डा. गोपाल भण्डारी – अनन्त ब्रम्हांड
धेरैलाई सरम लाग्छ–
आजभोलि नेपालबाट आएको भन्दा
अनपेक्षित फन्दामा फसिने डरले
अन्तर्राष्ट्रिय क्षेत्रमा जातै गए जस्तो लाग्छ,
नेपालीले नेपालीलाई
बिना कसुर हत्या Continue reading “Dr. Gopal Bhandari – Ananta Bramhanda”
Tag: Nepali Sahityakar
Yagyesh Dhwoj Karki – Aama Timro Yaad Aayo
यज्ञेशध्वज कार्की – आमा तिम्रो याद आयो
आमा तिम्रो याद आयो,
तिम्रो मायाको सम्झना आयो,
धेरै टाढासम्म आयो
र यसरी आयो कि
तिम्रो ममताको आभासले मेरो मन भरी आयो
आखाँमा आँसुको झरी ल्यायो
यी बन्द नेत्रले पलभरको लागि तिम्रो दर्शन पायो
र यो शिशुले
तिम्रोलागि शब्दै मात्रको यो गीत गायो,
आमा तिम्रो साह्रै नै याद आयो।
Ram Prasad Prasain – Tundaal Baata Choitiyeka Man Haru
रामप्रसाद प्रसाईं (आशुतोष आंशु) – टुँडालबाट चोइटिइएका मनहरू
समय,
समाप्तिको
प्रस्तावनामा
‘उपसंहार’ हुनुले—
घिडघिडो पोखरीमा ‘बल्छी’ उग्न थाल्छ
एक टुक्रो चारो जिन्दगीको
बाबियोघारीमा
मरियाना ट्रेन्चले पहिरिइएर
मेट्रोपोलिसका रङ्गीन गगल्जहरू
गर्छ—
‘घेटोटाइजेसन’ (ghetotisation)
शिरभरिका स्वाभिमानी चोमोलोङ्गमाहरूको
शनै शनै धुरीमुनिका
खोपाभित्रबाट
फुतु फुतु
फुतुतुतुतुतु……………..
खस्न थाल्छन्—
पुरातन र जीर्ण देवालयका टुँडालहरूझैँ
विदीर्ण विचारहरू
बिहानी शीतका
यात्रान्मुख सपनाहरूझैँ
जहाँ
घु्र्यानहरू
चलाइरहेछन्—
गरिरहेछन्—
नवयौवन मुद्राकीर्तिमा
राइँदाइँहरू
………………….
सामाजिकीकरणको
…………………..
दार्शनिकीकरणको
…………………….
सिजोफेर्निक अस्तित्वपथमा
उभयचरीय चेतनाको
हो,
यस्तै यस्तै
सार्वजनीन् सौम्य सभ्यताहरू
बन्छन्—
बक्छन्—
बग्छन्—
अनि
बिटुलिन्छन्—
निमग्न मनहरूका साथसाथ
बाँसुरीका धुनहरूमा
भकारीका घुनहरूमा
कतै वृन्दाबनहरू
कतै इन्द्रासनहरू
सँचेतनाका झ्याम्टाहरू सजिइरहेछन्—
कर्णविवरहरूमा
जसरी
भोका सन्तुष्टि र नाङ्गा अस्मिता
फुलाउँदाछन्
चाँप र घण्टी फूलहरू
बिकटे घाटका
उम्दा जिउँदा शवहरू
खोस्रिरहेछन्
जिजीविषाका बतासे चिङ्नाहरू
घोकेर
चार कुना ठोकिइएका
बाचाल इतिहांसका अस्थिहरूको
जब जाग्दछन्
सबलाङ्ग मुर्दाहरू
जिउने अभिलाषामा
स्वाभिमानी अभिप्षाहरू
मायावी सँसारका बलेसीहरूसँगै
छेलो हानिरहन्छन्
मनभरिका बाछिटाहरूबाट
हो, त्यसैले:-
समग्र चेतना—स्वाहा
समष्त संरचना—स्वाहा
सम्यक सम्वेदना—स्वाहा
यज्ञयज्ञादि तथा अनुष्ठानहरू—स्वाहा
परम्परागत पर्खाल, वेदी, आधारभूमि—स्वाहा
किनकि
—स्वाहा=स्वाहा—
बीच समुद्रबीचबाट
चिच्याइरहेछ बिचरो शोफेनहावर,
“Every parting gives a foretaste of death, every reunion a hint of the resurrection१.”
