विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – हार्दै गएको खेलाडीको (गजल)
हार्दै गएको खेलाडीको स्कोर थिए म
प्रियशीको हृदय लुट्ने चोर थिए म
थिए सबै राम्रा राम्रा सुकिला सुकिला
एकाबिहानै फ्यालेको फोहर थिए म
अरूकै उमंग धेरै हुन्थे जोड्दा खेरी
गहुँबारीमा उम्रिएको तोर थिए म
सफलताको चुचुरो बैरीले चढेका थे
हमेसा रुपैयाभन्दा मोहोर थिए म
कोहि आइ बिबेकको नाम लिएन छ
वर्तमानले बिर्सिएको पोहोर थिए म