ईन्द्र सुनुवार – तिमीले बिर्सिदेऊ
आँशु झर्छ थोपा थोपा नयनबाट
नरोक यसलाई निरन्तर बहन देऊ
मनको मैला पखाली लान्छ
आँशुसँगै पिर ब्यथा पोखिन देऊ
नजोड टुक्रिएको काचका टुक्राहरू
फोहोर मैलाको ढ्वाङमा मिल्काई देऊ
कुरेर नबस आकासे चङ्गालाई
छिनियो डोरी क्षितिजमै उड्न देऊ
नहाल पानी ओईलिएको बोटमा
सुकेछ जरा बिस्तारै ढल्न देऊ
सुन्दर सपनाको महलहरू जलेर गए
रहेन केही, सबै कुरा तिमीले बिर्सिदेऊ