कतैबाट चट्टान रसाइरहेछ,
“Remember Me, and I will remember you२.”
बिजुली झड्कासँगै
टाइरेसिस बोलिरहेछ,
डेल्फीको देवीथानबाट
“Oh, the torment bred in the race, . . .
But there is a cure in the house, and not outside it . . .
Bless the children, give them triumph now३.
अचम्मै भो,
घाटे बाजेले सबेरै सुनेछन्
श्लेष्मान्तकका बङ्करहरूमा
खैरा लट्टाधारी साधुहरू भन्थे रे,
“Every generation needs a new revolution४.”
चलौँ र चालौँ—
पिउसाहरू
समीकरणका
नयाँ र भरिला शतरञ्जहरूमा
नभए
के बेर र
विघटित हुन
न्याय र करूणाका ती बोधीचक्षुहरू
यी गगनभेदी भावानुवादमा,
“Political power grows out of the barrel of a gun५.”
पाद टिप्पणीहरू
१. Al-Ghazali
२. Aeschylus
३. Arthur Schopenhauer
४. Thomas Jefferson
५. Mao Tse-Tung
कालीखोला -२(तेम्बोक), ताप्लेजुङ्ग, नेपाल
अबुधाबी श्रमशिबिरबाट।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Bhairab Aryal – Karinda
भैरव अर्याल – कारिन्दा
उठ्
पुछ्
खा
चुठ्
दुगुर्–दुगुर्
स्वाँ–स्वाँ
बस् धस्
हस् हजुर
लुखुर–लुखुर
स्याँ–स्याँ
तिहुन तमाखु थप
पापाको संसार
ऐजन ऐजन लम्पसार ।
Abir Khaling – Maane Kaaka
अबिर खालिङ्ग – माने काका
बारीको डीलमा उभिएको उत्तीसको रुखसंग
माने काकालाई बह पोखाउन
मन लागेको छ ।
डब्लु डब्लु डब्लु डट कम मानबहादुर कार्की लग अन गर्दा
किन नपाएको होला उसको पेज ?
एउटा चोली र गुन्युको मात्र सपना देखने
आफ्नी स्वास्नीको अरु केही सपनाहरु थिए कि ?
हातमा समयले थमाईदिएको ल्यापटप बोकेर
बुढो उत्तीसको रुख हेर्दै
माने काका डुली रहन्छ साइबर जंगलमा ।
कुवैतको सम्पन्न बलौटे माटोबाट
छोरोले फेसबुकमा लेखेछ
घरबारी उकास्ने कुराहरु / देखेका सुख सपनाहरु ।
बुहारी नाती जन्माएपछि
शहर पस्छु भन्दैछे
कुखुराहरू / बाख्राहरू कोही हुँदैन शहरमा
एक्लो हुनुको भयले सार्है त्रस्त छ ।
उत्तीसको बुढो रुख रोपिदिने
बराज्यूको सपनाहरू किन सुरक्षित छैन ?
डाटाको महा जंगलमा पनि
किन भोको छ हाम्रो प्यास?
माने काकाको चार कोरी उमेर ले सोधेको छ –
‘खोई कहाँ छन हाम्रा चेप्ज्यूका ओभानो गीतहरु?’
