Tag: damodar Pudasainee

दामोदर पुडासैनी किशोर – अक्षर बिनाका शब्दहरू

शरणार्थी चराझैँ उडिंरहेको बेला
भेट भएको हो हाम्रो
कँक्रिटको कुनै ओडारमा

भीड थियो
भीडमा साँझको बाँसको झ्याँगमाझैँ
कल्याँगकुलुँग गरिरहेथे सबैजना
भीडभित्रै भयो कसैको मौन सँझौता
त्यसपछि
एकको बाटोमा अर्को फूल रोप्न खोज्छ
एउटा जून हिँडिरहँदा अर्को रोशनी थपिरहन खोज्छ

समयको राजमार्ग बनाउँने  ठेक्का लिन पनि तयार
समयलाई काँधमा बोकेर
नयाँ धर्म प्रबर्तनको लागि पनि तयार
सँझौतापछि सारेगम भन्दा सुन्दर अर्को स्वर गुन्जिरहेछ

सँझौता अघि
सँझौता हुन्छ हुन्ननै थाहा थिएन
मौननै किन नहोस्
सँझौता भएपछि
उपस्थितिका भन्दा अनुपस्थिति हिसाबहरू
बढी प्रबिष्ट हुन थालेका छन् आ-आफ्नै खाताहरूमा

साक्षी सहितका लिखित सँझौताहरू भन्दा
साक्षी बिनाका मौन सँझौताहरू
सबल हुनेरहेछन्

समयसँगै यात्रा गर्दा
हृदयबाट मूल फुटिरहेछ अब्यक्त किनाराहरूको
अक्षर र शब्दहरूमा रूपान्तरित छैनन् ती कुनैपनि
शर्तहरूमा उल्लेखनै नगरि शर्त पालना गर्दैछ दोस्रो पक्ष

मनमा जून  उदाउँनुपूर्बको साँझ
र उभिएको जमिनको यादले सताइरहेछ
जहाँबाट फुटेथ्यो एउटा सुगन्धित मूल
किनारहरूबाट खडाभएथे धमाधम
सँझौताका मौन शर्तहरू

वासनासहित हल्लिरहेका फूलहरू
निष्कलँक उडिरहेका पँक्षीपँख पनि
सधैं समयसँगै पिछा गरूँन् भन्ने
शर्तहरू जागारहुन् भन्दैछ
बायाँपट्टिको अर्को किनार

मौन सँझौतापत्र
मनको अन्तिम भित्तामा
जोडदारसँग लेखिने क्रम जारी छ

जागा बन्दैछन्
अक्षर बिनाका शब्दहरू

-२०७६ बैशाख १९
जेनल होटल ,बिराटनगर

दामोदर पुडासैनी किशोर – दौडँदा दौडँदै

दौडनै दौडको नयाँ शृँखलामा
जीवन शुरू भएको छ
दौडले मात्र भेट्न सकिन्छ नयाँ आकार

सूर्य निरन्तर दौडिरहेछ र पो
पछि पछि दौडिरहेछन् सारा सँसार

मिर्मिरे उज्यालोदेखिनै
दौडिरहेछन बस्तिमा मान्छेहरू
घामसँग र समयसँग दौडन अल्छी गर्नेहरू
सजायँको भागिदार बन्नेछन्
रँगको कुनै मोडमा

दौडमै बनेको हो
मान्छे डोर्याउँने नयाँ बाटो
दौडमै उभिएका हुन्
फूलजस्ता घरहरू
दौडने आँट गर्नेहरूसँग मात्र मिल्छ
सागर तर्ने सल्लाह

यी मान्छेहरू
दौडँदा दौडदै
सागर नाघ्न खोजेका छन्
आकाश नाघ्न खोजेका छन्
जमिन नाप्न खोजेका छन्
हर क्षण दौडने आँट गर्नेले मात्र
निर्माण गर्न सक्नेछ नयाँ सूर्य

आकाशहरू त्यसै बनेका होइनन्
दौडनकै लागि हो
बाटाहरू त्यसै बनेका होइनन्
दौडनकै लागि हो

