Tag: Nepali Kabita

Ganesh Bhandari – Ek Na Ek Din

गणेश भण्डारी – एक न एकदिन
(Source: मधुपर्क २०६६ जेठ)

बिशतोष्ण यामका दुर्लभ घामहरू छोडाएर
ठोसिरहेछु अगेनु, सौदमिनि सल्काउन ।
हामीलाई चिसमिरो अकारोमा बाधेर
हाम्रा रुघिरहरू मधुमह बनाएर चाट्ने चमेरो
टाास्सिइरहेकै छ घरको मूलदलानमा
हाम्रो हस्तिहाडको मासी लुछेर
हामीलाई नै शङ्ख बजाउने ज्यानीजूको बााचेकै छ अश्रुगुल्जारमा
हाम्रा तपनीका किस्मती आभूषण बनाएर
जुनेली गाउने धुर्त धमिरो जीवितैछ खलियानमा
हाम्रो आसुको जलाधिमा सयर गर्ने मकरमाछो
जीवितै छ सन्ताप सरितामा
हाम्रा आयु र समयका विपलाहरू काटेर बाचिरहने ऐंजरु
जीवितै छ घरको छानामा
विश्वास छ एक न एकदिन सिलाइसक्नेछु
धेरै अघि उनीहरूले च्यातिदिएको स्वप्नहरूको स्वर्ण भूगोल
विश्वास छ एक न एकदिन जोडी छाड्नेछु
विश्वास छ एक न एकदिन जोठी छाड्नेछु
उनीहरूले टुक्रा-टुक्रा पारिदिएको लघुआकाश
एकन एकदिन साकार हुनेछ मेरो विश्वासको स्वप्न
विश्वास छ रुदिला नजरहरूबाट एक न एक दीन ज्वालामुखी फुट्नेछ
विश्वास छ एक न एक दीन ओसिला यी चिसमिराबाट झन्झनिल फुट्नेछ
ढल्नेछ एक न एक दिन गुरुताभाषले बनेको लुटको गजुर
पुछ्नेछ समयले इतिहासको प्रतिस्राव र तर्नेछ भयवह जंघार
हेरिराख ! एक न एक दिन उनिसक्नेछु तारामण्डल र लगाइदिनेछु आमाको गलामा
पर्ख एक न एक दीन सल्काइछाड्ने छु सौदमिनीरदिप्त पार्नेछु गोल भूगोल
एक न एक दीन उठाउनेछु सिङ्गै पृथ्वी र लगाउने छु जुलुस
च्यात्नेछ जुलुसले वित्रंलब्ध पूरातन सन्धि र लेख्नेको समयको नया स्पन्दन

Bhojraj Baral – Chihan Bata Aama Ko Chitthi

भोजराज बराल – चिहान बाट आमाको चिट्ठी – कहिले आउंछौ त बाबु देशको मलामी जानलाई?

तिमीले जस्तै मैले पनि घर छोडे को धेरै भयो बाबु
फरक यत्ती हो
तिमी बाध्यताको निहुं बोकी पलायन भयौ
म तिम्रो पलायनको परीणामले Continue reading “Bhojraj Baral – Chihan Bata Aama Ko Chitthi”

Rakesh Karki – Jaba Sarbahara Haru Mahal Ma Baschhan

इन्जिनियर राकेश कार्की – जब सर्वहाराहरु महलमा बस्छन्

जब सर्वहाराहरु महलमा बस्छन्
व्यापारीहरुको चहलपहलमा बस्छन्
बिर्सन्छन् आफू जन्मेको झुप्रोलाई
सुमसुम्याइ रहन्छन् सुनको थुप्रोलाई

डनहरु अघिपछि Continue reading “Rakesh Karki – Jaba Sarbahara Haru Mahal Ma Baschhan”

Shiva Gautam – Mutu Neri Ko Sisneri

शिव गौतम – मुटुनेरिको सिस्नेरी

सिस्नेरी
मेरी जननी, मेरो जन्मभूमि
घाम झुल्कँदाखेरि
घाम अस्ताउँदाखेरि
म तिमीलाई नै सम्झिन्छु
उषा अनि गोधुलिलाई हेरी