फेसबुकमा देखेको छ उसले
छोरोको अनुहारको किताब /
कति रंगहीन ।
अब को तीन बर्षमा छोरो आउँछ कि आऊंदैन घर
गुगल र याहू चुपचाप छन।
समयको ल्यापटप बोकेर
उत्तीसको फेदमा
उडिरहेछ माने काका
साइबर जंगल डुल्दै।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Prashanta Kharel – Aagaka Filungaharu Tekera
प्रशान्त खरेल – आगाका फिलुङ्गाहरू टेकेर
हृदयभरि अनगिन्ति चोटहरू बोकि
समयको निशा भित्र
इतिहासलाइ मुक प्रश्न गर्दै
वर्तमानले अचेट्न नसकेका सपना समेट्न खोज्दै
आमा, मुटुभरि ज्वाला बोकि
आगाका फिलुङ्गाहरू टेकिरहेको छु म
बाँच्नु मात्र जीवनको सार्थकता होइन
तर यथार्थनै बाँच्नु भएपछि
कल्कलाउँदा पालुवाहरू खङरङ्ग सुकेको हेर्दै
राताम्य फूलहरूमा बाक्लै जमेका
सेता हिउँका पत्रहरू सुम्सुमाउँदै
जीवनको परिभाषा खोज्दैछु
आमा, मनभरि अनगिन्ति रहरहरू बोकि
आगाका फिलुङ्गाहरू टेकिरहेको छु म
इतिहासले कहिल्यै जवाफ दिएन
वर्तमान निशब्द टोलाइरहेछ
पट्पट् फुटेको बाँझो धर्तिमा
मरूभूमीको तातो वालुवा खनाउँदै
भविष्य ङिच्च हाँसिरेको छ
चिरा परेको समयलाइ नियाल्दै
मातृभूमीको नक्सा खोज्दैछु म
आमा, शरीरभरी माटो धसि
आगाका फिलुङ्गाहरू टेकिरहेको छु म
खुला आकाशमा वाजहरूको मेला भित्र
सेता परेवाहरूको चिच्याहट कान थाप्दै
पृथ्वीको जुनसुकै दिशाबाट पनि
सुर्योदय हुन सक्छ भनि
विहानिको पर्खाइमा निश्पष्ट रातमा
एकोहोरो प्रतिक्षामा बसेको छु म
आमा, तिम्रा सेता केशहरूमा सुन्दर चन्द्रमा नियाल्दै
आगाका फिलुङ्गाहरू टेकिरहेको छु म
गौरादह ४, झापा
Kshetra Pratap Adhikari – Mero Apaharan
क्षेत्रप्रताप अधिकारी – मेरो अपहरण
कसैले मलाई दागा धर्यो
र, मेरो अपहरण गर्यो
दस लाख फिरौती माग्यो
र, मैले दिन सकिनँ
अब मेरो हालत के हुन्छ !
अचेल म-
यस्तो सोचमा अल्झेको छु
म किन अपहरण हुने ?
आफैँलाई Continue reading “Kshetra Pratap Adhikari – Mero Apaharan”
Narayan Tiwari – Sanket
नारायण तिवारी – संकेत
मानिसहरू पुरिएका छन्
र मेरो मुटु यसबेला कामिरहेको छ ।
मानिसहरूलाई गिद्ध र स्यालले लुछ्दैछन्
म सुनिरहेको छु
रेडियो खुल्ला छ-
राहतका कार्यहरूमा कुनै कमी भएको छैन
मदर टेरेसा Continue reading “Narayan Tiwari – Sanket”
Haribhakta Katuwal – Malai Nasodha Kahan Dukhchha Ghau
हरिभक्त कटुवाल – मलाई नसोध कहाँ दुख्छ घाउ
मलाई नसोध कहाँ दुख्छ घाउ
म जे छु ठिकै छु बिथोल्न नआऊ
मेरो जिन्दगीमा सधैं यो उदासी
सकेकै छु जिउन कहीले नहाँसी
मेरो चाहन हो तिमी हाँसे पुग्छ
