Rajab – Shahar Ko Raat

प्रायः
वरिपरिको रात
हेर्न
घरको कौसी उक्लन्छु
अँध्यारोको
गलैंचामा
बलेर बसेका
जातजातका
अघोर बत्तीहरू
त्यसरी मलाई तान्छन्
कौसीमा
त्यसैले

साँझ सेलाइसकेपछि
अक्सर
उक्लिसकेको हुन्छु
प्रत्येक रात
कौसीमा
शहरको रात मात्र हो
यसरी
आकर्षित गर्ने मलाई
गाउँतिरको
वा पहाडी रातसँग
म त्यसरी
मोहित हुन्न
किनभने
गाउँका मानिसहरू
रातलाई
स्वाभाविक रूपमा छोड्छन् बाहिर
र शहरकाले झैँ
अघोर बिजुली बालेर
रातलाई
छेक्न खोज्दैनन्
रात गाउँ पसेपछि
ती पनि
पाठा, पाठी
माउ, बाछा
भेडी, थुमा
खोर हुलेर
लिस्नो उक्लन्छन्
किनभने
रातको साम्राज्यलाई
शहरकाले झैँ
छेक्न सक्दैनन्
गाउँका मानिसहरू

२०५२ पुस

Kum Shahi – Pokhara

कुम शाही – पोखरा

तिम्रै बिशाल काखमा
बिभिन्न नामले परिचित
बसन्त फुलाउदै कांडालाई पन्छाउदै
अंकुर फुटाउदै बहार उन्यौ ,
पृथ्वीमा घाम छरिदा नछरिदै
सरद्को दाना सगै फूलहरु हाँसिरहेका
धोबिनी चरी बोलिरहेकी
परिवर्तन र नयाँ यामको खोजिमा
तिमी कती भाग्यमानी पोखरा,
परिबर्तित मौसमसगै तरुनी तन्नेरीहरु मधुर मिलनलाई
मनको गति दिन करुण कहानी र जीवन गाथा यौवनको
बैसालु रस पस्कदै
अपुरो कथा पूर्ण गर्न ब्यस्त छिन्
पोखरा,
तिम्रै कोमल आलिँगन
अनेकौ नामधारी तालहरु
फेवा,बेगनास, रुपा
अरु अनगिन्ती नामहरु
प्राकृतिक मनोरम
मधुर रस कि धनी
पोखरा,
माछापुछ्रेको काखमा
सेतीलाई पोल्टामा लुकाएर
आफ्नो गन्तब्यमा पुग्न आतुर
कति शक्तिशाली तिमी
पोखरा,
तिम्रै स्पर्शले आँशु र सुस्केराहरुलाई
सदाचारको माला पहिराइ रहेछौ
मधुर चुम्बनको साथ
तिम्रो शताब्दियौ देखिको आगमनलाई
सुस्वागतम “पोखरा” ।

Sharan Aansu – Malai Maaf Gara Hai Meri Kabita

शरण आँसु – मलाई माफ गर है मेरी कविता

-मलाई माफ गर है
मेरी कविता !

-म सिसिफस’
जिन्दगी उकालो हिंड्दै छु
देउताहरूको श्रापले!
उकालो तल झर्दैछ –
ओझेल पारेर अस्तित्व
शुन्यतामा !

-देहातमा,
राप्ती नदीको किनारमा,
गाम बेसीमा र
सिरान डाँडाको हिउँमा
कविता बिम्ब पाइला
युगीन दु:खको राष्ट्रिय चिन्ह
मेटिइरहेछ !
आफ्नो अस्तित्व खोज्दै म
आफ्नै जिन्दगी
चपाइरहेछु !
युगौं देखिको
पहाड मन
अस्तित्व यात्रामा
उभिइरहेछ !
उस्तै रङ , उस्तै परिवेश
उस्तै मनको कोलाजमा पोतिंदा
चर्को घाम झैं
त्यो प्रेमिल तुष्टिको जब्बर आँखाले
तिमीलाई म कहिल्यै
हेर्न सक्तिन !

– मैले बाँच्नुका
सीमानाहरू छन्
मैले हाँस्नुका
सीमानाहरू छन्
तिमी त सीमानापारि छ्यौ
र त
तिम्रो सम्झनाको
असीमित रापले
सधैं सधैं
पग्ली रहेछु – नौनी झैं !
तर
मनकै कुलेसोबाट म बग्न सक्तिन
मलाई माफ गर है
मेरी कविता …
तिम्रो अधरको भिरबाट
म यो धर्तीमा खस्न सक्तिन !