कहिले हिलैहिलोको होली खेली
कहिले धुलैधुलोमा Continue reading “Shiva Gautam – Mutu Neri Ko Sisneri”

Padam Bhandari – Kehi Chhaina Linu Pani (Nepali Gajal)

पदम भण्डारी – केहि छैन लिनु पनि (गजल)

केहि छैन लिनु पनि,
केहि छैन दिनु पनि

मायाको मुर्ति कुँद्नु थियो,
राखिएन छिनु पनि

संझनाका मुनाहरू पलाउँथे की,
दिईएन चिनु पनि

झिनो आशामा बुढो गिद्ध,
कुर्न Continue reading “Padam Bhandari – Kehi Chhaina Linu Pani (Nepali Gajal)”

Pradip Regmi – Prerag Kamana

प्रदिप रेग्मी – प्रेराग कामना

तिम्रो तपश्या अनि आर्ज्यको मूल्य
महान तिम्रा दृढ तृप्तिहरु
कुटिल मनका आशक्तिहरु
अनि अतिरञ्जित सफलताहरु
साथमा स्वामित्व गुमाएका प्राप्तिहरु
सारा रहुन तिमीसंगै जिवन्त !

मैले बुझें उदाउनु भनेको क्षणिक प्रकाश छरी
सदाका लागि अस्ताउनु भनेर,
तिमीले बुझ्यौ त्यही प्रकाशमा रमाउन
आफ्नो स्वार्थी संसार सजाउनु भनेर
अर्को एक फरकपन – यी साराका लागी
धर्ति अस्तित्व सम्म मूल्य चुकाउनु
निसंकोच अमान्य पनि सामान्य !

तिम्रा अप्राकृतिक प्रेम
र यौनिक आशक्ति
अमर बनोस तिम्रो यौवन जस्तै
आशा छ महान इश्वरले
तिम्रा लागि वासना थपिदिनेछन
किनभने तिम्रो शाश्वत सत्य
अनि अस्तित्व रहि रहनु पर्नेछ युगसम्म !

नचिम्लिउन तिम्रा आँखा
अनिमेश बनुन बुद्घका जस्तै
संसार तिम्रै हो बुझ, सुन
अनि पुरा गर रहरहरु सस्तै
अकाटय मेरो निश्चलताले
जिवन्त रहने तिम्रो सजिवतालाई
प्रशंशा गरि रहनेछ हिमाल बनेर !

पोखरा

Komal Bhatta – Hamro Desh Ka Neta Lai (Nepali Gajal)

कोमल भट्ट – हाम्रो देशका नेतालाई (गज़ल)

हाम्रो देशका नेतालाई लड्न पाए भैगो
जसरी नि कुर्सी माथि अड्न पाए भैगो

काग जति कराउंछ पिना सुक्दै जान्छ
महँगा र राम्रा वाहन चड्न पाए भैगो

जनताको के को वास्ता जे भएता पनि
दिन दिनै नगद मौज्दात बड्न पाए भैगो

बनाएर आठ दस ओटा गगनचुम्बी घर
चारै तिर चिल्ला पत्थर जड्न पाए भैगो

किन गर्नु सुधार यहाँ शैक्षिक क्षेत्रलाई
आफ्ना सन्तान बिदेशमा पढ्न पाए भैगो

पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
13th December,2012

Komal Bhatta – Kati Ramri Janma Bhumi (Nepali Gajal)

कोमल भट्ट – कति राम्री जन्मभूमि (गज़ल)

कति राम्री जन्मभूमि ! नामै प्यारो लाग्छ सधैँ
रीति- रिवाज संस्कृति र धामै प्यारो लाग्छ सधैँ

मुटु भरि छचल्किँदा सम्झना र माया मात्रै
आफ्नै घरका दलिन,निदाल थामै प्यारो लाग्छ सधैँ

