Bimala Tumkhewa – Antim Kabita

बिमला तुम्खेबा – अन्तिम कविता
(Source: Himal Khabar)

यो हावाको तेज गति भन्दा निष्ठुर
मरुभूमिमा एक्लै उभिरहेँ…
मसँग
न तिम्रो माया छ
न कुनै गुनासो।

जीवन भन्नु मृत्यु रहेछ
भर्खरै भएको बादलको झ्ुण्ड त्यहीं छ
यी रूख र फूलहरू त्यहीं छन्
तिम्रो नाममा लेखेको अन्तिम कविता
मसँगै छ
तर, म कोसौं पर पुगिसकें
तिमीले पूरा गर्न नसकेको कसम जस्तै।

कति,
असहज भएँ म तिम्रो पीडालाई बुझनै नसक्ने
घाम भन्दा चर्काे पीडा लिएर
म, एक्लै जलिरहें
मसँग
न तिम्रो माया छ
न कुनै गुनासो।

B. J. Bantawa Rai – Bholi Mero Nepal Lai

बि. जे. बान्तवा राई – भोली मेरो नेपाललाई

भोली मेरो नेपाललाई लीलाम बिक्री
गरिरहेका हुनेछन, सबै नेताहरु मिली
त्यहाँ हर्षोउल्लाशको बातावरण हुनेछ
जता-ततै बम्-बारुदको झिलिमिली
नेताहरु एक-अर्कामा होडबाजी चल्नेछ
मेरो नेपाल आमाको लीलाम डोलरमा हुनेछ
त्यहाँ एउटा जटिल समस्या आउनेछ, त्यहाँको जनता-को
एकपटक सबै नेता मिली सोंच्छन तन्-मन लिएर
समस्याको समाधान यसरी निकाल्ने छन
तिस- बत्तिस वटा क्रान्तिकारी त भैसके
अरु पनि थप चालिस पैतालिश बनाउँ
यहाँ जनतालाई पारिहाल्ने छन खाली
भोलिको नेपाल एउटा नाङ्गै नाच्नेको देश बन्नेछ
यहाँ ठुला-ठुला बम बारुदको खाना बन्नेछ
असली नसालु पेय पदार्थको भट्टी खोलिनेछ
भोलिको मेरो नेपाल यस्तै एउटा नेपाल हुनेछ

Manu Lohorung – Pagal Shakti Ra Punarsthapana

मनु लोहोरुंग – पागल शक्ति र पुनर्स्थापन

छाँट मिलेको कोट
एक टकले हेरिरहँदा
धेरै आँखा र मानव मनहरु
शक्तिहीन भएका छन् l
पिच सडकमा पजेरोबाट ओर्लिंदा
अनुहारको छायाँ देखिने
जुत्ताको चुरुम-चुरुम आवाजले
हजारौं कानका श्रव्य शक्तिहरु
भित्र भित्रै धसिंदै गएका छन् l

रुग्ण स्वातन्त्रमा
नैतिकताको धोती मात्र
पहिरेर अस्तित्व खोज्दा
क्रोधको क्रान्ति आगमनले
शान्तिको फूलमा
आगो सल्केर
ध्वंशको धुवाँले
सागरमाथ मक्किएर चोईटियो l

बेथितिको उत्थापन हुँदा
विजयको महसुसमा
अस्तित्व पराजय हुँदैछ l

रक्तलेपन सडकहरुले
दाग पखाली माग्दा
अमानक इप्साका आहारी,
अवधूत नाङ्गा मान्छेहरु
लाज टाउकोमा सिउरेर
नैतिक अपक्षयतिर
एकोहोरो लम्किन्दै छन् l

मान्छे माथि गरिएको
अवज्ञाको खातिर
म ग्रहको अरिष्ट
स्वस्तिशान्तिको लागि
अविभाज्य तोरणको जोहो गर्दैछु l

रुढ यो जिवलोकमा
अस्वास्थ्य कल्पनाले
पागल शक्तिहरु जन्मिए l
विप्लव कुल्चेर, विपुलमा
उद्दीपन विभाव

