट
चोकचोकमा उस्ले मलाई देख्दा मेरो कार्यलय सम्म
हिडेर आउथ्यो अनि हासेरै जान्थ्यो,
र साझमा म फर्कदा साघुरो सडकको किनार हुदै
मेरो घरमा आउथ्यो
म भने उस्लाइ क्रमश एक परिचित नजर र प्रेमिल स्पर्शका लाम्टाहरु मात्र
दिएर जान्थे
हर्दिन हेरिरहन्थ्यो हर्दम उ मलाइ
मनोउ कि कुनै प्रेमिकाले
आफ्नो प्रेमको बाटो हेरे झै
हरकदम.कदम
सान्त प्रकृति अनि उन्मुक्त मन लिएर
जहाँ म कुनै ठुकुर झै पर्खिरहे उस्लाइ
कुनै युगको युगल जस्तै
हेर्दै र बोलाइरहे बाटोहरुमा जो चतुर
अनि स्वार्थी बनेर मुर्ती झै नबोली अनि नहेरी क्रुर
तर्किएर सिसा झै मेरा सपनाहरु चकनाचुर बनाएर
गयो उ
नत कैले पनि फर्किएर नै आयो
म भने आफ्नै सुरमा पागल जस्तै बनेर पर्खिरहे उस्लाइ
कि त्यि पुरानै गाउका गल्लिहरुमा
बोलाइरहे र फगत पर्खिरहे
ए मेरो हजुर भन्दै अझै
मेरो पृयासिलाई
त्यो बिगतको इमान्दार कुकुर जस्तै
सम्झिएर……!!