मेरो घाऊ तिमी नहाँसे पो दुख्छ
तेसैले म भन्छु तिमी , मुस्कुराऊ
मलाई नसोध कहाँ दुख्छ घाँउ
कतै बिरानीमा हराए भने म
कतै बेहोसिमा कराए भने म
मेरो प्राप्ती त्यही यती ठाने पुग्छ
मेरो घाऊ तिमी नहाँसे पो दुख्छ
आन्ध्यारोमै छोड दियो , नजलाऊ
मलाई नसोध कहाँ दुख्छ घाँउ
शब्द – हरिभक्त कटुवाल
स्वर, संगीत – नारायण गोपाल
Krishna Giri – Man Ka Byatha
कृष्ण गिरी – मनका व्यथा
मनका व्यथा मन मै राखी बस्नु पर्ने पीडा कस्तो
जिन्दगी यो मानिसको काठमाण्डौमा धेरै सस्तो ।
दुख्नेहरु रोइरहेका हास्नेहरु रमिते छन्
सुम्सुम्याउनु कता कता छर्किदिन्छन् नुन चुक झन ॥
संवेदना विलिन भयो मान्छे भयो पशु जस्तो
जिन्दगी यो मानिसको काठमाण्डौमा धेरै सस्तो ॥
दया छैन माया छैन मन लाग्यो हरण गर
लाज छैन शरम छैन राम्रो लाग्यो वरण गर ॥
मेसिनको रोबोटझै मान्छे भयो किन यस्तो
जिन्दगी यो मानिसको काठमाण्डौमा धेरै सस्तो ॥
मनका व्यथा मन मै राखी बस्नु पर्ने पीडा कस्तो
जिन्दगी यो मानिसको काठमाण्डौमा धेरै सस्तो ।
Madan Sitaula – Jasle Sablai Khushi Dinchha
मदन सिटौला – जस्ले सबलाई खुशी दिन्छ उहि बढी रुन्छ
किन होला यो दुनियाँमा यस्तो मात्रै हुन्छ
जस्ले सबलाई खुशी दिन्छ उहि बढी रुन्छ
हिड्दा हिड्दै बाटो बिचमा साथ जस्ले छोड्छ
जिन्दगीको पहिलो माया उहि किन Continue reading “Madan Sitaula – Jasle Sablai Khushi Dinchha”
Sudhir Chhetri – Naya Barsha
सुधीर छेत्री – नयाँ वर्ष
यदि तिम्रा तिलस्मी कोखिलाहरूमा विकासका प्वाँखहरू उम्रेका भए
धुलो हटाउँदै, तुवाँलो चिर्दै, खेतहरू उफ्रँदै
माटोले लिपेको गाउँमा नाङ्गै उफ्रिरहेको भोको बालकलाई छाम्न जानू।
उसका सुकेका आन्द्राभित्र शीत भएर पस्नू।
केही साउअक्षरहरू कानमा गुनगुनाएर आउनू।
फुटेका कुर्कुच्चाहरूलाई सपनाका पुतलीहरू उड्नसक्ने रङ्गीन क्षितिजहरू दिएर आउनू।
पसिनाका भजन गाइरहेका पाँसुलाहरूभित्र
आजीवन लहराइरहने धानका बालाहरूको बैँश भरेर आउनू।
फुटाएर आउनू खडेरीका रित्ता घैँटाहरू।
नयाँ वर्ष
यदि तिम्रो सुरिलो गीतमा अस्मिता र परिचयको धुन गुन्जिरहेको भए
भञ्ज्याङहरू उक्लँदै, भिरालीहरू तर्दै
कुइरोले छोपेको जङ्गलमा बोधीवृक्ष खोज्न जानू।
कलिलो राजकुमारका अर्द्धमुदित आँखाहरूबाट फलामको दृढता मागेर ल्याउनू।
पस्नू प्रत्येक पाइतालामा गन्तव्यको मांशपेशी बनेर।
फुलिदिनू आस्थाको बैशाख।
फिँजाइदिनू उपलब्धिका बिस्कुनहरू।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Sushil Ghimire Trailokya – Mukti
सुशिल घिमिरे ‘त्रैलोक्य’ – मुक्ति