राष्ट्र-प्रेमको उद्वेगमा
म तिनलाई…”मानसिक”
पुनर्स्थापन गर्छु-गर्छु l

इतिहासको बयानलाई
अब ! म सुरक्षित राखेर
अवनतिको सतहमै
डाहाको शोकज्वाला निभाउँदै
इन्द्रियको जन्जिरबाट
चेतनाको झुलो चकमक बोकेर
सराबरी मानव सरोवर उन्नतिको
चोमोलोङ्मातिर उक्लिन्छु/उकाल्छु l

शितलपाटी-६ संखुवासभा

Komal Shrestha Malla – Harna Lai (Muktak)

काेमल श्रेष्ट मल्ल – हार्नलाइ (मुक्तक)

नेताको बिधान
खुलस्त चिहान
हजारौ नेपालमा

आसुको बर्षा
रगतको आहल
पारेर बबालमा

होला र ? चुनाब
मलामीहरूको
नेपाल मार्नलाइ

टुक्रिने पाईला
नचलोस अब
जीवन नै हार्नलाइ

Dibya Giri – Bartaman

दिव्य गिरी – वर्तमान
(Source: मधुपर्क माघ, २०६८)

पुरानो काम नलाग्ने
चौबाटोमा फ्याँकिँदा
टुक्राटुक्रा र छरपष्ट
फुटेको घ्याम्पोजस्तै विभत्स
यो वर्तमान !
टपरीभरि खरानीको कालो डल्लो
छरवालीको मुठो र काँचो हाँडी
रातो खुर्सानी र लसुनको पोटी
चिउराको भुस र आधा बलेका धूप-बत्तीहरू
चौबाटोमा मन्छिएकोे देखेर
भूत लाग्ला भनी
मान्छेहरू थु…थु… थुकेर हिँड्छन्
मान्छेहरू छेउ लागेर हिँड्छन्
हो दुरूस्त त्यस्तै
भूताहा चौबाटो भएको छ
यो वर्तमान !
न कसैको अधीनमा बसेको छ
न त कसैको आदेशमा चलेको छ
गुजुल्टिएको धागोको डल्लोझैँ
न छेउ भेटिन्छ
न त सँगाल्नै सकिन्छ
आफू भित्रभित्रै आफै अल्झिएको
अशान्ति, अन्याय, अभाव
र अन्यौलको भूमरीमा रूमल्लिएको
जर्जर अनि वर्वर
यो वर्तमान !
हत्या, हिंसा र आतङ्कको ओदानमाथि
महत्त्वाकाङ्क्षाको हाँडी बसाली
विपनाको आगो बालेर
बन्दुकका कप्टेराहरूले
मान्छेका सपनाहरू भुटिरहेछ
मानवताको खिल्लि उडाउँदै
आतङ्क ! आतङ्क !! आतङ्क !!!
मात्र आतङ्कको उपहार दिइरहेछ
यो वर्तमान !

टीकाथली-५, ललितपुर

Yagyesh Dhwoj Karki – Aaja Ka Jogi

यज्ञेशध्वज कार्की – आजका जोगी

मलाई छोटा कपडाभन्दा
छोटा विचारसँग सरम लाग्छ,
मूर्खको बातभन्दा
महापण्डितको उपदेश झिज्यार लाग्छ!

बहिरालाई
मुस्कुराएको वचन सब मिठो हुन्छ,
बेवाकूफ दर्शकलाई
बकबके लवारपाँडे विद्धवान हुन्छ,
मलाई त आश्चर्य हुन्छ!
खुल्ला सडकमा हिँड्न छाडेर मानिस,
साँघुरिएको गल्लीमा किन कोचिन चाहन्छन्?
अपरिमित आकाशलाई त्यागेर
जमीनमा किन घिस्रन चाहन्छन्?
अनि,
विषालु विचार डस्न चाहने
ती ढोंगी उपर घृणा हुन्छ
त्यसको कृत्रिमता देखेर
त्यसको उदण्डता देखेर
अनि भन्न मनलाग्छ,
हे विद्धता र ज्ञानका चस्मा लगाउनेहरु!
हृदयको आँखाले हेर,
धमिलोपन हट्ला कि?
वास्त्राभूषण र सुनका रथमा रमाउनेहरु
बोक्रेपन ताँछेर हेर,
अमिलोपन घट्ला कि?

