पख, पख पुतली,
पख म नि आऊँ,
आज हामी दुइजना
सँगै डुल्न जाऊँ ।
टेकी तिमी हावामा
फुरुफुरू आऊ
मचैं चाल्छु भुइँमा
टुकुटुकु पाउ ।
सँगसँगै जाऊँ हामी
सँगसँगै जाउँ,
हेरुँहेरुँ लाग्यो मलाई
साह्रै तिम्रो गाउँ ।
२०५८ फागुन २२
Tag: Nepali Poems Collection Of Durga Lal Shrestha
Durga Lal Shrestha – Binaya [Bal Kabita]
मेरो बिन्ती सुनिदिनुस् गुरु-गुरुमा !
चीन के हो, भारत के
कत्ति नजिक, कत्ति टाढा
बुझनुपरे बुझौंला नि
कुन फूल, कुन काँडा
ऐले नै यो बोझ किन सुरुसुरुमा –
मेरो बिन्ती सुनिदिनुस् गुरु-गुरुमा !
पैले मलाई चिनाइदिनुस्
मेरो घरको आँगन-चोक,
कहाँ के छ देखाइदिनुस्
एक-एक सबैथोक,
बुझने गरी बताइदिनुस् सुरुसुरुमा ।
मेरो बिन्ती सुनिदिनुस् गुरु-गुरुमा !
मलाई मेरो आफ्नै थलो
मेरो आफ्नै चिनारीमा,
दुःख-सुख घुम्दै गर्ने
घामछायाँ छहारीमा,
रमीरमी खेल्न दिनुस् सुरुसुरुमा ।
मेरो बिन्ती सुनिदिनुस् गुरु-गुरुमा !
Durga Lal Shrestha – Tirkha [Bal Kabita]
अघिसम्म दिन थियो
रात पर्यो ऐले,
यसरी यो कसरी भो
बुझया छैन मैले ।
चन्द्र गोलो, र्सुर्य गोलो
नाङ्गलोभन्दा ठूलो,
किन आउँछन् पालैपालो
कहाँ यिनको दुलो –
यो पहाड, झलल यो
हिउँचुलीको माला,
कसरी पो बने होलान्
यत्ति नदी-नाला –
किन आउँछ आँधीबेरी
किन पर्छ पानी,
यस्ता सबै कैले बुझने
कैले हुने ज्ञानी –
२०५८ चैत ३
Durga Lal Shrestha – Gaine [Bal Kabita]
मेरो घरको आँगनमा
यौटा गाइने आयो,
आँखा चिम्ली सारङ्गीमा
उसले गीत गायो !
म त सुन्यासुन्यै भएँ
त्यसै उभिएर,
गाइने पनि गा’को गायै
मगन भएर ।
सारङ्गीको तरङ्गमा
तैरी वन-वन,
र्सर्दैर्सर्दै गयो उसको
स्वर रननन ।
यस्तो लाग्यो लिइकन
गाइनेको भेष
रोइरे’छ मेरै सामु
आज मेरो देश ।
२०५८ चैत १९
Durga Lal Shrestha – Ek Din [Bal Kabita]
यौटी केटी भेटेँ मैले
इस्कुलको बाटो,
हातमा थ्यो यौटा थाल
किताबको साटो !
मुख थियो निन्याउरो
लथालिङ्ग केश,
ओठ पनि कत्ला कत्ला
केकेजस्तो भेष !
सानै थिइन्, शरीरमा
खालि जामा चोला,
मेरोभन्दा उन्को उमेर
अलि पाको होला !
दया लाग्यो, आफ्नो खाजा
मैले उन्लाई दिएँ,
तर उनी उल्टै जङ्गनि्
म त वाल्लै परेँ ।
२०५८ चैत ७
Durga Lal Shrestha – Achamma Ko Mela [Bal Kabita]
सिमसिम पानी पर्दै थियो
घाम डुब्दै-डुब्दै थियो,
मचैं भने हेर्दै थिएँ
एक्लै घरको झयालमा बसेर ।
घरमुनि सानो बारी
बारीबीच दूबो-घारी,
दूबामाथि बस्दै थिए
पानी थोपा-थोपा परेर ।
डुब्नुअघि घाम फेरि
हाँस्यो जसै यता हेरी,
पानीका ती थोपा सारा
टल्के मोती-दाना भएर ।
मर्मर-मर्मर गर्दै बात
मार्न थाले पात-पात,
लाग्यो मलाई बस्दै छु म
अचम्मको मेला भरेर ।
२०५८ फागुन २८
Durga Lal Shrestha – Ankhai Ankha
दुर्गालाल श्रेष्ठ – आँखै-आँखा
क्षितिज ठानी आँखा बिसाउँछु
आँखाबाहेक देख्तैनन् आँखाले;
अहो मलाई खेदिरहेछन्
चारैतिरबाट आँखै आँखाले !