(Source: मधुपर्क जेठ, २०६९)
सन्त्रास रात अनि अनिदो निद्राझैं जीवन
वेदनाका स्वरहरू, कृत्रिम फलझैं
जेलिएको, अल्भिmएको वा अल्झाइएको कृत्रिमझैं जिन्दगी
तर प्राकृतिक Continue reading “Sushil Ghimire Trailokya – Mukti”
B S Chhetri – Urath Lagdo Samaya
बिष्णु सिलवाल छेत्री – उराठ लाग्दो समय
उराठ लाग्दो समय एक्लो उदाशी जीवन
फुल नफुल्दै कोपिलामै ओइलाई झर्यो यौबन
मेरो संसार मात्र तिमि ,तिमि नै मेरो सहारा
हामी बीच नदि एउटई तर किन दुई किनारा
अनायासै तिमि आयौ,नौलो आसा पलायो
उजाड यो जिन्दगीमा मधुमास छएदेयो
हिमनदी झैँ चोखो माया देएको थिए तिमीलाई
सारा खुसि लुटाईदीय रित्त्याएर आफैलाई
कति सपना सजाएथे कस्तो कल्पना गरेथे
जिन्दगीको सहयात्री तिमीलाई नै रोजेथे
कतै तिमीलाई चोट लाग्दा पिडा मलाई हुन्थियो
आखा तिम्रो रसाउदा मन मेरो रुन्थियो
तिम्रै निम्ति बगे कति आँसुक ति भेलहरु
तिम्रै यादमा बिते कति अनिदा ति रातहरु
तिमि आउने आस बोकी दोबाटोमा कति कुरे
निरासाले छाती पोल्दा आफै भित्र कति जले
कठोर तिम्रो हृदेमा मेरो नाम कहाँ थियो
मेरो माया तिम्रो लागि मात्र एउटा खेल थियो
खै कसरि बिर्सु भन मर्म भेधी ति चोटहरु
भो अब न बढाउ अपराधी ति हातहरु
कुनै दिन अंगालोमा छाद हाले रोयेथिऔ
सात जन्म साथ दिने कसम पनि खायेथौ
मनको राजा हजुर भन्थेउ तर आज पराए भए
भिडहरुको माझ पनि आज किन एक्लो भए
गोधुलीको झिसमिसेमा संगै हामी दुल्थेउ
एक अर्काको साथ पाउदा दुनिया सारा भुल्थेउ
आज किन दिल खोलेर रुना मन लाग्यो
त्यो मिठो अतितमा भुल्न मन लाग्यो
तिम्रो मेरो अमर प्रेम खै आज कता गयो
मनको एक कुनामा अब्सेस मात्र बाकी रह्यो
तिम्रो तस्बिर मेरो लागि कहिले नभुल्ने नासो भयो
आज किन निश्चल प्रेम आफ्नै निम्ति पसो भो
आखिर रहेछ यो जीवन मात्र एउटा संयोग
पल भर को मिलन अनि फेरी वियोग
तिमि कहाँ मा कहाँ जोडिन्छ नया नाता यहाँ
समय बीच मौलाएर एकदिन छुटछ साथ यहाँ
Komal Shrestha Malla – Mareko Swabhiman
कोमल श्रेष्ठ मल्ल – मरेको स्वाभिमान ?
स्वाभिमान र राष्ट्रिय एकता
भौगोलिक अखण्डता र स्वाधिनता
सकिन्छ सकिन्न अक्षुष्ण राख्न ?
म क्रान्तिकारि रुपान्तरणलाई
पढन,सुन्न र मनन गर्न
शसश्त्र रगत आन्दोलनलाई बुझ्न
बुदै बूदे समझौताहरुमा भिज्न
गरुङ्गो मन खोल्ने अनुरोधमा
न्यायकी देबी को तूलोमा
राष्ट्रिय र अराष्ट्रिय तत्वको
निर्क्योल खोज्न
िदनका िदन
फेरि पनी पर्दैछु मसानमा
मसानमा मात्र हैन
फेिर पनी जल्दैछु चितामा रु
होला र यहा
समुन्नत बर्ग बिहीन समाज ???