खरानी र रुद्राक्षले सिद्धिप्राप्त हुने भए
पूरै वन अग्नीकुण्डमा होमीदिन्थेँ,
रुद्राक्षका रुख सब नंग्याइदिन्थेँ,
तर सिद्धि त अदभुत बुद्धिमा छ
जो सँसारबाट परय छ।

मलाई बोटमा सुकेर चाउरी परेको फलभन्दा
केमिकलका हरिया फल तीतो लाग्छ,
मलाई छोटा कपडाभन्दा
छोटा विचारसंग सरम लाग्छ।

Umesh Rai Akinchan – Yo Samayako Antim Antarwarta

उमेश राई’अकिञ्चन’ – ‘यो समयको अन्तिम अन्तरवार्ता’

फेरि पुग्नुछ मैले
पुग्न नसकेको गन्तब्य

नसोध मलाई
कति लामो छ
प्रधानमंत्रीको जुँगा
वा
भर्खरैं पेट्रोल पम्पमा राखिएको
गाडीहरूको लश्कर

नसोध Continue reading “Umesh Rai Akinchan – Yo Samayako Antim Antarwarta”

Upendra Shrestha – Hamro Laagi Yo Hinsa Ra Hatya Kina?

उपेन्द्र श्रेष्ठ – हाम्रो लागि यो हिंसा र हत्या किन ?
(मधुपर्क असार, २०६७)

हाम्रो लागि
कहाँ छ खोइ एउटा गाँस ?
कहाँ छ खोइ एउटा बास ?
कहाँ छ खोइ एकटुक्रा कपास ?
हाम्रो लागि
यहाँ खाँचो छ हामीलाई वासको
यहाँ खाँचो छ हामीलाई गाँसको
यहाँ खाँचो छ हामीलाइ कपासको
यहाँ खाँचो छ हामीलाई बाँच्ने स्वतन्त्रताको,
हाम्रो लागि
यो परम्पराको पुनरावृत्ति किन ?
यो ढुङ्गो सभ्यत्ता र संस्कृति किन ?
यो हिंसा र हत्या किन ?
हाम्रो लागि
यो आतङ्कवादको
कुनै अर्थ छैन,
हाम्रो लागि
यो हिंसा र हत्याको
कुनै मूल्य छैन,
हाम्रो लागि
यहाँ खाँचो छ हामीलाई बाँच्ने हक,
र बाँच्ने अधिकारको
यहाँ खाँचो छ हामीलाई बाँच्ने स्वतन्त्रताको
हाम्रो लागि
यो हिंसा र हत्या किन ?
हाम्रो लासिग
यो धार्मिक सम्प्रदाय किन ?
हाम्रो लागि
यहाँ खाँचो छ एउटा गाँस
एउटा बास
र एउटा स्वतन्त्रताको

Binod Roka – Kata

बिनोद रोका – कता ?

जन्मायो येही धर्तीले तिमीलाई
बढायो झर्दै आँशुका ढिका
कर्म त गर्ने पर्ने हो यो देशमा
किन जान्छु कोस्टारिका
परिबर्तन र बिकासका खातिर
देखाऊ बल तन्नेरीका
पढ लेख येही देशमा
किन जान्छु अमेरिका
दुख गर आफ्नै देशमा
बरु बन ड्राइभर ट्याक्सीको
अन्यथा नसोच नेपाली
किन बेर्थ जान्छु मेक्सिको
बन्छ मिले हामी यो देश
नगरौ बिकासको लागि हतार
ऋणै ऋण थाप्लोमा बोकी
किन जानु साउदी कतार
काम गर्दा चौबिसै घण्टा
परदेशमा हामी हुन्छौ घयेल
सोच फेरी राष्ट्र भक्तहो
कि जान्छौ त इज्रायेल
दुख गरि अर्काको देशमा
किन बच्नु आफ्नो देश बिना
पैसा टिप्न मिल्दैन थिताहो
किन जान्छौ अर्जेन्टिना
परिश्रम गर आफ्नै माटोमा
कुर आफ्नै देशमा काल
गौरब गर नेपाली हुनुमा
भन प्यारो देश नेपाल
भन प्यारो देश नेपाल ||

