वैद्यनाथ उपाध्याय – यो मन
कति नकच्चरो छ
यो मन त
अति प्रिय लागेको चीज पनि
केही क्षणमै अप्रिय लागिरहेको हुन्छ
लगातार खोजीरह यो मन
यो पनि हैन, त्यो पनि हैन
घरि कसैको अनुहारभरि
सौन्दर्य खोजीरहेछ
घरि ऑफैले रोजेको विषयप्रति
पछुतो गरिरहेछ
यही मन न हो
मान्छेलाई ऊचाई र गहिराइको तलसम्म
लिएर हिंडिरहेछ
निद्रामा पनि अताल्लिएर
हिंडिरहेछ यो मन
खोजीरहेछ, रोजीरहेछ
भेटेका जम्मै चीजहरू
अस्वीकार गरिरहेछ
पीडाहरूको अातीशबाजीभित्र
आफ्नै सुध बुध हराएर
कराईरहेछ यो मन!