Manoj Kafle (Mansoon) – Ma Timro Sath Chhu

मनोज काफ्ले मनसुन – म तिम्रो साथ छु

म तिम्रो साथ छु जहाँ छौ तिमि
निसीमा याद तिम्रो काहा छौ तिमी

जुनेली रातमा नयेन तिम्रो तलाशमा
किन खोजि गरें येहा वहा छौ तिमी

तिम्रो मायामा तड्पीयेछु पलपल
आभास देउ मलाइ येहा छौ तिमी

उदास छ मन किन छैन स्थिरमा
मेरो छायाँमा लाग्छ त्येहा छौ तिमी

म तिम्रो साथ छु जहाँ तिमि छौ
निसीमा याद तिम्रो काहा तिमी छौ

मनसुन

Mina Bantawa ‘Mridu’ – Timro Yaad Mutu Mai Paudayen [Nepali Gajal]

तिम्रो मायाको सागर मै डुबे प्यारा,तिम्रो याद मुटु मै पौडाए
त्यो कालो आंधी बेहरी मै डुबीरहे प्यारा,कालो बेहरिमै हराए

तिमीलाई आँखाको नानिमै सजाए प्यारा,आँखाको नानिमै दौडाए
सम्झेर सबै तिम्रो हरेक बाचा Continue reading “Mina Bantawa ‘Mridu’ – Timro Yaad Mutu Mai Paudayen [Nepali Gajal]”

Sushma Manandhar – Jindagi Euta Inbox

सुषमा मानन्धर – जिन्दगी एउटा इनबक्स
(नेपाल साप्ताहिक)

जिन्दगी
अब एउटा इनबक्स
दिनहु आउने कैयन् इमेलहरू
परििचत/अपरििचत ठेगानाबाट
वाञ्छित/अवाञ्छित प्रवेशको चाहनासग
आकर्ष/भद्दा शीर्षकहरूमा
सम्मोहित अनि दिग्भ्रमित बनाउदै छन् ।
मीठो सपनाको लोभमा
पहिल्याउ”दै सुदूूर
आफ्नाबाट टाढा एउटा भोगाइ
तर, यो भोगाइ, मात्र अन्तहीन ।
सङ्क्रमणबाट त्रस्त जिन्दगीबाट
भाइरस डिलिट गर्न खोज्यो
विडम्बना
जानकारीबिनाको कोही आफ्नै
थुप्रै स्पामहरूभित्र हराउ”छ,
अपराधबोध/गल्ती सच्चिन
फेर िएकपल्ट ब्याक । ब्याक… एउटा मौका
पेज क्यानट बी डिस्प्लेड
आफ्नैअगाडि आफ्नो वर्तमान
किन, कसरी, कोबाट कतिबेला सङ्क्रमित हुनपुग्ने हो
मरीचिकाको परण्िाति शून्य
नचाहदा पनि थेग्न नसकिने थुप्रै जङ्क मेलहरू
अस्तित्वमा अनधिकृत हस्तक्षेपस”ग
जिन्दगीको शान्त तलाउमा
ढुङ्गा फालेर भाइरस फैलाउ”दै छन् ।
र्एलर्ट
आफ्नो र परायबीच
सचेत हुने मौकै नदिई
इनबक्सभित्र ह्वात्तै खोलिन पुग्छ
एउटा अर्को इन्फेक्टेड जङ्क मेल
इच्छाहरू पङ्गु भएका छन्
र, जिन्दगी फेर िएकपल्ट ह्याङ् भएको छ ।

नेपाल साप्ताहिक ३१६

Govinda Singh Rawat – Manchhe

अरुको सहयोग पाउन्जेल निहुरिने
सक्षम भएपछि पन्छिने
अनि आफ्नो विचारको बाणले
सहयोगीलाई नै प्रहार गर्ने
स्वार्थको पर्यायवाची हो मान्छे

आफ्नो विचारको आरती गर्दै
अरुको बद्ख्वाइँ गरी हिँड्ने
अनि गुदि शुन्य सुकेनास खडेरी परेको
आफ्नै बडप्पनको महाभारत रच्ने
पराजित मन:स्थीतिको पर्यायवाची हो मान्छे

