शरण आँसु – सहिद बनेर चढाएँ, यो माटोमा रगत मेरो
सहिद बनेर चढाएँ, यो माटोमा रगत मेरो
लेखिएन कतै पनि, नाम ‘रामभगत’मेरो !
जिन्दगीको दियो बल्दै थियो मेरो मझेरीमा
मृत्युको तख्ताहरूमा राखिएछ लगत मेरो !
आततायीहरूको तातो गोली थापें छातीमा
भयभीत भएर काँपीरह्यो सबै जगत् मेरो !
ख्वामितहरूको शरण परेर बाँच्न सकिन-
माटोको निम्ति मर्नु नै जीत भयो फगत मेरो !
मेरो मृत्युको ज्याला खाएर बाँच्नेहरूलाई-
छैन कि नामथर, घर, ठेगाना अवगत मेरो !
Thank you for the beautiful poem. May i present this poem for my school project
Thank you for the feedback. Yes you can.