कबिन बस्नेत – घिरौंलाको फूल
प्रेमको पहिलो स्पर्शले वञ्चित
नववधूले
पतिवियोगको सन्तापमा
आँसुको अन्तिम थोपा बगाएपछि
अचानक मनभित्र साहस बटुलेर
भविष्यलाई मुस्कुराएर स्वीकार गरेझैं
खरको छानोमा सिरान हालेर
खस्रा पातहरूलाई अंगालोभरि बेर्दै
फुलेको छ – घिरौंलाको फूल ।
सुदुर यात्रामा हिँडेको बटुवाले
बाटो बिराएर
अल्मलिदै, छट्पटिदै, हराउँदै जाँदा
दुर्गम गाउँको अपरिचित बस्तीमा
छुटेका सहयात्रीहरूलाई एक्कासी भेट्दा
हठात् खुशीले उफ्रिएर नाचेझैं
लहराहरूले छेलिएर
भँगेरासँग प्रणयलीला रच्दै छ – घिरौंलाको फूल ।
जीवनभर
कठोरतम् तपस्यामा लीन रहँदा पनि
ईश्वर-प्राप्ति नभएपछि
हताश, निराश
एक वृद्ध साधकको आत्मामा
अनायासै ईश्वरत्वको घाम झुल्किदा
कृतार्थ जोडिएका नमनयुक्त हातहरूझैं
झुपडीको शिरमा ताज भएर
शोभायमान छ – घिरौंलाको फूल ।