आफ्नो तारिफमा काइदा कानूनको ठेली सुनाउँदै हिँड्ने
अरुकोलागी रुञ्चे अभिब्यक्ती मात्र अलाप्ने
रोगी तर्कहरूको खेती गर्दै
आफ्नै स्वार्थको बाली भित्र्याउने
मपाइँत्वको पर्यायवाची हो मान्छे

कहिल्यै राम्रो विचारको राजपथ बनाउन खोज्दैन मान्छे
विचार शुन्य अहँता डकार्नु बाहेक
कहिल्यै सहयोगीलाई सम्झन खोज्दैन मान्छे
आफ्नै स्वार्थको सगरमाथा चढ्नु बाहेक
छल, कपट्, धोकधारिको पर्यायवाची हो मान्छे
यो सानो-छोटो-अल्प र लघु जीवनमा पनि
आफ्नै ब्याख्यान व्रितान्त सुनाउँदै हिँड्छ मान्छे
भोलि माट्टिनु पर्ने यथार्थता बुझेर पनि
जबर्जस्ति निरँकुशताको विचार थोपर्न खोज्छ मान्छे
मान्छे आफ्नै रोजाईमा, आफ्नै सोचाईमा
पिलन्धरे जीवन जिउन बाध्य छ मान्छे

Santosh Thapaliya – Ma Ra Timi

सन्तोष थपलिया – म र तिमी

ख्याल ख्यालैमा बिझाएं भने तिमीलाई
‘दुखायौ तिमीले’ भने भैहाल्थ्यो नि
मायाले सेकिदिन्थें, कहिले थाकें नभनी
एकैबारको जुनी हो माया लिने र दिने
बसेर त हेर आफ्नै ठानी
आँखा भित्रै राखी दिन्छु बिझायो नभनी !!!

मन त मेरो पनि ढुंगा हैन, माटो हैन
भेलले लछार्दै पछार्दै ल्याएको मुढा हैन
तिम्रो एक मुस्कान, हाँसोमा रम्छ मन
तिम्रो एक एक पिडामा अतालिन्छ मन
दुइ दिन त बाँकी छ जीवन यात्राको
दुइ शब्द यी फूल तिमीलाई मेरो अन्तरात्माको !!!

हाँस्ने अभिलाषामा कैले घाम, कैले पानी
बाँच्ने जिजिविषामा कैले विष, कैले ओखती
एउटा मुटुमा कैले चोट, कैले माया
यथार्थमै मेरो यात्रा अस्ताउनै लागेको छ
गोधुली नपर्दै थाप न माया एक मुठी
वदलामा मेरो मुटु पनि छामी हेर न एक चोटी !!!

Gyanuwakar Poudel – Jaari Chha Ajhai Safar Aafno (Nepali Gajal)

ज्ञानुवाकर पौडेल – जारी छ अझै सफर आफ्नो (गजल)
(मधुपर्क माघ, २०६७)

जारी छ अझै सफर आफ्नो
भएर पनि छैन घर आफ्नो
आफैसित आफू टाढा किन ?
सोद्ध छ यो मन अक्सर आफ्नो
ठानेथे आत्मीय जसलाई सधैँ
उसैसित पर्‍यो टक्कर आफ्नो
खेल्दा खेल्दै बैँसको यो खेल
बिटुलो पो भएछु अघर आफ्नो
रूप त के धन दौलतमा पनि
रहेन मोह जीवनभर आफ्नो
सकिने रहेछ जिउन यहाँ सजिलै
बनाएर दिललाई पत्थर आफ्नो
जमेन खोई आज यो महाफिल
उठौँ अब गरौँ तरखर आफ्नो
धेरै भो ‘ज्ञानु’ नफर्केको गाउँ
चिन्न सकुँला के त्यो घर आफ्नो ।

Anup Joshi – Chaheun Bhane

अनुप जोशी – चाह्यौँ भने (कविता)

यदी चाह्यौँ भने
यौटा सिँगो जीवन छ हामिसित ।

बटुवा पर्खेर बसिरहेका चौतारीहरु
सुवास छरेर आगन्तुक निम्त्याईरहेका बगैँचाहरु
हिमालले एकटक हेरिरहेको भञ्ज्याङ अनि डाँडाहरु
सबै छन् हामीसित , हाम्रो संगमस्थल ।

के तिम्रो मायाको ब्रह्माण्ड पनि फैलिरहेछ ?
तिम्रो मनको आकाशमा पनि चम्किरहेछन्
सम्झनाका नौ लाखे तारा ?

