Anju Grg – Udiraheka Chhan Yo Mero Man

‘उडिरहेका छन् यो मेरो मन’

के भयो मलाई,आज यो मन बसमा छैन मेरो
पंख त छैन तरै पनि उडिरहेका छन् मन मेरो।

उसले मायाका दुई शब्द के राखेथ्यो,
यो मन आकाशैमा उड्न थाल्यो।

शब्दका प्रभाव यति धेरै रह्यो
त्यसैमा यो मन डुब्दै गयो।

उसको भनाइले मनभित्र छोयो,
आँखामा सपना निरन्तर बड्यो,
उसको भनाइले यो मन छोयो।

केहिछणको मिठो बोली कानमा आइपर्यो,
मनलाई खुशी पारी दङ्ग बनाई गयो।
यो मेरो मन आज उडेर गयो।

बादलवारी- बादलपारी गरी
उडिरहेका छन् यो मन आज चरिसरी।
एक ठाउँ पछि अर्को गरी
उडिरहेका छन् यो मन आज चरिसरी।

मिठा- मिठा भावनालाई प्रस्फुतित गर्न
शब्दले पनि दिइरहेका छन् साथ बयान गर्न।

हृदयको कुनाबाट आईरहेका छन् मिठो धुन
त्यस धुनमा मिसिएका छन् मायाका अविग्न गुण।

नाच्न चाहन्छ आफ्नै गीत को धुनमा मग्न बनि,
बग्न खोज्दैछन् कसैको हाथमा नअडिने गरी।

यो मेरो मन आज उडिरहेका छन्
अविरल गतिमा बगिरहेका छन्
आफ्नै बसमा छैन आज
पंख छैनन् तरै पनि उडिरहेका छन्।

समाप्त

Sujan Budhathoki – Aakash ko Baaj Bhaye

हामिसङ्गै आकास उडेका
बचेराहरु पनि बाज भए
कास सोउचालयका किराहरु
अनि भमराज भए

अमृत पिलाए सप्नअफ्सरा झै
जस्ले अमर जिलाए,
अफसोच उनिहरु नै आज
नरकका यमराज भए
कास सोउचालयका किराहरु
अनि भमराज भए

तिमी जिन्दगिभर जस्लाइ कटेज
भनेर जिस्कायोउ
आएनोउ कैले पनि फर्किएर हेर!
त्यहा ऐले ताज भए
हामीसङ्गै उडेका बचेराहरु
आकासको बाज भए

यो देसको प्लेटफर्म
या जिन्दगिनै टर्निङ्ग प्वाइन्ट रहेछ
जस्तो कि हिजोका ती हातहरुमा
हतियार आज भए
कास सोउचालयका किराहरु
अनि भमराज भए

आखिर जस्लाइ मनमन्दिरमा
भगवान भन्ठानेर पुज्योहु
गलत जङ्गली हैन कि
हाम्रै ढोगी अन्ध अन्दाज भए
हामीसङ्गै आकास उडेका बचेराहरु
आज बाज भए

सोच्नुस, कि आज हाम्रो देस
कस्तो हुन्थ्यो होला?
यदि आज यो सरकार
र समाज हाम्रो माझ भए?
कास सोउचालयका किराहरु
आज भमराज भए

मलाइ बिस्वास छ कि,
मेरो पनि घरभरी घाम छिर्नेछ
के फरकपर्छ र यार
ऐले यति अन्धकार साझ भए?
हामीसङ्गै उडेका बचेराहरु आज
आकासको बाज भए

कारागारमा एक बाघलाई बन्द
गरेको देखेर, घरघरमा
कुत्ताबिल्लिहरु भन्छन
अब सब राजाहरु सखाब भए
हामीसङ्गै उढेका बचेराहरु आज
आकासको बाज भए

खायो बाढी,पहिरो
र भुकुम्पले सारा घरखेत बगायो
तर किसानले भन्यो कि
“म अब जन्मकैद आजाद भए

हामिसङ्गै उढेका बचेराहरु आज
आकासको बाज भए
कास सोउचालयका किराहरु
अनि आज भमराज भए!!