Damodar Pudasainee – Israel Ko Swad

दामोदर पुडासैनी किशोर – इजरायलको स्वाद

हरिया थुम्काहरूमा
ढकमक्क फुलेकाछन्
सेता ईन्द्रकमलहरू
जहाँ रातभर
आकाशका सबै ताराहरू
भेला हुन्छन्
र दिउसभर
दहीका सेता ढिक्काहरूको
कथा लेख्छन्
केही मान्छेहरू
काँधमा मार्क्स बोकेर आऊँछन्
केही मान्छेहरू
मनमा बुध्द,हब्स ,लक र रुसो बोकेर
उकालो चढछन्
केही मान्छेहरू
ढोका ढकढक्याउँन आइपुग्छन्
रित्तो मन बोकेर
जो जो जसरी आएपनि
सबैले
भेडा चराउँदै मान्छेको मन खोजिरहेका पैगम्बर
र, मान्छेकै मन उजागर गर्दा
क्रसमा टाँगिएका यशुका
सुख दुखका कथा सोध्छन्
जैतुनका मसिना पातहरूमा
मान्छेहरू
निरन्तर
पहिले आफूले टेकेको जमिनलाई
त्यसपछि आफ्नो मनलाई
भूमध्यसागरझैँ निर्मल
र,भूमध्य सागरभन्दा महान सँभाबनाका
चित्रहरू
क्रमश: कुँद्छन्,कुँदिरहन्छन्
आमाहरू
छातीको एक भागमा देश
र ,अर्को भागमा नानीहरू सजाउँछन्
अरुले बनाएका झकिझकाउ गहनाहरूलाई
पुरानो सोकेशमा सजाएर
आफू भने
जन्मदै ल्याएका गहनाहरूबाट
अनबरत उज्यालो छर्दै
हिँडछन् ,हिँडिरहन्छन्
बिश्राम भन्ने शब्दलाई
शब्दकोषका पुराना पन्नाहरूमा
कैद गरेर
सपनाका सागरहरू
उमार्दैछन् भिराला धरातलहरूमा
र,मुटुका कुना कुनामा
उम्रेदेखि डाँडाका जुनसम्मका मान्छेहरू
मलाई बिश्वास गर
तिमीले दिएको बिश्वासको साटो
म दिन्छु तिमीलाई
माया फूलिइरहने मीठा गीतहरू
मान्छे ब्यूँझाउँने गीतहरू
लेख्न सक्तैनन् मान्छे बाहेक अरू कसैले
भनिरहेछन्
बेसीबाट उकालो चढिरहेका मान्छेहरू
रातभर कोही निदाएनन् बस्तीहरूमा
दिनभर कोही थाकेनन्
कारखाना र बारीका पाटाहरूमा
मान्छेको सर्बस्व मान्छेलाई सुम्पन सक्ने मान्छेहरू
मान्छे खोज्दै हिँडिरहेछन्
सँसारका फराकिला भित्ताहरूमा
यो जूनीमा त बिरामी बन्नेपनि
कहाँ फूर्सद छ र
जागिरहेका मान्छेहरूलाई

-२०७५ फागुन २९ गते बुधबार
(सन्२०१९ मार्च १३)
बेन्गुरियन बिमानस्थल,इजरायल

Shree Purush Dhakal – Samjhana

श्रीपुरुष ढकाल – सम्झना
(मधुपर्क २०६६ असोज)

सम्झना छ अझै ताजा
वालापनको खेलवाड
हाँस्दै खेल्दै मनाएको
रमाइलो चाडबाड ।

काफल टिप्न रूख चढ्थ्यौँ
गाई चराउन जाँदा हामी
ऐँसेलु टिप्दै खान्थ्यौँ
काँडेदार हाँगा तानी
गर्मी हुँदा पौडी खेल्थ्यौँ
जाडोमा धुनी बाल्थ्यौँ
खोला पुग्दा बल्छी हाल्दै
माछा पोली खान्थ्यौँ ।

कपर्दी र डण्डीबियो
खेल्ने गथ्र्यौ हामी
कहिलेकाहीँ रिसाएर
कुस्ती लड्थ्यौँ हामी
रिसाएको एकैछिनमा
भेटी हालौँ लाग्थो
अँगालेर आपसमा
बोली हालौँ लाग्थ्यो ।