सुन मेरो धड्कन !
खोल आफ्नो मनको आँखा !
र स्पर्श गर हृदयको तरंग !
जहाँको कोषकोषमा कुँदिएका छन् तिम्रो आकृतिहरु

यदी चाह्यौँ भने
कहिल्यै नसकिने राजमार्ग छ हामीसित
कहिल्यै नअघाउने हृदय
कहिल्यै पट्यार नलाग्ने पिरतीको अर्केस्ट्रा
अनि कहिल्यै नथाक्ने अजस्र साहस छ हामीसित ।

यदी चाह्यौँ भने
सम्पूर्ण चाहनाहरु पुरा हुन तयार छन्
हाम्रो गर्भमा नै !

तर यदी चाहेनौँ भने
केहि पनि हुनेछैन हामीबीच ।
सन्देशको संवाहक बतास ,
दृश्यको संवाहक प्रकाश
सबै सपनाजस्तै गायव हुनेछन् हामी बीचबाट
न तिमीसम्म पुग्नेछ मेरो हृदयको तरंग
न चम्कनेछन् मेरो आकाशमा सम्झनाका नौ लाखे तारा ।

Sijan Nayan – Sisa Ko Jharee Ra Asina Ka Pyramid Haru

सिजन नयन – सिसाको झरी र असिनाका पिरामिडहरू

सिसाको झरीमा
सिसाजस्तै फुटेर गयौ तिमी ।

जसरी सिसाको जिन्दगी लिएर जन्मिएथ्यौ तिमी
त्यसरी नै तिम्रा उन्मेषहरू
सिसाकै विहङ्गम भएर उडिरहँदा
मेरा हर्षका Continue reading “Sijan Nayan – Sisa Ko Jharee Ra Asina Ka Pyramid Haru”

Sushma Manandhar – Chiso Raat

सुषमा मानन्धर – चिसो रात

निकै रात हामीले अनिंदै बितायौं
क्षणिक आ आफ्ना
अहम् तुष्टिका लागि
आँखाभित्र अग्ला पालहरु गाडी
सिंगो बल्दो रात व्यर्थ निभाएर
भित्र मुटुमा वेदना दन्काउंदै
तिमी जलिरह्यौम Continue reading “Sushma Manandhar – Chiso Raat”

Sarubhakta – Santras Ko Chhaya Mantira

समयभरि समयपीडा हुन्छ
जिन्दगी दूर्घटनाका अवतरणहरुमा
जुध्दै गर्दा÷मृत्यु आखेटकहरु
नृशंसयात्रामा निस्केका छन्
सागरमन्तिर छ जिन्दगी
त्यसैले धु्रवीय भालुहरु
ब्रिडिङ होल कुरी बसेका छन्
फ्याउफ्याउ प्याउराहरु
तर्सदै तर्साउने प्रयासमा जुटेका छन्
भ्यागुताहरुको स्वर्गमा
जोनबुलका चुस्कीलिदै हुर्किएका छन्
साँपहरु
हामी सम्वेदना हराएका मन वोकेर
प्लाष्टिकका घरहरु वनाउन सक्दैनौ
मुक्ताञ्चल ः स्वप्नदुस्वप्नका प्रतिच्छाँया छन्
कस्ले भन्दैछ ब्द्यऋ जीवनका
हिमउपत्यकातिर
‘न्हूदया भिन्तुना अलकायदा !’
एकीकरणवादी मनहरु
जाउँ आलु पार्टीमा
अनि केही समय बिर्सिदिउँ आफैलाई
जिन्दगी ः हराएको विम्वको खोजीझै
अनवरत् व्यग्रतामा पागल छ
सर्वत्र हेर, जिन्दगी काट्ने दर्जीहरु
कम्ब्याट परिधानमा सुसज्जित छन्
ए ! वजार बन्द छ कि खुला छ ?
बजारवासीहरुलाई थाहा छैन
यसर्थ आतङ्कगन्धले टोलाइरहेछन्
देशका रमजान र छठपर्वहरु
‘सुरक्षित को छ यो देशमा ?’
प्रश्न गर्छन् शरणार्थी मनहरु
आह ! म सन्त्रासको छाँयामन्तिर
सृष्टिको के वादल देख्दैछु ?

