Tag: Nepali Poems By Aryabiman Chitrakar

आर्यविमान चित्रकार – मर्द हुं

म घमण्डी हुं, छु अभिमानी
लोकले जानुन,ती आफै अज्ञानी
यस्तै हुं म,एक स्वाभिमानी
जल्छु बरु झुकिन्न
बोल्छु बरु रुकिन्न
मर्द हुं थाकिन्न
छोरा मान्छे हुं
मार्छु बरु मरिन्न….

तेलमा भिजेको कपास हुं
आफु बल्छु तर
सबैलाई न्यानो दिन्छु
आंधी-तुफान हुं
आफ्ना अधिकार नभए
बरु खोसेरै लिन्छु
छोरा मान्छे हुं
आफ्नो पौरख जान्छु

एटलस हुं
धर्तीमा बसेर आकाश थाम्छु
शिव शंकर हुं
तिम्रालागि कालकुट निल्छु
आफु हारेरपनि केवल
तिमि जितेको हेर्छु
छोरा मान्छे हुं
आफ्नै हारमा रमाउछु……..

दन्केको आगो हुं
सीमाहीन मेरा आकार
तिम्रा एक ‘आत्था’ संग झस्किन्छु
रुद्र जब मेरा अवतार
तँलाई चुलोमा सल्काई
तेरै आहार पस्किन्छु
तर पनि मर्द हुं
आफै संयम हुन्छु…….

अमोघ वर्षा हुं
तिमि बाँझो हुन्नौ
हृदय मेरो बिशाल
एक पटक छुन्नौ??
हासेर माग,
आफ्नै मुटु पनि दिन्छु
चुनौती दिन्छौ..
तेरो कलेजो पनि खान्छु
छोरा मान्छे हुं
आफ्ना कर्तव्यलाई मान्छु
मर्द हुं, नडराऊ
सबै सम्हाल्छु !!!!!!

छोरा मान्छे हुं
आँशु लुकाएर पनि
हंसिदिएको छु
मर्द हुं
तिम्रा खुसीका लागि
आफैलाई मास्सिदिएको छु

रोएर पनि हासेको छु
हारेर पनि हासेको छु
घमण्ड गर्छु आफैमा
छोरा मान्छे भएको छु !!!!!!!!!!!!