सँगै दौडन सक्नेहरूसँग मात्र
माया साटिन्छ यो सहरमा

२०७६ बैशाख ४ गते बुधबार(२०१९ अप्रिल १७)
होटल कोरियो,प्योँगयाँग ,उत्तर कोरिया

दामोदर पुडासैनी किशोर – मौन बाटाहरू

एक साँझ भेंट हुँदा
सेतो चुवा फूलबाट ओर्लेर
हामी दुबैसँग कानेखुशी गरेथ्यो
ममतामयी वतासले
अहिले सँसारको जुनसुकै कुनामा पुग्दा
त्यही बतासले सुमसुम्याइरहन्छ

तिम्रो सामु
पेश गरिरहेछु एउटा निवेदन
कि ,आँखाको सत्यलाई
नगरियोस् नाटकमा रूपान्तरण

तिमी रारामा जाँदा
उडाउँनु रँग रँगका चँगाहरू
ती चँगाहरूमा नझुण्याइयोस्
सपना र प्रेमका हत्याराहरूका ताज़ा तस्बिर

तिमीले लेख्ने हिमालेखमा
कसरी ब्युँझायौ मान्छेलाई
तिमीले फर्केर दिने उपहारमा खोतल्छु मैले

आगोको मुस्लोबाट ओर्लेर
तिमी
हिमरसमा अक्षर रोप्न हिंडेको खबर छ
हिउँका कण कणमा
आगोका फिलिँगा,फुलका थुंगा,हिँडिरहेको चन्द्रमा
र,बोल्नै नसकेका मान्छेहरूका दमित आवाजहरू  छन्
त्यो तिमीले ल्याउँनुपर्छ पोल्टाभरि

तिमीले छाता नओडेको राम्रो
तिमीले छाता ओडेको बेला
छाताले खुरूखुरू चोर्दोरहेछ तिम्रो  मुहारको इन्द्रेणी
पर्दा बनेर छाता मुस्कुराइरहेको थाहा पाएर
रक्तचापमा रिँगिएर एक्लै आगों जल्न थाल्दोरहेछ घाम

उकालो चढने बाटाहरू
घुमाउरा र अप्ठेरा छन्
तिम्रा स्वाभिमानका चेतहरूमा
घाउ ठड्याउनेहरूपनि भेटिन सक्छन्
हिँडदाहिँडदै टुँगिन सक्छ बाटो
बाटो टुँगिदैमा कहाँ टुँगिन्छ जिन्दगी

अरू कसैले निर्माण गरेको बाटो टुँगियो भने सम्झ
तिमी सामु उभिएकोछ सँभावनाको बिशाल घाम

घाम र जिन्दगी दुबैलाई
नयाँबाटोबाट उकालो चढाउँन सक्नुपर्छ अब

एउटा जादुई सहरलाई
निसास्सिदो धूलो,बेहोशी दुर्गन्ध
र मान्छेका जालसाजीले
खण्डहरमा रूपान्तरण गरिरहेछन्
त्यही देखेर
दाह्रा किटिरहेछु म

तिम्रो आगमनले कमसेकम निम्त्याओस्
कँचन तरल र बिजुली झट्काको रूपान्तरण

आगोका फिलिंगाहरूबाट
हिमज्योति खोतल्न निस्किएकोछु म
हिमतालहरूमा आगों ब्युँझाइरहेको बेला
भेट हुनेछ कतै तिम्रो र मेरो

हिउँ र आगोको जुहारीमा
किन तेल थपिरहेका छैनौ हामीले?

बाटाहरू मौन छन्

-२०७६ बैशाख २० शुक्रवार
जेनल होटल,बिराटनगर

दामोदर पुडासैनी किशोर – नेपालगँजका मुहुना

खजुरका तीखा काँडाहरूले
च्वास्स च्वास्स घोचिरहेको बेला
अँजुलीभरि ओर्लन थाले खजुरफल
खजुरको त्यो स्वादमा तिमी पो बर्सियौ

तिमीले गर्भाधानका कुरा गर्यौ
मैले प्रसब वेदनाका कुरा गरे
मायाको मूल फुट्यो मरूभूमिमा
एउटा नहर बनाउँने मेरो योजनामा
आमन्त्रण केवल तिमीलाई गरिरहेछु