आँखा भित्र नाचिराख्ने हिमालकै सेरो फेरो
सगरमाथा टल्किएको घामै प्यारो लाग्छ सधैँ

लोभै लाग्ने चाड पर्व सबै मिली मनाउँदा
आत्मीयता,आशिर्वाद र खामै प्यारो लाग्छ सधैँ

डाँडा काँडा उकाली र ओरालीमा हिंड्दा खेरि
चारै तिर हरियाली ठामै प्यारो लाग्छ सधैँ

रातो दिन मिहेनतले झारा पर्म गर्दा पनि
“कोमल” मन बोकेका छन् कामै प्यारो लाग्छ सधैँ

पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
१६ मार्च ,२०१३

Indira Shaha – Sakshi

इन्दिरा शाह – साक्षी

हतारमा दौडिरहने
मान्छेहरूको भीडलाई
एक्लै टोलाएर हेरिरहने
बूढो शिरीषको रूख र
तिलचाम्ले कपाल फुलेको रत्नपार्क
के को प्रतीक्षामा छन् कुन्नि ?
शिरीषकै छायाँमा दिनभरि
मान्छे व्यापार Continue reading “Indira Shaha – Sakshi”

Pratima KC – Aba Ta kehi Gara Timi (Nepali Gajal)

प्रतिमा के.सी. – अब त केहीं गर तिमी (गजल)

नेपाली भन्ने मन भए अब त केहीं गर तिमी
फाली बैभव मनबाट निस्वार्थलाई भर तिमी

तिमी नेपाली आमाको साँच्चिकै सन्तान हुने भए
देशको अस्तित्व जोगाउन मर्नै परे मर तिमी

यो देशमा शान्ति सुरक्षा कायम राख्ने मन भए
सत्ता लोलुपताको त्यो बुइँगलबाट झर तिमी

हिंजोको द्वन्दले बेदनाका सागर बगाएको छ
बटुल्न समेट्न सक्छौ भने बाँध हाली तर तिमी

आँखाबाट आँसुमात्र होइन रगत बगेको छ
धर्म मान्दैनौ भनेपनि आत्माबाट त डर तिमी

सानातिना स्वार्थमा मान्छेको जीउ लिनेहरु हो
राम बन्न सक्छौ आफूभित्रको रावण हर तिमी

देशमा हत्या हिंसा बढ्दै छ मानवीयता घट्दै छ
विध्वंश बिचार भत्काई शान्तिको बस्तीमा सर तिमी
चाहन्छौ भने तिमी यो देशलाई मुक्ति दिलाउन
सुर्यले झैँ प्रभातमा आशाका लालिमा छर तिमी

बर्तमान मै देशसंग आफु हाँस्ने चाहाना भए
हरेक नेपाली मनबाट किन हुन्छौ पर तिमी

चाहिंदैन केहि मानवीयता जोगाइदिए पुग्छ
बाँच्नु छ भने यो संसारप्रेमी भएर नर तिमी

१९ फेब्रुअरी २०११ / बेलायत

(Sent to Sanjaal Corps via Email)

Mani Raj Singh – Samjhana Bethan Chowk Yatra Ko

मणिराज सिंह – सम्झना बेथानचोक यात्राको

बेथानचोक
हाम्रा पाइलाहरू
एकपछि अर्को गर्दै
छापिएका छन् बादलको शिरकभित्र
सिमसिमे वर्षात्ले रूझाएर
नयाँ नयाँ आयाम उघार्दै
ढुङ्गा–ढुङ्गामा कोरिएर
बतासझैँ भूगोलको दुर्गम छातीमा
घामजस्तै फुलेर
चित्रमय कोरिँदै
हर्षका चुचुराहरूमा
पसिनामा धारा पुछ्ने
शीतल, शान्त, स्वच्छ
ज्ञानी, मुनिजस्तै
महाभारतकै माउ डाँडो
कुखुराले चल्ला छोपेजस्तै
स–साना डाँडाहरूलाई आफ्नै छायाँमा लुकाउँछ ।