अनी
मिल्ला र गणतन्त्रात्मक राज ???
यस्तो रक्तपिपासु बाघ दौड
र सिनोमा !
र र र
हिजो थियो थिएन
जाच्न कसिमा !!!
म
बहुजातीय
बहुभाषिक
बहुसास्कृतिक
बहुधार्मिक
स्वाधिन फिराद कहा गरु ?
प्रतिउत्तर सून्य सून्य नहोस भनेर
उफ !
तर लगाम खिचीएको
हक
अधिकारका
समानताका घोडाहरु
मात्र मृृत कर्तब्यको मकुण्डो
र नाटकी िसंह गर्जनमा
संघर्ष ? क्रान्ती ?
बलिदान आसु पानीमा ..!
अहो
मन्चन तहस नहसको
धार्मिक सास्कृतीक
बर्गीय जातीय क्षेत्रीय
लैङ्गीग एकता भत्काउने ?
म
समुन्नत
बर्गबिहिन
समतामुलक
अग्रगामी समाजको नाऊमा
सुख समृद्दि आरोग्यतामा
बाचुला र
धरापमा बुद्द खोजेर …!!
Bhimnidhi Tiwari – Natyashala
भीमनिधि तिवारी – नाट्यशाला
संसार नाट्यशाला हो; प्रकाश सूर्य, चन्द्र हुन्
जीवनधारीहरू सारा कर्मचारी समान हुन्
छ जो प्रकृतिको पर्दा त्यसैको आडमा डटी
यहाँ भेष लिई नाना आउँछन् नट औ नटी
अभिनीत यहीँ हुन्-विपत्तिया महीपति
अंक प्रलयको बेला, महाप्रलयमा ‘इति’
सुत्रधार भई, काल काम गर्छ निरन्तर
गुण दोष दुवै हेर्ने आलोचक छ ईश्वर !
Sagar Saund – Sapana Ko Kheti
सागर साउँद – सपनाको खेती
ह्राम्रा लाजनेताहरु
हाम्रा झोलीभरि सपना हालीदिन
चाहना इच्छा र आकांक्षा
भरिदिन माहिर छन्
इच्छा रोप्छन्
चाहना हुर्काउदै
आकांक्षाका गला रेट्छन् ।
ओइलाएका फुलहरु
निदाएका चाहनाहरु
मरेका सपनाहरु
फेरि ब्यूताउदै
सपनाको खेती गर्छन् ।
सात सत्रका सपनाहरु
छत्तीस छयालीसका चाहनाहरु
बाउन्न बासठीका सोचहरु
सिंगापुरे सपना
स्वीटजरल्याण्ड सपना
नानाभाती सपनाहरु
हालीदिन्छन हाम्रा झोलीमा
हाम्रा लाजनेताहरु ।
दार्चुलाका चाहनाहरु महाकाली
बाजुराका सपनाहरु सेतीमा
बालुवा बुकाएर मरे
रोल्पा कालीकोट र दैलेखका विचारहरु
भेरी राप्ती र कर्णालीका भेलसंगै
बगेर कहाँ कहाँ पुगे ।
कोशीका सपनाहरु कोशी बगरमा
बालुवा गिट्टी र ढुंगासंगै
कता कता पुरिएर मरे ।
भारी बोक्ने भरिया
चौतारीमा टोल्लाउँछ
रिक्साचालक दाइ
रिक्सासिटमै निदाउँछ
क्याम्पस पढ्ने ठिटो
घोत्लिदै फिस्छ हाँस्छ
एउटा कविको कलम टक्क अडिन्छ
देश सम्झिदै तप्तपी आँशु चुहाउँछ ।
हिमालका सपनाहरुमा हिमपात पर्छ
पहाडका इच्छाहरुमा पहिरो जान्छ
तराइका सोचहरु बाढीले बगाउँछ
गरिवीको भुलभुलैयाबाट
सम्पन्नतातिरको सपना
हीनता र आत्महत्याको कुविचारबाट
जीवन र कर्मको पथमा दौडिने चाहना
भरिदिएका छन हाम्रा झोलीमा