– गणीतिय सूत्रहरूले
मनको अस्तित्व
सावित गर्दैनन्
त्यसैले त
प्रतीक्षारत मनको
साविती वयान दिंदै
समय यन्त्र घन्टाघर
सम्झनाहरूमा बजिरहन्छ !
खोल्सो बनेर जिन्दगी
अस्तित्व यात्रा
बगिरहन्छ !

-सिमलको भुवा
मन उडेको देखिनौ र ?
ढुंगा होइन- मन
आँखाहरूको धारलाई
मनले उद्’याउन सक्तिन-म !
मलाई माफ गर है
मेरी कविता …
म एउटा कवि
अनागरिक सिसिफस
तिम्रो प्रियतम
स्वर्गको उकालो चढ्दैछु
अन्तरिक्षमा !

Biwash Bipra – Ma Mastiska Chetana-Shunya Hundaichhu

बिवश बिप्र – म ‘मस्तिष्क’ चेतना-शुन्य हुँदैछु !!

अधिक सोचको बिफल परिणाम
नचाउदैछन आँखाभित्र हत्केलाहरुले !
निस्सासिएर ओच्छ्यानमै
चेतना-शुन्य हुँदैछु !!

हुन्नन अरुहरु
र,
जो कोहीहरु
सन्तुलन गुम्ने डरले
आँफै गुमनाम भैदिन्छन
खोपडी-खोपडीहरुमा
खप्पर-खप्परहरुभित्र l
म सम्हालिन सकिन

न चेतना-शुन्य हुँदैछु l

यदाकदा आँफै घोरिन्छु
भन्छु,
म पनि बिछिप्त भइदिन्छु
अनि,
फेरी चर्तिकला सुरु गर्छु l
उर्ध्व-प्रचापसँगै
तोडछु खप्परहरु
फोडछु खोपडीहरु
जुर्मुराउछु जाँगरिलो भएर

प्रयोग गर्छु नशा-नशाहरु
म बहुलाउन पनि सकिन
धेत !!
म चेतना-शुन्य पो हुँदैछु l

सपनाहरु आउछन म भरि
सपनै सपना
स………..प…….ना
सफलता देख्छु
सहयोग पाउछु
सद्भाव भेट्छु
सहकार्य हेर्छु
झल्यास्स बिउँझन्छु
उहि हात लाग्यो शुन्य
र,
पो म मस्तिष्क चेतनाशुन्य हुँदैछु

म भित्रको उदेकलाग्दो शुन्यता-भित्र
म ”मस्तिष्क” बाहेक सबै भूमिगत छन
कोटी प्रयास पछि अब त कुर्कुच्चा पनि पो गिज्याउछन
म मस्तिष्क भने अझ चेतनाशुन्य हुदोछु l

(Sent to Sanjaal Corps via Email)

Durga Lal Shrestha – Naani Ra Putali [Bal Kabita]


पख, पख पुतली,
पख म नि आऊँ,
आज हामी दुइजना
सँगै डुल्न जाऊँ ।

टेकी तिमी हावामा
फुरुफुरू आऊ
मचैं चाल्छु भुइँमा
टुकुटुकु पाउ ।

सँगसँगै जाऊँ हामी
सँगसँगै जाउँ,
हेरुँहेरुँ लाग्यो मलाई
साह्रै तिम्रो गाउँ ।

२०५८ फागुन २२

Sushmita Nepal – Kavita Ko Ghar

सुश्मिता नेपाल – कविताको घर

पहाडका चुचुराहरुलाई जग हालेर
ढुकढुकीलाई ढोका बनाएर
सप्तरङ्गी इन्द्रेनीलाई दलिन हालेर
हावाका झोक्काहरुलाई गाह्रो बनाएर
आकाशको छानो हालेर
बादलका बुट्टाहरुलाई आँखीभ्याल बनाएर
एउटा सानो कविताघरको
निर्माण गर्न लाग्दै छु

सानो कविताको घरमा
जून–ताराहरुको पिलपिल बत्ती
बोल्न चाहान्छु
बिहानीको सूर्यको किरण
अँजुलीमा उठाएर
मनको दैलो पोत्न चाहान्छु

जीवनको गोरेटोमा नै अल्झेका
आँखाहरुलाई
कुहिरोभित्र श्रमलिई हिँडेका पाउहरुलाई
समयसँग लरखराइरहेका हातहरुलाई
मेरो सानो कविताको घरमा
भित्र् याउन चाहान्छु

चराहरुले गाउने मीठो सङ्गीत
धरतीले आफै जन्म लिँदाको रोदन
आवाजहरु तोते बोली बोल्दै
मेरो ढुकढुकीको ढोका
घचघच्याउन आइपुग्छन्
ठीक त्यसैबेला नै
म एउटा सानो कविताको घर
निर्माण गर्न लाग्दैछु ।