Yatiraj Ajanabee – Hidne Tasbir Haru

यतिराज अजनबी – हिड्ने तस्वीरहरू

यात्राको सिल्शिलामा
म एउटा कन्क्रिट जण्गलममा
आइपुगेकोछु
यो जङगलमा कोब्राहरू छैनन्
ँब्वासा, बाघ, हात्तिहरू पनि छैनन्
मान्छेहरू त झन
हुन सक्ने नै भएनन्
यो जंगलमा Continue reading “Yatiraj Ajanabee – Hidne Tasbir Haru”

Manoj Kafle (Mansoon) – Anshu Ko Pokhari Ma

मनोज काफ्ले ‘मनसुन’ –  आँसुको पोखरीमा

आँसुको पोखरीमा खिउँदै गलेर बाँचेको छु
गम भुलाउन नसा पिउँदै ढलेर बाँचेको छु

जीवन यो यात्रा भन्छन त्यसैले हिंडिरहेछु
आँसुको वर्षा यहाँ हिउँदै छलेर बाँचेको छु

वियोगमा रसाएका नयनहरूलाई सोध
आगोको रापमा जिउँदै बलेर बाँचेको छु

कमजोर भाग्य असफल संघर्ष भो
फलेका चोटहरू सिउँदै चलेर बाँचेको छु

आँसुको पोखरीमा खिउँदै गलेर बाँचेको छु
गम भुलाउन नसा पिउँदै ढलेर बाँचेको छु

Nawaraj Subba – Khoji Rahechhu Jindagi

अलिकति विश्वासमा अल्झिएर
बाँच्न खोज्छु एउटा जिन्दगी
लक्ष्मणरेखा कोरेर सीमाभित्र
सुरक्षित साँच्न खोज्छु जिन्दगी
दन्त्यकथाको तराजुमा
बराबरी हुन नसकेका
बिरालाका रोटीझैं
कहिले जिन्दगी भारी हुन्छ
कहिले विश्वास,
अल्झिएपछि कतै
न खस्न पाइन्छ
न बसिरहन पाइन्छ
न जित्न सकिन्छ
न हार्न
आज
दुनियालाई साक्षी राख्दै
खोजिरहेछु जिन्दगीलाई
सपनीलाई साक्षी राख्दै
खोजीरहछु बिपनीलाई ।

Min Dwandi – Ma Manchhe

आजभोलि मैले सपनीमा
मेरो आकाशका ताराहरूलाई
हुरीले झारेका आरूका बतिलाहरू झैं
निश्तेज जमीनमा छरिएको देख्न थालेको छु
कतै, विपनीमा पनि त्यसैगरी
मेरो आकाशका ताराहरूलाई
जमीनमा झारिने त होइन भन्ने संत्रासले
म पत्र–पत्र भिजेको छु
म मान्छे,
यसबेला, ग्रह–ताराहरू
जमीनमा खस्तैनन् भन्ने वैज्ञानिक प्रमाणहरूद्वारा
मैले आफ्नो चित्त बुझाउन सकेको छैन ।
धुजा–धुजामा विभाजित
जमीनको एक टुक्रामाथि उभिएर
वायु र प्रकाशलाई पनि
अंशवण्डा गरिने संभावित दृश्य
हेरिरहेको छु म
ग्रह–ताराहरूमा समेत
आ–आफ्नो छाप लगाउने होड
शुरू होला झैं देखिरहेकोछु म
म मान्छे,
यसबेला ग्रह–ताराहरू
मेरै जन्मपत्रीमा घुमिरहेछन् भनेर
मैले आफ्नो चित्त बुझाउन सकेको छैन ।
प्रत्येक रात
भोलि म उठ्नु अगावै वायुमण्डलमा
न्यूटन प्रदुषण
शुरू भएको नहोस् भन्ने कामना गर्दै
बिछ्यौनामा सुत्छु
सपनामा पड्केका शस्त्रास्त्रहरूका
भयंकर गर्जनहरूले
निंद नपुग्दै तर्सेर उठ्छु
म मान्छे,
यसबेला, विश्व शान्तिका लागि
थुप्रै शीखर वार्ताहरू भएका छन् र हुँदैछन् भनेर
मैले आफ्नो चित्त बुझाउन सकेको छैन ।