एकटकले रुख हेर्छु,
अनायास पात-पातबाट
टुपुल्किदै, हेर्छन मलाई
ट्वाल्ल ट्वाल्ल आँखै-आँखाले !
के के न भने जस्तो
मभित्र मै पसे जस्तो
सुन्दै गर्छु, धेरै-धेरै
क्यै नभने पनि आँखै-आँखाले !
मैले आँखा नखोलेको हो कि ?
खोलेर पनि नदेखेको हो ?
यतिञ्जेल नउठेर मलाई
सोधिरहेछन् आँखै-आँखाले !
Durga Lal Shrestha – Sundarman [Bal Kabita]
कत्ति जाती, केश काट्ने
नाउ- सुन्दरमान !
हातै नरम उसको फेरि
कामै ‘टु इन वान !’
कपाल काट्दै छाँट्दै गर्दा
त्यसको साथैमा,
मज्जा पनि दिने गुन छ
उसको हातैमा ।
कटर्-कटर्, कटर् -कटर्
कैंचीको आवाज,
लठ्ठ पर्छु गुन्जिएझैँ
मीठो साजबाज !
यस्तो लाग्छ, लेटाएर
मलाई झुलामा,
झुल्झुलाई, लोरी गाइ-
रैछिन् कि आमा ।
२०५८ चैत १७
Durga Lal Shrestha – Dhakamaka Baag [Bal Kabita]
भँगेराको चिर्चिर चिर्चिर
कागको का द्र का द्र,
त्यसमाथि झन् घुघुर्र घुघुर्र
परेवाको आहा !
सबै मिली यति मीठो
बन्यो यौटा राग,
सररर पुछियो है
पवनकै दाग !
लत्रिएझैं इन्द्रेणीको
एकटुक्रा भाग,
थरी-थरी फूल आहा !
ढकमक वाग !
२०५८ चैत १
Durga Lal Shrestha – Naani Ka Kura [Bal Kabita]
कत्ति सुन्ने कथा आमा,
भयो सारै बोर !
कथा भन्नु विरहको
कुरो मात्रै हो र –
जत्ति रात देखेँ मैले
चुकभन्दा कालो,
उत्ति नै त देख्या’ छु नि
बिहान उज्यालो ।
बेला-मौका हाँसेकै म
देख्छु डाँडा-पाखा,
आँसु झार्न मात्रै त ए !
किन होला आँखा –
सुनाउनुस् बरु आमा,
त्यस्तो वीरगाथा,
जसले मेरो साहसकै
उठोस् सगरमाथा !
२०५८ फागुन २६
Durga Lal Shrestha – Manchhe Ko Geet [Bal Kabita]
तिमी बाहुन, मचैं कामी
कोही दमाई, कोही च्यामी
के भो जात फरक परेर –
त्रि्रो हाम्रो एकै थलो
एकै हुँदा हुन्छ भलो
मिली बसौं एकै भएर ।
तल-माथि, छुवाछुत
हामीबीच किन फूट –
सबै बराबरी भनेर,
मान्छे भई सोच्नुपर्यो
मान्छे Continue reading “Durga Lal Shrestha – Manchhe Ko Geet [Bal Kabita]”
Durga Lal Shrestha – Ichchha [Bal Kabita]
![Durga Lal Shrestha – Ichchha [Bal Kabita]](http://inepal.org/nepalipoems/wp-content/uploads/sites/2/2015/07/inepalorg_poems_look_small.png)
फूलसँगै खेलूँखेलूँ
लाग्छ मिलेर,
रमूँरमूँ लाग्छ मलाई
सँगै झुलेर !
फुलूँफुलूँ लाग्छ मलाई
फूलै भएर,
डुलूँ डुलूँ सुगन्धको
यान चढेर !
दिनरात काँडालाई
साथ लिएर,
घाम-पानी, आँधी-हुरी
सबै पिएर !
हाँसो लिई, अरुलाई
हाँसै दिएर,
जाऊँजाऊँ लाग्छ जुनी
चोखो जिएर !