निष्काम, नैसर्गिक, अविनाशी
कामिडाँडा
दुई हत्केला जोडेर
ढ़िडो, गुन्द्रुक र सिस्नुमा
आत्मीय मुस्कान घोलेर
अग्यानिक चियाको तात्तातो घुट्कोसँग
स्वादिलो मालपुवामा चुर्लुम्म डुबेर हाँस्छ
सत्रवर्षे युवतीजस्तै
हजारौँ सपनाहरू सजाएर चञ्चल नयनमा
निर्दोष स्वाभिमानको सुवास फिजाउँदै
न फुर्सदिलो, नहतारिलो समयको बर्को ओढेर
नयाँ नौलो क्यानभासमा
सालिम्बो घाँसजस्तै फैलिएर
मोहक गुराँस भई फक्रन्छ
सम्भावनाका अनन्त मुहान बोकेर
खोला, नाला र हरिया फाँटहरूमा सुसाउँछ
बेथानचोक ।

ढुङ्खर्कको सुन्दर आँगनमा
मायालु सयपत्रीहरू सजाउँदै
स्वागतका जोडी परेवाहरु उडाउँदै
सम्बन्धका नयाँ–नयाँ साँघु कोर्दै
वेदनाका राप लुकाएर
चिटिक्कको च्याल्टीबजारमा
आत्मविकासको सुन्दर प्राङ्गण
कविताको राग घन्काउँछ
महाभारतकै माउ चुचुरो
बेथानचोक ।

बेथानचोक,
इमान जमानको स्तम्भ
पौरख र स्वाभिमानको दुर्ग
विचार, र शिल्प
अनि, घाम–पानीको इन्द्रेणी लर्को

कृष्णगोपालको भब्य स्वागतमा फुर्किएर
हृदयको तोतेबोलीमा
चञ्चल लच्छु र रज्जुहरू
सुन्दर हरफहरूमा लफ्रक्कै भिज्छन्
कमरेड ताराका स्वप्निल इच्छाहरू
कुटो कोदालोसँग झ्याङ्गिएर
कपेरडाँडालाई मुटुमा साँचेर
बाँझो मनको डल्ला फुटाल्न
बाक्लो हुस्सुभित्र चियाउदै
सल्लाका पत्करहरू पन्छाउछे
सम्पूर्ण शक्ति लगाएर
छिनो र घन बोकेर
तन, मन र त्यो सौन्दर्यमय मुस्कानमा
जीवनसँग लय उचाल्दै
रजत–रश्मि शिखरहरूमा
पवित्रता छरिरहेछन् सुन्दर, शालीन
बादलु बर्को र कुहिरोको ओडारमा
छाती चिरेर आफ्नै नङ्ग्राले
चहकिला किरणसँग
उज्यालो लेखिरहेछन्
निश्छ्ल गुँड बुनिरहेछन्
जाही, जुही र लालुपातेका संवेदना सहित

दिगु, पलपल, नरेन्द,्र ओझल, सुरेश
उज्वल सम्भावनाका हातेमालो गर्दै
गतिशील पहाड बोकेर मुटुमा
हावा, पानी र माटोसित
कालोको विरुद्ध छ्याल्ल–ब्याल्ल पोखिएर
बिजुलीझैँ चम्कन्छन्
बादलझैँ गर्जन्छन्
तुफानझै हँल्लन्छन्
सरस्वती, पार्वतीजस्ता ज्ञान मन्दिरहरूको
सपनाको सुन्दर नगर ढुंखर्क
यात्राको आमन्त्रण बोकेर भावनामा
प्रस्थानको स्वधन साँचेर उत्थानमा
मधुर सुवास छरेर वाणीमा
प्रकृतिको काखमा कुरिरहेकी छिन्
मायाको खास्टो ओढेर
महाभारतको माउ डाँडो बेथानचोक ।

Shiva Gautam – Bachne Bani

शिव गौतम – बाच्ने बानी

वाँच्नु पानि एउटा नशा पो हो कि क्या हो,
आज वाँची सके पछि
भोलि फेरि वाँच्न मन लाग्ने,
एक पल्ट माते पछि
फेरि फेरि पनि मात्न मन लाग्ने।