हाम्रा लाजनेताहरुले ।
हाम्रा हृदयका पत्र पत्रहरुमा
अनगिन्ती सुन्दर फुलहरु फुलाए
गुराँस कानमा सिउराए
पारिजात शीरमा फुलाए
हजारी गलामा फक्राए
हाम्रा लाजनेताहरुले ।
हाम्रा अबोध मनहरुले
धेरै रगत बगाए
लाखौ हात खुट्टा भाँचे
हजारौ जवानी र जिन्दगीहरु
फुलका सपनासंगै
श्रद्धान्जली चढाए ।
दिन महिना र वर्ष
संग संगै दशकौ बिते
हाम्रा फुलका सपनाहरु
हृदय हृदयमै ओइलाए
सुकाए र मारे
हाम्रा महान लाजनेताहरुले ।
सपनै छर्न सपनै समेट्न
सपनै लाउन सपनै खान
सपनामै बाँच्न सिकाए हामीलाई
हाम्रा महान लाजनेताहरुले
सपनाको खेती गरेर ।
Kedar Shrestha Gagan – Meri Aama Ra Kanchhi
केदार श्रेष्ठ ‘गगन’ – मेरी आमा र कान्छी
पक्षीझैँ यो मन उडेर जान्छ आमाको काखैमा
नरूनू कान्छी फर्केर आउँछु बसौँला साथैमा ।
कहिले भेट्नु, कहिले छुट्नु समय नियति
गाउँबेँसीं गर्दै, हाँस्दै र खेल्दै साटौँला पिरति
धन कमाई ल्याई तिमीलाई दिऊँला सुनको जुहार
आमालाई सम्झाई घरव्यवहार हेर्दै पर्खनू पियार ।
डाँडापारिको जूनजस्ती आमा आउँछ आँखैमा
आमाको काख, कान्छीको हात सम्झना साथैमा
सपना देख्छु भुरूरू उडी चन्द्रमा छोएको
समुद्रपारि कल्पना गर्छु साथैमा भएको ।
– भीमस्थान ५, सिन्धुली / हाल : अनेसास यु.ए.ई. च्याप्टर
Yuddha Prasad Mishra – School Janchhu Tam Tam Tam (Nepali Bal Kabita)
युद्धप्रसाद मिश्र – इस्कुल जान्छु टम् टम् टम् (नेपाली बाल कविता)
उठ्छु, पढ्छु कपडा फेर्छु
सफा सुघर भई ऐना हेर्छु
टफिनसाथको झोला भिर्छु
स्कुल जान्छु टम् टम् टम्
थोरै खोल्छु, धेरै पढ्छु
पाठ नबिर्सि अघि अघि बढ्छु
नभइ छाड्दिन म पनि फस्ट
कोभन्दा को छ र कम
इस्कुल जान्छु टम् टम् टम्
हिजो पढेको पाठ न बिर्सुं
भन्दै मनले सम्झिरहन्छु
पुस्तकहरूकन माया गर्छु
जतनसाथ अनि भिर्छु कलम
इस्कुल जान्छु टम् टम् टम्
“नबुझिकनको सुगा रटाइ
कामै छैन” गुरुहरू भन्छन्
“पाठ नबुझने लडकी” भनाउन
लाग्छ मलाई औधी सरम
इस्कुल जान्छु टम् टम् टम्
२०४५ असार १५
(बालकोसेली वर्ष ४, अंक ११)
Yuddha Prasad Mishra – Aaja Ghateko Ghatana Rakha
युद्धप्रसाद मिश्र – आज घटेका घटना राख
बस्ती जलेको कोलाहलमा
बलात्कारीको हाहाकार
गर्भवतीका गर्भ गर्भमा
संगीनका छन् क्रूर प्रहार
दियौ गौण गरी लेख्न सकेनौ
उग्र ब्यग्र यो अत्याचार
सुन्न सकेनौ किन Continue reading “Yuddha Prasad Mishra – Aaja Ghateko Ghatana Rakha”