Bimal Nibha – Euta Bahula Nabhayeko Bushirt

मेरो साथीका लागि
मलाई खरिद गर्नु थियो एउटा बुसर्ट
एकातिर बाहुला नभएको बुसर्ट
जनआन्दोलनताका
महेन्द्रको सालिकनेर पुलिसको गोलीले
मेरो साथी ढलेको थियो
र उसको एउटा हात काट्नुप¥यो
त्यसबेलादेखि मेरो साथीलाई
अलि भिन्न प्रकारको बुसर्ट चाहिन्छ
एकातिर बाहुला नभएको
तर कुनै पनि पसलमा
त्यस्तो बुसर्ट पाइएन
जब मैले यो साथीलाई भनें
उसले मुस्कुराएर भन्यो
मलाई दुवै बाहुला भएको बुसर्ट
भए पनि हुन्छ मित्र
लौ हेर, मेरो हात
अहो ! यो कस्तो अचम्म
उसका दुईटै हात यथावत् थिए
केही क्षणपश्चात्
खुसीको आवेगमा
मैले साथीसँग हात मिलाउन खोजें
तर यो के भयो
मेरो एउटा हात छैन
मलाई चुपचाप देखेर
मेरो साथीले भन्यो
मित्र, अचम्म नमान
यो तिम्रै हात हो
काम चलाउनलाई मैले लिएको
एउटै हातले भए पनि
काम गर्न सकिने रहेछ
मेरो साथी र म
दुईतिरै बाहुला भएको बुसर्ट लगाउँछौं
यद्यपि उसको एउटा हात छैन
तर यसले के फरक पर्छ
मेरो त छ
एकदिनको कुरो हो
जनताहरुलाई आह्वान गर्दै
प्रधानमन्त्री हात हल्लाइरहेका थिए
मैले पनि स्वागतमा
हात हल्लाएँ
र जोसमा बेस्सरी
दुवै हात उचाल्न खोजें
तर यो भएन
किनभने मसँग एउटा हात थिएन
सायद मेरो साथीसँग थियो
पछि साथीसँग भेट हुँदा
मैले भनें
खोइ मेरो हात
उसले गम्भीर भएर भन्यो
मसँग तिम्रो हात छैन मित्र
म पनि गम्भीर भएँ
र सोच्न थालें
कुन्नि, यो के भइरहेछ
गायब हुँदैछन् अकस्मात् हातहरु
पञ्चायतको अँध्यारो कालमा
मेरो साथीको एउटा हात गयो
र प्रजातन्त्रमा मेरो एउटा हात
हामी दुवैजना साथीहरुको
एक–एकवटा हात छैन
अब तपाईंहरु नै भन्नोस्
हामीहरुले कसरी
दुवै बाहुला भएको बुसर्ट लगाउने ?
(२०४९)

Biwash Wasti – Jaba Ghara Farkiyen

विवश वस्ती – जब घर फर्किएँ

जब घर फर्किएँ
उज्यालियो सेता र सपाट आँगन
छेउमै फुलिरहेको एकदशक पुरानो अज्ञात फूलले
गर्‌यो हार्दिक स्वागत
चम्किन नसकेका घरका नाङ्गो भित्ताहरूले
गर्न थाले अङ्कमाल
अभिवादन गर्न उभियो
मेरो सामुन्ने
एउटा सुव्यवस्थित ढोका
जब घर फर्किएँ
एक शब्द बाँकी नराखी
सुनाउन थाल्यो जीर्ण छानाले
आफ्नो पीडा
हरेक वर्ष
जाडोका क्रूर स्पर्शले कक्रिएको जस्केलो
सम्वेदनाहीन देखियो
र, निदाउन थाले चुपचाप
अलिकति विपद्य्रामा उभियो नजिकैको पर्खाल
जहाँ बसेर
वसन्तभरि चराहरू गाएँथे
आफ्नै वेदना/आफ्नै गीत