यो आदत छुटाउनलाई
वाँच्ने यो लत छुटाउनलाई
समुन्द्रका सुनामी छालहरुले
छल गरेनन् कि,
भुईँचालाहरुले
आफ्ना चालहरु चलेनेन् कि,
अनादि काल देखि नै
झैझगडा, माहामारी र खडेरी
अनि अनेकौं अनिकाल आएनन् कि।

जुनसुकै बहानामा होस्
बाँच्ने यो लतलाई
यो आदतलाई
कालको अदालतले
जति पल्ट साहदातको सजाय सुनाए पनि
यो त एउटा लत न हो आखिरमा,
गएर यो फेरि लागी हाल्छ
जागी हाल्छ यो फेरि
कुनै नया मनुवामा
कुनै नया पालुवामा।

वाँच्नु पानि एउटा नशा पो हो कि क्या हो,
आज वाँची सके पछि
भोलि फेरि वाँच्न मन लाग्ने,
एक पल्ट माते पछि
फेरि फेरि पनि मात्न मन लाग्ने।

(Sent to Sanjaal Corps via Email)

Mani Raj Singh – Kati Khera

मणिराज सिंह – कति खेर

तिम्रो आँखाको डिलमा
टलपलाएका ती आँसुले
बगाएर
कति खेर मेरा रहरहरू
वाफभैmँ उडेर अनन्त समयसँगै विलाए
मलाई
पत्तै भएन ।

तिमीले मन खोलेर
दुःख साटेको बेला
मरूभूमिमा लाम लागेर Continue reading “Mani Raj Singh – Kati Khera”

Yogendra Raj Sharma – Agena Ko Chheu Bata

योगेन्द्र राज शर्मा ‘प्रकार अन्तर’ – अगेनाको छेउबाट

एउटा भेटमा
जब हामीले आगो फुक्यौं
ताप्यौं र निभायौं,
मैले उसलाई
संतोषको स्वरमा भने-
यो सुख मलाई
उद्विकासले दिएको होस्
वा प्रकृतिले
वा,भगवानले
तर धन्यवाद त म
तिमीलाई दिन चाहन्छु हृदयदेखी
सबैभन्दा ठुलो कुरा
तिमीले मलाई साथ दियौ ।
त्यसपछी दिनदिनैजसो हामीले
त्यही ठाउँमा आगो फुकिरहेछौं
र तापिरहेछौं ।

Dipendra KC – Chunab Ra Naatak

दीपेन्द्र के.सी. – चुनाव र चटक

खोलाहरु उल्टा बगेर
हिमालको जरामा थिग्रदैछन
झरेका पातहरु फेरि
हाँगा खोज्दै हिंडेका छन्
तर मध्यदिन, चमकन्न सूर्य
बस्ती अँध्यारोको अँध्यारै छ
अँध्यारै पर्दा हालेर
अँध्यारैमा आज–
फेरि एउटा चटक शुरु होला जस्तो छ ।

दुई शताव्दी खर्लप्पै निलेर
मध्ययुगबाट एक सिँढी उक्लन नसकेको बस्तीमा
लोडसेडिङ, बिश्वबैंक र एडीवीको
विकासे ऋणको भारीको खातमा उक्लिएर
विकासको फेहरिस्त प्रस्तुत गर्न
एकटोली चटकेहरु
गाँउ पस्दैछन चुनाव बोकेर !
अव फेरि
एउटा चटक शुरु होलाजस्तो छ
चमकदार, वजनदार, दार्शनिक र नयाँ नेपाल झल्कने
घोषणापत्र लोकार्पण र वाचनसँगै
ईन्द्रजालको नाईकेको नेतृत्वमा ।।

थाकेको वस्ती –
उज्यालो कुरेर अँध्यारैमा निदाएको वेला
चटकेहरु चोर्नेछन मनग्गे भोटहरु
र, उज्यालो भैनसक्दै वेचेर लिलामीमा
छिरिसक्नेछन नयाँ बानेश्वर, सिंहदरवार र बालुवाटारका गेटभित्र
र, ढुक्कसँग निदाउनेछन……………….बर्षसम्म
अर्को चटक तयार नभइञ्जेलसम्म ।।।

फेरि एउटा चटक शुरु होलाजस्तो छ
आज क्याविनेट बस्दैछ
निर्वाचन घोषणा गर्न
केन्द्रीय समिति बस्दैछ
रिहर्सल गर्न ।।।।

१९ मार्च २०१३
बागलुङ, हाल ओस्टण्डे बेल्जियम ।

Saroj Dhital – Pahiro Ra Manchhe

सरोज धिताल – पहिरो र मान्छे

प हि रो …
के यो श्राप हो कसैको ?

