Tag: Nepali Author Saku Thapa

आज मलाई आफ्नो पुरानो साथीले खाना खान निमन्त्रणा गरेको छ । धेरै समयपछि भेट भएकोले पनि साथी कहां जाने इच्छा जाग्यो । ऊ मेरो स्कूले साथी मात्र नभएर गाउँले साथीपनि थियो । अन्तराष्ट्रिय गैह्र सरकारी संस्थाको राम्रो नोकरी भएबाट विदेश गई कुस्त कमाएर शहरमै घर बनाएर बसेको छ । त्यसैले नै धेरै समय देखि हाम्रो बीच भेटघाट भएको थिएन ।

एकदिनको कुरो हो, म बजार गएको थिएँ । हिड्दै गर्दा कसैले मेरो नाम सम्बोधन गर्दै बोलाएको आवाज सुनें, टक्क अडिएर र आवाज आर्एतर्फ नजर लगाएँ । परिचित झैँ लाग्ने आवाज ठम्याउन नसकेर नजरलाई डुलाएँ । त्यो आवाज एउटा महंगो गाडीको झ्यालबाट आइरहेको रहेछ । “कता हेर्छस हरि, म तेरो स्कूले साथी रमेश” । म एकछिन अलमल्ल परें र बल्ल याद भयो रमेश त शहरिया बनिसकेको छ, पक्कै उही हो । म ऊ तर्फनजिकिएं । बजारको भिड, गाडीको चापले गर्दा केही कुरा हुन सकेन र उसले मलाई भेट्को लागि भनेर भिजिटिङ्ग कार्ड दियो र भन्यो, “म कहाँ आउ, भेटघाट तथा गफगाफ गरौंला” भन्दै गाडीमा हुइकियो । मेरो मनमा अनेक तर्कना जाग्यो । ऊ सम्पन्न भएर पनि मलाई चाहि बिर्सेको रहेनछ, यसमा खुसी पनि लाग्यो । बजारको काम सकेर घर्रतर्फ लागें ।

मैले फोनबाट उसलाई सर्म्पर्क राख्दा, तिमी र भाउजू तथा बच्चाहरू सहित हामीकहाँ खाना खान आउनु भनेर खवर गरेपनि गाउँले जीवन खेतीपातीको कामको व्यस्तताले शहर बजारका झैँ त्यसरी कहाँ हिड्न मिल्छ र । आफू एक्लै जाने विचार गरेर निस्कन्छु । साथीको घर कहाँनिर हो, देखेको त छैन । तर पनि उसको घर भएको टोलको बारेमा केही जानकारी चाहिँ भएबाट त्यही टोलमा दिएको घर नम्बर खोज्दै जादा बताए अनुसारकै घर फेला पार्छु । बाटैसँग जोडिएको, ठूलो कम्पाउण्ड, ठूलो गेट, अनि बगैचा पनि सजिएको घर रहेछ । जब गेट नजिक पुग्छु र गेट ढक्ढकाउछु । एक्कासी कुकुरले झम्टौला झैँ गरेर कराएको आवाजले म नराम्ररी झस्कन्छु । गेट नजिकै वालमा एउटा बोर्ड टाँगिएको रहेछ, “कुकुरदेखि होसियार” । आफूलाई त सानैमा कुकुरले टोकेको, त्यसैले पनि कुकुरको नामैले पनि सातो जान्छ । कुनै निर्णाय लिन नसकी अलमल्ल परें । निकै समयसम्म बाहिरै बसी रहें कोही लिन आउँछन् कि भनेर, तर पनि कोही आएनन् । कतै शहरमा त्यस्तो कुनै माध्यम थियो कि बोलाउने, आफूले नजानेर यस्तो भएको हो वा साथी तथा आफन्तलाई बोलाएर ढोकामा कुकुर राखेर तर्साउने प्रवृति विकास भएको । बुझ्न पनि सक्दिन अनि भित्र पस्ने सहास पनि गर्न नसकेर फरक्क र्फकन्छु घर्रतर्फ । “कुकुरदेखि होसियार” भन्ने बोर्ड अनि साथीलाई संझदै ।