@आकासको बाज भए

Chanki Shrestha – Akash Ko Manchitra


सजाएकै हो
आकाशले आफ्नो हृदयमा बतासलाई
दिएकै हो
फूललाई पनि त शीतको सौर्न्दर्य
यद्यपि आकाशको बेग्लै कथा छ
बतास र फूलको आ-आफ्नै व्यथा छ
उपेक्षा गर्दै
यो निस्सीम सम्बन्धलाई
गर्जिरहेछ यस बेला बादल निरन्तर
र, प्रहार गरिरहेछ चट्याङ धरती र आकाशको सुकोमल छातीमाथि ।


झुक्यो भने यो आकाश
लाग्नसक्छ कर्फ्र्यू यो शीतल-शीतल बतासविरूद्ध
स्वयं यो खुला आकाशविरूद्ध
हो, लाग्नसक्छ बन्देज अविरल नदीको प्रवाहविरूद्ध
बर्सनसक्छ तरबार यी कलिला-कलिला फूलविरूद्ध
यद्यपि स्वतन्त्रताको हत्या नगर्न
झुण्डिएको छ विज्ञापन शैलीमा एउटा विशाल होर्डिङ बोर्ड
शहरको सबैभन्दा उच्च स्थानमा ।


सुनसान सिनेमाघरको ढोकाजस्तै
कुनै पनि बेला खुल्छ, बन्द हुन्छ आकाश
केही चिरन्तन प्रश्न र मान्यतालाई पन्छाएर बगरमा
खुलाबजारमा बिक्रीमा राखिएका छन्
यसका मानचित्र र गर्विला कथाहरू
उड्दा-उड्दै घाइते भएर भर्खरै झरेका छन्
खुला आकाशमा तिमीले उडाएको एक जोडी परेवा
र, ठुङ्दै एकार्काको घाउ
एकनास घुरिरहेछन् आँसुको भाकामा
यद्यपि आकाशको सुन्दरता र गर्विला कथाको बखान
एक जुगदेखि नै गरिरहेका छौँ हामीहरू ।

Kabin Basnet – Aakash Ma Bilaya

कबिन बस्नेत – आकाशमा विलय

तिमी जतिसुकै
विगतको चिहानमाथि नयाँ फूलहरू फुलाउने प्रयास गर,
तिमी जतिसुकै
आँसुलाई हाँसोहरूसँग साट्न खोज,
वसन्तले रङ्ग भरेका यी संसारीक फूलहरूको कौमार्यलाई
शिशिरको तुषारोले नङ्ग्याएरै छाड्छ ।
जिजिविषाहरू चुलिदै जान्छन्,
सपनाहरू जो पुरा हुनेछैनन् सायद कहिल्यै पनि
खप्टिदै जान्छन्
पत्रेचट्टान जस्तै ।

के तिमीहरूलाई थाहा छ ?
मभित्र एउटा सानो आकाश बाँच्छ,
निश्चल, निर्मल, निर्लिप्त
यो आकाशमा सर्वशक्तिमान समयको पनि केही चल्दैन,
यो आकाशले विश्वयुद्धले नदेखेको बबन्डर पचाउन सक्छ,
यो आकाशको पक्षमा म पनि हेमलक पिउन सक्छु,
कालकूट पिउन सक्छु,
दु:खको सगरमाथा एकै सासमा चढ्न सक्छु,
र, फूलझैँ हाँस्न पनि सक्छु
मेरो आकाशको त्यो फूलको अघिल्तिर
शिशिर पनि हार खाएर फर्किन्छ ।

एकदिन,
मसँगै मेरो अस्तित्व पनि
यै आकाशमा विलय हुनेछ,
मेरो विलयसँगै म झुल्किनेछु
तिमीभित्रको यस्तै आकाशमा
तारा भएर अनन्तसम्म
दिगदिगन्तसम्म ।