श्राप
जो कहिल्यै सुन्दर हुँदैन
श्राप
जो कहिल्यै कोमल हुँदैन
कहिल्यै सहज स्वीकार्य हुँदैन ??

प हि रो ..
के यो श्राप हो कसैको ?

कुरूप धारिला चट्टानहरूको
कवच पहिरिएर

पैशाचिक शक्तिलाई
अलच्छिनमा पोको पारेर
बहुलाएको तानाशाहजस्तो पहिरो
घोच्ने आँखाले मलाई यसरी हेर्छ
कि ऊ मसित अघिल्लो जन्मदेखिको बदला लिन चाहन्छ
बारम्बार मानिसको रगत पिएर पनि
कहिल्यै तिर्खा नमेटिएको
विक्षिप्त हत्यारा जस्तो

ऊ जताततै लासहरू देख्न चाहन्छ ।

विभीषिकाको अभिलेख भएर उभिएको
नाङ्गो पहिरोको अगाडि
म
मान्छेको सन्तान
“हे भगवान !” मात्र भन्न सक्छु
निरीह बन्छु
बिस्तारै–बिस्तारै लास हुँदै गएको अनुभव गर्छु
अलि–अलि मर्दै जान्छु
मर्दै जान्छु ।

तर
त्यही पहिरोको शिरमाथिबाट
त्यो सानो सुन्दर हरियालीबाट
ढिकी र जाँतोको आवाजसँगै
माटो र पसिनाको सुवाससँगै
“माता मे पृथ्वी
पुत्रो ऽ हं पृथिव्या”
भन्दै
जीवन जत्तिकै सुन्दर केही
मुसुक्क हाँस्छ
आहा !
मान्छे हाँस्छ ।

२६-५-१९९७

Dr. Mohan Prasad Joshi – He Pahuna !

डा. मोहनप्रसाद जोशी — हे पाहुना !

हे पाहुना !
किन आफ्नै घर भन्ठान्दै छौ ?
रङ्गरूपमा रुमल्लिएर
दस थरी गर्न थाल्दै छौ,
अतिथिको भाव भुलेर
आफूलाई मालिक मान्दै छौ |

हे पाहुना !
किन आफ्नै घर भन्ठान्दै छौ ?
एक दिनको वासलाई
सधैँको निवास मान्दै छौ,
त्यसमा भएका सामानलाई
स्थायी सम्पत्ति ठान्दै छौ |

हे पाहुना !
किन आफ्नै घर भन्ठान्दै छौ ?
मेरो भन्ने बोझ बोकी
केबिघ्न दु:ख बेसाऊँदै छौ,
फेरि अतिथि बनेमा यात्रा
सरल र सुखद पाउने छौ |

(डा. मोहनप्रसाद जोशीको ‘कहाँ छ ठाउँ ‘ नामक कवितासङ्ग्रहमा समावेश भएको | डा. जोशीकै ‘कहाँ छ ठाउँ ‘ नामक गीति सङ्ग्रहमा पनि समावेश भएको | सङ्गीत: न्ह्यू बज्राचार्य, स्वर: आनी छोइंग डोल्मा |)

Ram Prasad Prasain – Chattan Ka Berna Haru

रामप्रसाद प्रसाईं – चट्टानका बेर्नाहरू

पैयुँका फूलहरु
फर्ररररर
फर्ररररर
हल्लुँडका मनहरूसंगै
हाँसेका रित्ता थालहरू र
अगेनामा अधमरो पोलिइएका
हरिया मकैका घोगाहरू
मुलाका सागसंग
कर्याप्प कर्याप्प
चपाइरहिएकाछन्—
हाम्रा बिश्वासहरू, परम्पराका नाममा
हाम्रा सभ्यताहरू, आधुनिकताको नाममा
र
यी
यसरी नि
कर्याप्पै
भाँचिन्छन्
हाम्रा स्पाइनल कर्डहरू