असार पन्ध्र हिलो खेल्दै
दहीचिउरा खान्थ्यौँ हामी
साउने सङ्क्रान्तिमा
लुतो फाल्ने गथ्र्यौ हामी
दसैँ तिहारमा पिङ खेल्थ्यौँ
टीका पनि लाउँथ्यौ
पुसको पन्ध्र घिउखुट्टे
माघमा खिच्रो खान्थ्यौँ
सम्झना छ अझै ताजा
वालापनको खेलवाड
हाँस्दै खेल्दै मनाएको
रमाइलो चाडबाड ।

-ल.पु.,सानेपा

Saroj Dhital – Peeda Ko Chitra (Nepali short Poem)

सरोज धिताल – पीडाको चित्र

ढुङ्गामा बुट्टा !
पीडाको सुन्दर चित्र–
मेरो मनजस्तै ।

फरवरी, २००४

Komal Shrestha – Rahanchha Rahanna

कोमल श्रेष्ठ – रहन्छ रहन्न ?

बिना उत्सव पनि
गुरास फूल्थ्यो
मेचीकालीमा
अब यसरी फुल्छ फूल्दैन ..?.
जात जाती भाषा भाषी
मिलेथ्यो नङमासु झै
अब यसरी
मिल्छ मिल्दैन …. ??
मान्छेहरु
कन्चन कलकल नदीका Continue reading “Komal Shrestha – Rahanchha Rahanna”

Rakesh Karki – Bhupi, Yo Hallai Halla Ko Desh

इन्जिनियर राकेश कार्की – भूपी, यो हल्लै हल्लाको देश

न बाँकी भयो नेपालीपन
न बाँकी भयो आफ्नो भेष
छसय एकको विशाल संविधानसभा
भूपी, यो हल्लै हल्लाको देश

टुँडिखेल खुलामञ्च बोलीरहन्छ
संविधानसभा कान Continue reading “Rakesh Karki – Bhupi, Yo Hallai Halla Ko Desh”

Binod Khadka – Ma Pani Rajniti Ma Lagne Bhaye

बिनोद खड्का -म पनि राजनितिमा लाग्ने भए

तल्ला गाँउको दानविर मात्र होइन
माथ्ला गाँउको गोरुचोर पनि राजनितीमा लाग्यो
पल्ला गाँउको मुखिया मात्र होईन
जमिन्दारको कान्छो छोरो पनि राजनितीमा आयो

पद नपाउन्जेल जनताका नेता रे
पद पाएपछि जनताका मालिक हुन पाईने
अर्को नेता र पार्र्टीको पेलाई आयो की
जनताकोमा जान्छु भनि घुर्र्की लाउँन पाईने

कस्तो राम्रो पेशा यो न त पढ्नु पर्ने
कस्तो फलदायी पेशा यो न त दूख गर्नुु पर्ने
प्रजातन्त्रको दुहाई दिदै पद र गाडी फर्ेन पाईने
बीसौं बर्षराजनितीमै नेता भई जम्न पाईने

देशमा व्यवस्था फेरिए मुखुण्डो फेरे पुग्ने
जुन व्यवस्था आउँछ उसकै भक्ति गाए हुने
वन्द हडताल र चक्काजाम गोजीमा राखी चल्ने
अर्काको कुरा मन परेन की सडकमा झोसिदिने

आश्वासनको भेलमात्र होईन
छुठै छुठको बषर्ा बषर्ाए पनि हुने
महंगी र अभावका कुरा आए
अन्तर्रराष्ट्रिय बजार देखाई दिए पुग्ने

सरकारी खर्चमा चम्चा जम्मा गर्न पाईने
राजनैतिक अपठ्यारो पर्यो की
टायर बोकिहिड्ने चम्चाहरुको भीड
सडकमा ओराली दिए पुग्ने

मुखैले मेलम्ची झारिदिए हुने
बोलीले गरिबी हर्टाईदिए पुग्ने
तथ्यांकै तथ्यांकको जालभित्र
देश विकासको हावा फुके पनि हुने
कस्तो राम्रो पेशा यो राजनिति
छटृँहरुलाई त असाध्यै सुहाउने