कता गए रिक्सा ठेलिरहेका बुधन चौधरीहरू
कता गइन् पोँशाक धोइरहेकी फूलनदेबी
कति फेरियो राबडी र जिलेबी घोटने
अम्मन भैयाको किटको कराई
तिम्रो र मेरो भेटको बेला
समयका नाँगा कथाको चाहना बुझ्नुपर्छ

जीवनमा किन भेटिन्छन् मान्छेहरू
मान्छे भेटिएपछि किन लाग्न थाल्छ फरक अर्थ
किन तिमी मात्र ठहरियौ अरूभन्दा विशेष
करबीर र बेगमबेलीका पातहरूको अर्थ
जीवनलहरमा लेख्ने निर्क्योलमा पुगिरहेछन् केही मान्छे

बसन्त बोकेर तात्दा पनि अर्कै
चैते हुरीको धूलोका कणहरूमा पनि रँगदार
शीतलहरका भुवाहरूमा नाचिरहेका तिम्रा रँगीन कम्पन

तिम्रा परिभाषाहरू
तिमी बाहेक अरू कसैसँग नदाँज्न भनिरहेछु

यो कस्तो सँयोग हो
तिमी भेटेपछि
कथाको अध्याय नयाँ शुरू भएको छ
शब्द शब्दमा उपन्यास बन्दैछ नयाँ
यो शहरमा सबैले रूप फेरिरहेको बेला
हामी हिँडने बाटो पनि नयाँ निर्माण भएको छ

धेरै पहिले जीवनयुध्द जित्न हिँडेको घोडा
हराएको छ यिनै अडहर घारीका कुनाहरूमा
तिम्रा नवीन सिर्जनाहरूमा त्यो पाइएको चित्र लेखिनु पर्छ

भेटका कथाहरू
नमेटिने रँगमा
फैलिरहेछन् मुटुका आयतनहरूमा

जीवनका धेरै शृँखलाहरू
सम्झौताहीन र अवाक उभिरहन सक्तैनन्

-२०७६ बैशाख १० गते बुधबार
होटल सिटी प्यालेस ,धम्बोजी,नेपालगँज

दामोदर पुडासैनी किशोर – मासुबजारको सौन्दर्यशास्त्र

मासु बजारमा
जीवनको लागि मृत्युउत्सव चलिरहेछ

मासुको तृप्तिको लागि
मासुकै बलिदान हुँदैछ
एउटाको समाप्ति अर्काको रमझम
एउटा डेबिट अर्को क्रेडिट
यो असिम प्रबिष्टी सधैँ किन चल्छ ?

मासु बजारमा
अँग अँग सबै मासुमा बदलिन्छन्
मासु किन्नेहरू मासु होइन अँग किन्छन्

मासु बजारमा
महँगो हुन्छ आँसु
मारिएर मात्र सुख छैन मर्नेलाई
मृत शरीर टुक्रा टुक्रा गरेर मात्र सकिन्न अध्याय
खरिद गर्नेको सामु
अनेकौं ढाँचाकाँचामा सजिएर बस्नुपर्छ मारिनेहरूले

ज्युँदै मासु पनि खरिद बिक्री चलिरहेकै छ
मासु बेचेर मासु बचाउँनु
एउटा विवशता छ कसैसामु

सिँगारपटारमा सजिनु
अनुनयबिनयले क्रन्दन छोडनु
किन्नेहरू भने गजक्क पर्नु बादशाहझैं

त्याग गर्नेहरूलाईनै
किन तिरस्कार गरिन्छ यो संसारमा ?

