अक्सर मैले अन्धकार एकान्त रातमा,
नदिकिनारहरुमा
गएर हेरे,
एकनास एकनजर
मेरो सास
अनि देखे कि
आखिर एकसाथ
कसैको तस्बिर वा आकृती जस्तो
एक अनोउठो अनि
अद्बभुत अनुहार,
हेर्दा हेर्दै, जुन
होसहवास उढाएर
हावाको लहरहरुमा
एकैछिनमा हराएर गयो
अनि कुनै चिहानको परि झै गरि
अनि मेरो मन पनि तर्साएर उड्यो कतै
कुनै छितिजको बादल
या,
बायुमन्डलका धुवालोहरुमा,?
जमिनमा ज्वारभाटाहरु भने
अनन्त..
उठिनैरह्यो….
र अझै उठिनैरहेछन…
सायदै…
जिवनमा;
यादहरु पनि यस्तै केही थिए!!!