त्यसैले
जनता झुक्कयाउने खेल सिक्नको लागी
म पनि नेताको घर धाउँने भए
यस्तो राम्रो पेशा छोडेर
म अन्त नलाग्ने भए
त्यसैले हजुर
म पनि राजनितिमा लाग्ने भए ।

(२३ जुलाई २००८)

Komal Shrestha Malla – Ma Baluwa Ma Utha Hindai Chhu

कोमल प्रसाद श्रेष्ठ मल्ल – म बालुवामा ऊठ हिडदैछु

सगरमाथाको गर्व बोकेर
मरभूमीमा म ऊठ हिडदैछु
प्रचण्ड घाम ओढेर
म सपनाहरू केलाउदै छु
आगोले पोल्दैन मलाई
म संग डराउछ उ
पसिना बगेको छातिमा
झन झन स्वदेश Continue reading “Komal Shrestha Malla – Ma Baluwa Ma Utha Hindai Chhu”

Sunil Limbu – Barkha Aayeko Chha

सुनिल लिम्बु – बर्खा आएको छ

मेरो एउटा सम्झना छ,
नाङ्गो खुट्टा, चप्पल फालिएको छ,
कपाल च्याप्प, साँस मेरो आधा छ,
रित्तो घाँसको मैदान, सुनसान छ,
र म एक्लो छु ।

पश्चिममा डुब्दै गएको घाम छ,
सेतो अकाश निभ्दै छ,
काला काला बादल उडेर आउदै छ…. एउटा ठुलो गर्जन छ,
फुटेर ती बादलहरूबाट, झरेको शीतल थोपाहरू छ,
….बर्खा आएको छ ।

(Sent to Sanjaal Corps via Email)

Rakesh Karki – Swarga Ko Khoji

राकेश कार्की – स्वर्गको खोजी

सगरमाथाको टोपी थाम्न सकिँन
दौरा सुरूवालभित्र अटाउन सकिँन
बुद्धको दृष्टिले हेर्न सकिँन
मादलको भाखा बुझ्न सकिँन

ढुङ्गेधाराको चिसो पानीले पनि
मन भित्रको तीर्खा मेट्न सकिन
शितल चौतारीमा मायालुसंग
गाँसेको मायाप्रीति सँगाल्न सकिन

बामे सर्दै लडीबुडी खेलेको
आमाको काख भुलिसकेँ
सुख दुखमा होष्टे हैँसे गर्ने
गाउँका साथी बिर्सी सकेँ

ती अतीत भए सारा अतीत
केवल म मात्र छु वर्तमान
मेरो बोली अर्कै मेरो घर अर्कै
केवल म मात्र मेरो पहिचान

धेरै सोचेँ धेरै विचार गरेँ
एक्लै आफ्नो हस्तरेखा पढेँ
आज आफैलाई थाहा छैन
म स्वर्गमा चढेँ या स्वर्गबाट झरेँ ।।

अस्तु

– लस् एन्जेलस्

Biwash Bipra – Khabar Sodhne Haru Lai

बिवश बिप्र – खबर सोध्नेहरुलाई

केही छैन मेरो
म छु
बस
त्यही हो !
काफी छ !!

खै,
नयाँ खबर पनि बन्न सकिन
म प्रत्येक दिन
गरेनन
सम्भोग मलाई कसैले

नाँगिदा पनि



जस्ताको तस्तै छु !!

वाक्क लाग्छ
कुमारी म !!

अचेल मान्छेहरु विश्वास गर्दैनन
किनकी
मुखपृष्ठमा
भाषण-तस्वीर हरु हुन्छन
बस आँखाका लागि !!

बिचरा,
मेरो मन
आज
आँफै
कुमारीत्व भंग गर्ने
प्रयासमा छ !!

म,
बधाई भन्दैछु !!

Rupesh Rai – Repairing Jindagi Ko

रुपेश राई- रिपेरिङ जिन्दगीको

कलाले सायद
सृजन गरेका,
कल्कलाउँदा जिन्दगीहरू,
स्तनपान भूलेर
‘सेरलेक्स’ चुसिरहेछन् ।

यूरिया डेफीले हलक्कै बढ़ेका
‘लेक्टोजन वेवी’हरू
ब्ल्याकमा तेल हालिरहेछन् ।

मृत्यु Continue reading “Rupesh Rai – Repairing Jindagi Ko”