Krishna Pariyar Pratibimba – Murga (Nepali Short Story)

कृष्ण परियार ” प्रतिबिम्ब ” – मुर्गा 

             दुई  बर्ष को  विदेश बसाई  पछि नरे आज नेपाल फर्केको छ।  आफ्ना गाउ आफ्नो आफ्नै परिवेश खुसि को सिमा छैन। आज त्यही गाउ को सेरोफेरो नौलो लागेको छ।  घर तल तिर ,माथि तिर हाल खबर को आदान प्रदान भैरहेको छ। एक कान दुइ कान मैदान भने जस्तो उस का साथी हरु लाइ पनि नरे आएको खबर पुगिहाल्यो। यत्तिकै मा एक साथी घर मै आइपुग्छ। “ओहो नरे कहिले आयौ  तिमि ” ,साथी ले सोध्यो। मत हिजै आएको नि , के छ तिम्रो खबर ? जवाफ मा सवाल जोड्दै नरे ले भन्यो। “लहै अब  दरो पार्टी हुनुपर्छ ” , साथीले  प्रस्ताब राख्यो।  “लौ  भोलि दिन्छु पार्टी ”नरे ले फुर्कदै  भन्यो। 

               अर्को दिन  पार्टी भयो। “आज मलाई धेरै खुसि लागेको छ,  दुइ बर्ष पछि यसरि साथी हरु संग रमाइलो गर्न पाउदा। ” नरे ले मन खोल्यो अनि केहि धन पनि खोल्यो। राति अबेर सम्म पार्टी चल्यो ।  प्लेट  रित्तिए  , बोतल रित्तिए। पार्टी सकियो।  एक महिना को छुट्टि  सकियो। “एक हप्ता जस्तो पो  भयो एक महिना पनि ” नरे ले मन मनै गुन्यो।  तर  साचिकै  एक महिना सकिएको थियो।  यसको प्रमाण उसको हात मा रहेको टिकट  र पासपोर्ट  थियो। नरे फेरी  सपनाको पोको बोकेर उड्यो परदेश। यता  गाउ मा साथीहरु माझ नरेले दिएको भब्य  पार्टी को चर्चा चल्दै थियो।  एक जना फ्याट्ट बोल्यो “नरे लाइ  क्या मुर्गा बनाइयो यार” । साथी हरु गलल हासे।  फेरी पनि कुनै मुर्गा को प्रतिक्षा मा छन् रे तिनी हरु।

Krishna Pariyar Pratibimba – Magante Ko?

कृष्ण परियार ‘प्रतिबिम्ब’ – मगन्ते को ?

मलाई केहि काम बिशेष ले काठमाडौँ जानु पर्ने भयो । बिहान को करिब दश बजे म बुटवल बसपार्क पुगे । उतिसारो घुंइचो नभएपनि भिड बाक्लै थियो .सबै आ -आफ्ना गन्तब्य भेट्न आतुर देखिन्थे । बस आउने , जाने क्रम पनि निरन्तर चल्दै थियो । म सरासर टिकट लिन काउन्टर तिर पुगे । ११ बजेको टिकट लिएर बस भए तिर जादै थिए , लौ मेरो गाडी हो आउनुस भन्दै गाडी स्टाफ ले बस देखाई दिए ।आफ्नो सिट पहिचान गरेर मा बस भित्र बसे । बिस्तारै खाली सिटहरु भरिभराउ भयो । कोहि पानी पानी,कोहि बदाम बदाम भन्दै आउदै जादै गर्दै थिए । मेरो सिट छेउमै पनि एक यात्रु आइपुगे । ए मेरो सिट पनि यहिँ रैछ उनले आफ्नो हातको टिकट हेरेपछी पक्का गर्दै भने । मैले अलिकति सरेर उनको लागि ठाउ खाली गरिदिए । हेर्दा पढेलेखेका ,सुकिलामुकिला ,खाइलाग्दा ज्यान का उनि ढाका टोपी मिलाउदै सिट मा विराजमान भए .

केहि छिनमा एक जना पण्डित हरि ओम हरि हरि ओम भन्दै बस भित्र छिरे । “ लौ मैले सिद्ध बाबा बोकेर आएको छु , तपाइको यात्रा शुभ होस् ” सबै तिर नजर घुमाउदै उनले भने । हातको सानो थालि मा रातो अबिरको टिका र केहि फुलहरु थिए । उही हरिओम को मन्त्र फलाक्दै बस भित्र काम यात्रु लाइ टिका लगाई दिन थाले । मेरो छेउका भलादमी शिरको टोपी अलि माथि सार्दै टिका लाए अनि गोजी बाट बीस रुपियाको नोट निकालेर पण्डित को हातमा राखी दिए । पण्डित लागे फेरी अर्को गाडी तिर । फेरी गाडी मा छिरे एक जना गन्धर्व । उनको हातमा थियो सारंगी । सारंगी लाइ कोखिलामा च्यापेर शिर झुकाएर नमस्ते गरे । सारंगी को धुन संगै गितको सुरुवात गरे । एकैछिन बस भित्र सांगीतिक माहोल छायो । मेरो छेउका भलादमी पनि चाख मानेर गित सुन्दै थिए । केहि मिनेट को गित सकिएपछी गन्धर्बले सहयोगको याचाना गरे । “हजुर केहि सहयोग गर्नुस ।” यो सुनेर मेरो छेउका भलादमी को मुखाकृती फेरियो। उनले अगाडी उभिएका गन्धर्बलाइ सुझाउदै भने “ हेर यसरि मागेर खानु राम्रो होइन , यस्तो जवान मान्छे ले त मिहिनेत गरेर,आफ्नो हात पाखुरा बजारेर खानु पर्छ ।” “तेरो अरु केहि काम छैन .मगन्तेको जात ?” ‘उनले जात लाइ दोष दिन भ्याइसके .मत अलमल परे होइन यो मगन्ते को परिभाषा केहो ? मात्र रातो टिका निधारमा लगाइदिएबापत पैसा लिने ति पण्डित मगन्ते नहुने ,अनि आफ्नो सारंगी को धुनमा कला र गला प्रस्तुत गर्ने ति गन्धर्ब मगन्ते हुने ? उनले यसरि गित गाउदै हिड्दा मिहिनेत गर्नु पर्दैन होला र ? आखिर को हो मगन्ते मैले बुझ्न सकिन ?