सँसारको न्याय भनेकै मत्स्य न्याय हो
बलिष्ठ शरीर र बुध्दिले
सधैँ निलिरहन्छन् निर्धाहरूलाई
निर्धाहरू आफ्नै अघिल्तिर
आफूजस्तैलाई भएको प्रहार हेरेर
आफ्नो पालो कुरिरहन्छन्

मासुबजारमा उभिएपछि
आफूलाई प्रहार गर्ने बगरेहरू सँझन्छु
र टुक्रा टुक्रा पारेर झुण्ड्याइएका
आन्द्रा,टाउको ,गिदी,मुटु , कलेजो र हड्डीहरूमा
आफूनै छरिएको महसूस गर्छु

यो बिशाल मासुबजारमा
मलाई मार हान्ने ,टुक्रा पार्ने र मीठो मानेर चपाउँने
को को छन्
त्यसको लामै खाता छ मसँग

तपाईँपनि
कति पटक उभिनु भएकोछ मासु बजारमा
त्यसको के कति राख्नु भएको छ हिसाब किताब?

मासुबजारसँग हिमचिम गर्नेहरूनै
अचेल घर र बस्तीहरूमा
अब्बल बुध्द बनेर प्रबचन दिन्छन्

केही सोच्नुभएकोछ तपाँईँले
मासु बजारलाई प्रतिबन्धित गर्न
अथवा ,मृत्युको प्रतिक्षासूची प्रकाशित गरेर
मार्ने र मारिनेको नाम र समय घोषणा गर्न?

बादलका बुट्टाहरूमा मृत्युउत्सब मनाएकै कारण
न्यायमा समानता
केबल नारा ठहरिएकोछ संसारमा

२०७६ बैशाख ८ गते आइतबार
(२०१९अप्रिल ८ )
गुआँगझाओ,चीन देखि काठमाडौसम्म हवाईयात्रा
समय चीनीयाँ समय साँझ ४.०५ देंखि ८.४२

दामोदर पुडासैनी किशोर – नानी,फूल र चराहरू

जुन बस्तीमा
नानी,फूल र चराहरूको चर्चा हुँदैन
त्यहाँ मान्छे बस्नुको अर्थ रहन्न

एकातिर
राता ,सेता ,पँहेला र ईन्द्रेणीका अरू रँग फूल्छन् शहरमा
अर्कातिर
फूलजस्तै घरका लहर छन् चिल्ला सडकका किनारहरूमा
मान्छेहरू चराजस्ता
र,चराहरू मान्छेजस्ता
सुरिलो बोली
र,सुन्दर पँखेटा फिँजाउँदै
हिंडिरहन्छन् नयाँ नयाँ गुँड र बाटो बनाएर

सधैँ ढकमक्क फूलिरहेछन् फूलका कल्लीहरू
तिनै फूलका पत्र पत्रमा ब्युँझिरहेझन् नयाँ नयाँ बिचारहरू

नानी ,फूल र चराहरू
सुन्दर गीत हुन् शहरका
उनीहरूको स्पन्दनले मात्र
ब्युँझन्छन् घाम र जून

टुकुटुकु हिँडछन्
शहरका घरहरू
मान्छेको ईशारामा

सबैतिर सुन्दर घर उभिए भने
उत्रिन्छ मान्छेको दिमागबाट
सधैं पुरानै घर फर्कनै पर्नै
एउटा बिशाक्त ह्याँगओभर

कति सुन्दर र सुखी हुन्थ्योहोला सँसार
प्रत्येक मान्छे उभिएको ठाउँमा उसैको हक
र प्रत्येक घरमा हरेकले निर्वाध बस्न पाउँनेभए

प्रत्येक क्षणमात्र
मान्छेको आफ्नै मुठ्ठीमा बसोस्
त्यसबाहेक सबै साझा होस्
हरेक मान्छेको ,हरेक शहरमा

तिम्रो साझा शहरमा पसेपछि
मलाई
ब्यक्तिनै ब्यक्तिमा बिभाजित
मेरो शहरको
कचेरा जमेको कुबिचारको धूलो
र सल्लाहको नाममा बुर्लुक बुर्लुक उफ्रने
हरिप डनहरूको सँझना आइरहेछ

कृपया बचाऊ
नानीहरू,फूल र ताराहरूलाई
उनीहरूको मन दुखेको दिन
शहर पनि शहरजस्तो हुँदैन

-२०७६बैशाख ४गते बुधबार (२०१९ अप्रिल १७)
कोरियो होटल ,प्योँगयाँग ,उत्तरकोरिया