शब्दसंस्कारका खगौता र श्रृजनधर्मिताका आखेटहरूमा

हु
ल
का
हु
ल
मान्छेहरू
पैयुँका फूलहरुमा
खोजिरहेछन्
बोकिरहेछन्
घुमिरहेछन्
चट्टानका मनहरूसंगै

विचारका रित्ता
रित्ता कमण्डलुहरू
विचारले रित्ता रित्ता कमण्डलुहरू
विचार भर्दा रित्तिइएका रित्ता कमण्डलुहरू
विचार भर्दा रित्याइएका रित्ता कमण्डलुहरू
विचार निथार्दा रित्तिइएका रित्ता कमण्डलुहरू
विचार हुनुले रित्तिइएका रित्ता कमण्डलुहरू
विचार नहुनुले रित्तिइएका रित्ता कमण्डलुहरू

प्राचीन बस्तीमा शेष
अवशेष गाड्धनहरू जस्तै
चिम्टाइला टारबारीका
चिप्लेकिराहरू चित्राका
छानाभरिभरिबाट चियाइरहन्छन्
तुषाराका रातहरू, हिउँपहिराका बारातहरू,
असिना जोखेका नांगाबस्तीहरू
युगबोधका लाँक्राहरू सुसाइरहेछन्

उखुबारीभरि

सर्ल्याक्क सुर्लुक्क
सर्ल्याक्क सुर्लुक्क

सनसनीपूर्ण
धिपधिप दियालाहरूमा धुपी र गोब्रेसल्लाका मनहरू
टाँसिइएछन् छेपारे लहरासंगै उत्तीसका टाँगहरूमा
नस सुँग्न र तमाखु माड्न
साइत हेर्न, माइत लाग्न
अतिथि बन्न र
चेतनाको खडेरीमा
इनार खन्न
शुरू गर्छन्

म
नै
बाट
घोडेदुबोका फैलावटसंगै
ढुँगाले सेपेकाका सिरूका पहेंलपुर पिपिराहरू
अर्घेली र पाटका लोक्ताहरू
तापिरहेछन्
जुनेलीका शीतहरू
थ/थापिरहेछन्
सौम्यताका रविचरणहरू

अँ
मनहरू
घिस्रिँदै घिस्रिँदै
तलतल देवीथानतिर
गाँजिदैछन्
क्षितिज चुम्नलाई
अनि
आकाश थाम्नलाई

रित्ता आलमारी अनि
सुखा गग्रेटाभरि
काकाकुलहरू
तैरिरहन्छन्—
खडेरीका आहालहरूमा,

बढ्दाछन्,
पाइतालाहरू अघि अघि
समयको गर्तमा
खच्याङ्ग खच्याङ्ग
खोच्याउदै
घाइते खुट्टाहरू
संगसंगै
ब/बोलिरहेछन्
मन मनहरूसंग
खुचिङ्ग
खुचिङ्ग
किनकि
मनका पाइताला
र
पाइतालाका मन
रहेनन्
यी
त
झुसिल्किराका मनहरू पो रहेछन्

अण्डालार्भाझुसिल्किरापुतलीअण्डा

चोके र च्याँखे चाखेका प्वालैप्वालले भरिएका

न आकाश ढाक्ने
न धर्ती छोप्ने
च्यार्रर
च्यार्रर
उद्रिएका मनहरू
अनि
झुत्रिइएका स्मृतिहरू जस्तो

रंगैरंगका ढंगहरूजस्तो
ढंगैढंगका रंगहरूजस्तो

फर्फराइरहेका त्रिपालहरूजस्तो,

फु
फुसु
फुसुसु
फुसुसुसु
फुसुसुसुसु

क्या रमाइलो
झरिरहेछन्, आइरहेछन्, छोपिरहेछन्
अप्सराझैं हिउँका चुम्बनहरू
पैयूंका फुलहरूसाथ
कोमलताका मृत्युगानमा
अमृत जिजीविषाहरू।