२०५८ चैत १२
Durga Lal Shrestha – Putali Gaun [Bal Kabita]
देख्छु म यहाँ पुतलीसडक,
पुतलीबजार,
पुतलीगाउँ लागेन पत्ता
खोजे नि हजार ।
हुन त पक्कै होला त्यो गाउँ
कहीं यो माटोमै,
बसेको छ कि मलाई नै ऊ
ढुकेर बाटोमै ।
कल्पना फुर्छ पुतली-ज्यूको
छिर्बिरे धर्सा,
त्यो Continue reading “Durga Lal Shrestha – Putali Gaun [Bal Kabita]”
Durga Lal Shrestha – Chhaya [Bal Kabita]
ऐना हेर्दै बसिरहें
जसै एक दिन,
मन मेरो फुर्दै आयो
त्यसै किन किन ।
‘ऐनाभित्र टोल्हाएर
के हेरेको भन –
यो त तिमी आफैं हौ नि’
भन्छ मेरो मन ।
देख्न त हो तल-माथि
देखें दायाँ-बायाँ,
छुँदा भने नछोइने
रहेछ यो छाया ।
२०५८ फागुन २१
Durga Lal Shrestha – Ke Garun [Bal Kabita]
हाहा हुहु, भाङभाङ भुङभुङ
रुनु अनि हाँस्नु,
हेर्दै म त वाल्ल पर्छु
कुन्नि के हो बाँच्नु –
चन्द्र देख्छु, र्सुर्य देख्छु
देख्छु घाम-छाया,
आउँछन् जान्छन् तल-माथि
देख्छु दायाँ-बायाँ !
जानु जानु खालि जानु
कत्ति मात्रै जानु,
कहीँ पनि पुगिँदैन
कता मात्रै जानु –
के गरुँ लौ भन्दिनुस् न
बिन्ती एकफेरा,
ज्ञानी-गुनी आमा-बाबु
गुरुजन मेरा !
२०५८ चैत ६
Durga Lal Shrestha – Kaanda [Bal Kabita]
छोयो कि त चस्स पोल्यो
काँडा कत्ति दुष्ट,
यो नै फेरि सुकोमल
गुलाबको इष्ट !
फूल राम्रो, सबैलाई
राम्रो मन पर्छ,
त्यो ‘राम्रो’ को रक्षा भने
काँडाले नै गर्छ !
चुच्चे भए पनि काँडा
छैन है खराप,
तर किन बटुल्छ ऊ
सरापै सराप –
तर जसको निम्ति हुन्छर्
कर्तव्य महान,
उसको निम्ति केही हैन
मान-अपमान !
२०५८ चैत ४
Durga Lal Shrestha – Natija [Bal Kabita]
मुसाले गर्यो भनेर धेरै
घरको बिगार,
बिरालो पाल्दा मजैले भयो
मुसाको सिकार !
गर्मीको बेला बसेझैं भयो
चौतारी ओढेर,
बिरालोलाई नमस्ते गरेँ
दस औंला जोडेर !
एकै र दिन अहह ! कस्तो
घटेछ घटना !
रन्थनिएँ म सपना हो कि
अथवा बिपना !
बिरालोले त भान्छाकोठामा
पसेर सुटक्क,
मेरै पो दूध हसुर्दै थियो
सुपुक्क सुपुक्क !
हेर्दा र हेर्दै रिसले म त
आगोझैं रन्किएँ,
तँलाई, तँलाई, पख् न तँलाई
भन्दै म बम्किएँ !
बिरालोमाथि के जाइलागें
झयालढोका थुनेर,
घाइते भएँ उल्टै म उस्को
झम्टामा परेर !
झसङ्ग भएँ, मैले त फल
रोपेकै पाएछु,
बिरालोलाई बिर्सर मैले
भोकै पो राखेछु !
२०५८ चैत १३
Durga Lal Shrestha – Fat Fat Putali [Bal Kabita]
जत्ति हेर्छु हेरुँहेरुँ
लाग्छ है मलाई,
पुतलीकेा फटफट
पखेटा-चलाइ ।
हावाभन्दा छ है उसको
नरम छुवाइ,
सिमलको भुवाभन्दा
हलुका उडाइ ।
उसलाई देख्दा लाग्छ यहाँ
छ कि उड्ने फूल –
कि ऊ नै हो धर्तीसँग
र्स्वर्ग जोड्ने पुल –
२०५८ फागुन २०
Durga Lal Shrestha – Birkhe Ko Bahulahapan [Bal Kabita]
बूढा माझी बिर्खे बस्छन्
नदीको किनार,
औंला गन्दै बर्ख भन्छन्
तीन बीस, बाह्र !
किन कुन्नि अचेल उनी
भुत्भुताई हिँड् छन्,
छिः छिः भन्दै कैले फेरि
नाक पनि थुन्छन् !
परालको घरमाथिर्
कर्कटको छानो,
हेर्दै हाँस्छन् Continue reading “Durga Lal Shrestha – Birkhe Ko Bahulahapan [Bal Kabita]”
Durga Lal Shrestha – Basibiyanlo [Bal Kabita]
सियालमा बस्दै थियो
यौटा खरायो,
त्यहीँनेर आइपुग्यो
यौटा जरायो ।
नदेखेझैँ जरायोलाईर्
गर्छ खरायो,
छक्क पर्दै खरायोलाई
हेर्छ जरायो ।
‘कान तेरा ठाडा ठाडा
के भो खरायो -‘
‘मेरो यौटा चीज यहाँ
कतै Continue reading “Durga Lal Shrestha – Basibiyanlo [Bal Kabita]”