जब घर फर्किएँ
आँखाहरूमा
उभियो एउटा तस्वीर
जो भित्ताका माउसुलीझैं टोलाइरहेको थियो
अवाक
जसलाई हेरेर
धेरै वर्ष पहिले
एउटा चम्किलो बाटो कोरेका थिए आफन्तहरूले
जहाँबाट
सहजै पुग्न सकिन्थ्यो
हाम्रो आँसु निख्रिने ठाएँ
जब घर फर्किएँ
हाँसिरहेका थिए मन्दमुस्कानमा
खेतहरू
आँगनहरू
जो चढिसकेका छन् तमसुकका पानाहरूमा
निश्चित भाखा बोकेर
जब घर फर्किएँ
धेरै वर्ष पहिलेको दृश्य उभियो मेरो सामुन्ने
मानिसहरू
बिर्सेर आफ्ना मनमुटाव
सँगै मिलेर बस्थे जङ्गलमा
ओडारहरूमा
घर
के हो घर भनेको ?
बन्छ यो कसरी ?
थिएन उनीहरूको स्मरणमा
जब घर फर्किएँ
एकपटक आफैलाई सोधें गहिरिएर
ओडार छाडेर मान्छे
घरसम्म आए
घर छाडेर मान्छे
अन्त कतै जान सकेको छैन आजसम्म
जबदेखि बन्न थाले घर‘
लडिरहेछन्
त्यही समयदेखि घर नहुनेहरू
घरको निम्ति
घर हुनेहरू पनि लडिरहेछन्
घरको सुरद्य्राका निम्ति

-सिन्धुलीमाढी, हाल काठमाडौं

Dilip Yonjan – Jun

अन्धकारमा डुबेको अभाबको जिन्दगी
कालो रातमा उज्यालो छर्न झुल्किएकी जून
सुनसान सुनसान सडक बस्ती हुँदै
कोठामा निर्बस्त्र नागिए झै
सताब्दि देखि एक्लै एकान्तमा पिल पिल रुदै
दुख सुख सगाल्दै, निसासिदै
समुद्र, मरुभूमी ,हरियाली हुदै
एक क्षितिजबाट अर्को क्षितिज चाहार्दै
एक्लो उजाड जिन्दगी बोकेर
पाखा पखेराहरुमा अल्झिन्दै
अन्धकारमा पिल पिल उज्यालो छर्दै
गाँउ, बस्ति, झरना अनि टाकुरा हुदै
एउटै गतिमा उकाली, ओराली अनि देउराली हुदै
आश्था र भरोसाको दियो झै
हरेक झिस्मिसेबाट निस्किएर उज्यालिदै
क्रमस एउटा गाँउ बाट अर्को बस्ति हुदै
निर्धारित गन्तब्य लिएर सधै
लम्किरहन्छ बिस्तार बिस्तारै

बोगोता, कोलोम्बिया

Dhruab Silwal – Uslai Bhaneko

ध्रुव सिलवाल – उसलाई भनेको

भैगो जिन्दगीलाई नभनौं
उसलाई बरु केही भनौं
असाध्ये कहिल्यै दिँदैनदे
परिश्रमको दुइ छाक खान दे ।

भोग बिलास त अन्धो न हो
ठूला साना दुवैका बीचको
थेग्नै नसक्ने भो दिँदै नदे
नग्न नहुने गरी छोप्न दे ।

कसलाई भन्दा के हुन्छ र
नहुनेलाई कसले छुन्छ र
अपकारीलाई दिँदैनदे
उपकारीलाई मात्र धान्न दे ।

जिन्दगी त कर्म हो न कमाई
अकाट्य यो नीतिको भनाई
अबुझक्कीलाई छुनै नदे
मर्मज्ञलाई बरु छान्न दे ।

लामो भन्छ जिन्दगी कर्महीन
भन्छ छोटो जिन्दगी मर्महीन र्
कर्म र मर्म नबुझाइनदे
त्यो मौका दुवैलाई बुझन दे ।

