बिन्दु लामा – दण्डहीनता (लघुकथा)
(गोरखापत्र)
युवाको समूहले देशव्यापी रूपमा ‘अपराध किन बढ्छ’ भन्ने शीर्षकमा अन्तक्रिया कार्यक्रम सञ्चालन गर्ने विषयमा छलफल गरे । देशमा अपराधिक क्रियाकलाप एकपछि अर्को गर्दै दिनप्रतिदिन बढिरहने क्रम जारि थियो । यसैले यो चिन्ताको विषय बन्न पुग्यो । युवाले विशेष चासो राखे । छलफलमा धेरैजसो युवाको नै सहभागिता थियो । देशको मेरुदण्ड अर्थात् विकासका कर्णधार भनेकै युवानै भएको हुँदा जोसिला र फूर्तिला युवा नै अग्रसर जागरुक देखिन्थे । छलफलमा आ-आफ्नो विचार व्यक्त गर्ने क्रम चलिरहेको थियो । निडर र दक्ष युवा अगुवा रामकेशवले बोल्यो -‘हाम्रो देशमा अपराध किन बढ्छ भन्दा आफै बोक्सी आफँै झाँक्री बन्ने परिपाटीले गर्दा हो भनेर भन्दा फरक नपर्ला । उदाहरणको लागि अछाममा एक महिलामाथि सामूहिक बलात्कार भयो तर सोझालाई जेल हालियो भनियो । विशेष उक्साउने र आफैँ पनि शिकार गर्ने शिकारीलाई चँै कारवाही गर्नुको साटो बरु उल्टै संरक्षणका साथै निर्दोष सावित गरेर राखियो । कारवाही सबैलाई गरिनुपर्छ, सबैलाई हुनुपर्छ । चाहे जो कोही होस् । कानुनको कठघरामा उभ्याउनु पर्छ अपराधीहरूलाई .. । निर्दोषलाई दोषीलाई बनाई दोषीलाई निर्दोषको तक्मा लगाइदिने ऐन नियम छ यो देशमा । यो त्यसैले अपराध बढ्छ् ।
फूर्तिका साथ हरिशंकर बोल्यो -“हो, रामकेशवजीले कुरो सही गर्नुभो’ । देशमा निर्धा, निमुखा, दुःखी र गरिबलाई मात्र कानुन लाग्छ । जसले जे गरे नि हुन्छ भन्ने परिपाटी बसेको छ । त्यसैले युवा साथीहरू हामीले अब देश व्यापी रूपमा ‘अपराध किन बढ्छ’ भन्ने शीर्षकमा अन्तक्रिया कार्यक्रम सञ्चालन गर्नुपर्छ । सफल पार्नको लागि हामी सबैले भूमिका खेल्नुपर्ने समय आएको छ । हो । त्यसैले सबैको सहमति छ कि छैन ? धेरैको एकै आवाज भो । सहमति देखियो । भेलामा उपस्थित एक व्यक्तिलाई भने नराम्रोसँग चस्का परेछ क्यार । शङ्कालु पाराले सबैतिर हेर्दै ऊ आफ्नो बाटो लाग्यो । सबैले ऊ गएतर्फ हेरिरहे । उसलाई बोलाएर अन्तक्रियाका लागि सहमत गराउन कसैले पहल गरेन । दण्डहिनताको जरो कतै यस्तै र यतैसम्म फैलिएको त छैन ?
आश्विन ९, २०६७
शनिबार, गोरखापत्र ।