जाउलाले भरेका ताउलाहरूमा
जगेडाका बगडासंगै
पोइला गएका भातेनिद्राहरू
कुम्भकर्ण हिमालको टांगमुनि
घोत्लिइएर
उमारेका
बाघमारे भीरमा अल्झेका

चट्टानका बेर्नाहरू

समयभित्रको गर्भ
गर्भभित्रको समय

‘ब्ल्याकहोल’मा
हेलिइएका हुण्डरीहरू
खुम्बु र महालँगुरमा ठोकिइएर
पग्लिइहेछन्
नवोदित सन्देशका
सिंचनमा
.
..
…
अनन्त।

सेप्टेम्बर १७, सन् २०१०
कालीखोला -२(तेम्बोक), ताप्लेजुङ्ग, नेपाल । अबुधाबी श्रमशिविरबाट।

(Sent to Sanjaal Corps via Email)

Abir Khaling – Bansuri

अबिर खालिंग – बांसुरी
(Sent to Sanjaal Corps via Email)

नबजाउ मलाई
रिक्तता बजिरहेछु म
ऐन्द्रियक प्वालहरुबाट ।

अस्तित्वको चीरहरण मेरो रूप
तिम्रा औंलीहरुको लागी आनन्दको मार्ग
नखेल मेरा घाउहरूसंग।
थाक्न देउ मेरा चोटहरूलाई।
सासको कपासले छोपेर राखेको छौ
मैले बजिदिनु पर्छ / बगिदिनु पर्छ
तिम्रा अनन्त ध्वनित मृदंगको तालमा
मैले नाचिदिनु पर्छ।

बजाईरहन्छौ निरन्तर
बगाईरहन्छौ निरन्तर ।
प्रार्थनाका प्रहर जस्ता पबित्र म कहिले हुनु ?
हे ईश्वर ! तिमीले नछुएको
चन्द्रमासीको चोखो चन्द्रमा कहिले हुनु ?

कुमारित्वको प्रमाणत्रसंग
झंकृत हुनै सक्दैन
तिमीबाट बलात्कृत मेरो धुन।

कहिले बज्नु म
मेरो आफ्नै गीत?

Biplav Pratik – Abhishaap

बिप्लव प्रतिक – अभिशाप

सुर्य त्यही हो र चन्द्र पनि त्यही हो
सुर्य मलाई गरम लाग्छ र चन्द्र शीतल
र मलाई थाहा छ, त्रि्रो र मेरो अनुभूति एउटै हो
र यो पनि थाहा छ
या त म पागल हुँ या त तिमी पागल ।
म कहिलेकाहीँ त्यही सुर्यको निम्ति झगडा गरिरहन्छु
र तिमी चन्द्रको निम्ति मसँग रिसाइरहन्छौ
या त म गलत छु कि त तिमी गलत छौ ।

जबसम्म दृष्टिलाई मोह, स्वार्थ र अहंका पर्दाहरूले
झयाप्प छोपिरहन्छन्
जबसम्मर् इष्र्या, उग्र ममहत्वाकाङ्क्षाका जालाहरूले
झयाम्म जेलिरहन्छन्
सायद दुईमध्ये एक पक्ष र अर्को विपक्ष हुनुपर्ने हो कि ?
सायद एक उत्तर अर्को दक्षिण धु्रव हुनुपर्ने हो कि ?
खोइ कहाँ ओइलाए ती आपसी मायाका फूलहरू ?
खोइ यहाँ सद्भावनाका मूलहरू ?
खोइ यहाँ प्रेमको करेसा ? खोइ यहाँ जिन्दगीको ड्याङ्ग ?

के एकअर्काबीच प्रतिस्पर्धामै
भुल्यौँ त हामीले गर्नुपर्ने कुराहरू ?
के एकअर्काबीच खनिएका द्वेषको धरापमै
गुमायौँ त हामीले जिन्दगीको एक सुनौलो पाटो ?

घट्टेकुलो, ३० नोभेम्बर १९९०