कमाई हो जिन्दगी अघिको र्
कर्म हो मीठो फल हो पछिको र्
कर्मविनाको जिन्दगी नदे र्
कर्मयोगी जिन्दगी रम्नदे ।

जिन्दगी त एउटा कमाई
कोही बाँच्छन् त्यसमै रमाई
स्वभाग नमान्नेलाई नदे
सम्झौता गर्नेलाई छान्न दे ।

(साभार: जनमत कविता खण्ड १ २०६४)

Bimal Nibha – Ek Darzan Mrit Kavi Haru

एक दर्जन मृत कविहरु
प्रार्थना गरिरहेका छन्
शान्त, स्थिर, अचल
र तटस्थ चेतनाले
सजिसजाउ
चारैतिर छरिएका छन्
अचम्मका फूल, अबिर,
अक्षता, धूप, नैवेद्य
र रहस्यमय लयमा
निरन्तर जारी छ
एक अलौकिक काव्यभजन
झरझर झरिरहेका
शब्दधारा
र भावझर्नाहरु
समाधिस्थ छ ईश्वर
कुनै मन्दिरमा
र नतमस्तक छन्
रक्तहीन कल्पनाजडित
एक दर्जन बौद्धिक शिरहरु
चुप, चुप
नारावादी कविहरु
स द्र द्र द्र
हल्ला नगर
एक दर्जन मृत कविहरु
अहिले यो शताब्दीको
सबभन्दा प्रचण्ड आरतीमा
तल्लीन छन्
(२०४४)

Tanka Wanem – Asurakhshya

टंक वनेम – असुरक्षा

ओजनतह ओर्लेर
आँधी निम्त्याई रहेछ
आगोका लप्काहरु
जयगान गाइ रहेछन्
विध्वंसको घडामा
बारुद भरिएर
बन्दुक पड्काई रहेछ
तोप नारि रहेछ
बाइलोजिकल
केमिकल र
न्यूल्कियरको भट्टीबाट
बिनासको
दुर्गन्ध उडी रहेछ ।

रक्त रञ्जित
वर्तमानको घाउमा
दलेर नुनचुक
आतङ्कको बरर्ना सार्दै
महासमरको बृक्ष
अग्लि रहेछ आकास छुन
ताकि रहेछ बन्दुक
सुरो निशाना
मरि रहेछन् मान्छे
बाँची रहेछ भोक
फस्र्टाई रहेछ शक्ती
बौलाई रहेछ
बजाउदै मृत्युको घुँगुरा
कहाँ रहर्यो र – अब
बाँच्नुको मज्जा
जीवन भोग्नुको अर्थ ।

बुझेको हुनु पर्छ
युद्ध हाँक्ने
युद्ध सरदारहरुले
बन्दुक द्धारा
इतिहास मात्र बङ्ग्याउन सकिन्छ
सभ्यतामात्र भत्काउन सकिन्छ
मान्छेको –
टाउको मात्र गेड्न सकिन्छ
बङ्ग्याएर, भत्काएर, गेँडेर
कुरुक्षेत्रमा नउम्रेको
शान्तिको कल्प बृक्ष
उम्रिन्दैन भने-
युद्ध गर्नुको के औचित्य
बिना अर्थको विध्वंस
घाँटी रेटेर –
कस्तो विजयको उच्छ्वास
तर पनि-
बार्बेर्इअन् द्धन्द्धमा आतिन्दै
श्वास फेरि रहेछौं
जीवन र मृत्युको दोबाटोमा
जीवनको रथ गुडी रहेछ
खस्न लागेको
आकास मुन्तिर
ओत लागि रहेछौं
आफै प्रश्न गरौं
कस्तो संसारमा बाँचेका छौ हँ ?

दिन दहाडै मृत्युको
तान्डव नृत्य नाच्छ
समसाँझै-
मृत्युले भुत्ते धार उध्याउछ
विज्ञानको अविस्कारमा
युद्धको पाठ घोकाइने समय
दर्ुयाेधनको दाउ पल्टी रहँदा
असुरक्षित छ समय
असुरक्षित छ हावा
असुरक्षित छ पानी
असुरक्षित छ आकास
असुरक्षित छ धर्ती
असुरक्षित छौं
संसारमा भएका
सून्दर
सृष्टिका रचनाहरु ।