Pratima KC – Aghoshit Yuddha

प्रतिमा के.सी. – अघोषित युद्ध

एउटा अघोषित युद्ध
चलिरहेछ
निरन्तर चलिरहेछ
शताब्दियौं देखि आजसम्म
हो त्यो अघोषित युद्धमा
बमहरु निस्क्रिय छन
बन्दुकहरु सुतेका छन
बारुदको धुवाँ अल्मलिएको छ
अरु बमहरु Continue reading “Pratima KC – Aghoshit Yuddha”

Abhi Subedi – Shabda Ko Kinarai Kinar

राती
कति आँशु बगे
थाहा पाइनँ
बिहानको खोलाको स्वाँ ! सुनेपछि
वगेको मन झिक्न
हतारहतार शब्दको किनारैकिनार दौडेँ ।

Chanki Shrestha – Bhid Ma Manchhe

(नपुगेको ठाउँ पुग्न त्यही बाटो हिँ ड्नुपर्छ जहाँ तिमी हुँदैनौ- टिएस इलियट)

एउटा विशाल भीडमा
म खोज्दैछु अनुहारहरू ।

अनन्त समुद्रजस्तो यो भीडमा
अनगिन्ती टाउकाहरू छन्
अनगिन्ती शरीरहरू छन्
अनगिन्ती Continue reading “Chanki Shrestha – Bhid Ma Manchhe”

Bidhya Sapkota – Khabardar ! Kalam Bhanchne Dussahas Nagara

कलम निरन्तर चलिरहन्छ
कलमको यात्रा सगरको उचाइ केन्द्रित हुन्छ
कलम स्वतन्त्रता मन पराउछ
कलम निरपक्षेता चाहन्छ
कलमले लगाम पटक्कै मन पराउदैन
यसले त जे देख्छ त्यही नै लेख्छ ॥

कलम सडकजस्तो निरिह हुन्न
तिमीहरुले फोहरको बार लगादिदैमा छेकिने
कलम भत्ता र भ्रमणमा विश्वास गर्दैन
यसोउसो देशको ढुकुटी रित्याउनै पर्ने
कलम तिमीहरु जत्ति अन्धविश्वासी छैन
कालो विरालाले बाटो काट्दैमा बाटै फेरीदिने ॥

त्यसैले त्यसैले
ए कलम विरोधीहरु हो !
यसको बाटोमा डढेलो लाउने आँट नगर
एँजेरु मासिनेछ मुनाहरु झनझन सप्रनेछन् ।
एउटा मात्र पनि कलम भाँच्ने दुस्साहस नगर
हजारौ कलम एकसाथ जुर्मराउनेछन् ॥

ए कलम किन्न खोज्नेहरु हो !
कलमलाइ बन्दि बनाउने मुर्ख्याई नगर
भ्रष्ट नेताको बोलि हैन कलम
यो त बालक झै निश्छल हुन्छ
कलम त्यती कमजोर हुन्न
यसले त युग मर्काउन सक्छ
साँच्चैको कलमले सत्य मात्र सत्य ओकल्छ ॥

कलम हतियारदेखी पटक्कै डराउदैन
कलम त निसहायको साहारा पो हो
कलम सत्यताको आधार पो हो
कलम आवाज विहिनहरुको आवाज हो ॥

सत्य यो हो की
कलमको लोडसेडिङ्ग तिमी गर्नै सक्दैनौं
कलममा बर्डफ्ल्यु तिमी घोल्नै सक्दैनौ

त्यसैले खबरदार !
भुलेर पनि कलम भाच्ने दुस्साहस नगर
बिर्सेर पनि विष घोल्ने प्रयत्न नगर
कलम स्यालको सिङ्ग पर्खेर बस्दैन
यसले त जे देख्छ त्यही नै त लेख्छ
त्यसैले फेरी भन्छू
भुलेर पनि कलम भाँच्ने दुस्साहस नगर ॥
भुलेर पनि कलम भाँच्ने दुस्साहस नगर ॥

(स्व. पत्रकार उमा सिंहमा समर्पित)

Gopal Kawali – Mero Aradhya Tan Ta

मेरो आराध्य तँ त,
साँझै पिच्छे शंख घन्ट बजाए संगै
जल आहुति दिन चुकाएको थियिंन
नैबेधको कमि महसुस गराएको थियिंन
जपहरु, ध्यानहरु बिराएको थियिंन
रगत सुकाउने खडेरी होस्
अथवा, मुटु थर्काउने ठिही होस्
चप्परी उक्काउँदै आफ्नै मन जोत्दा
तलाईं खोकिलामा आसन दिएकै थिएँ
समाजका छाती भित्रका
नफुटेका डल्लाहरू,नमिलेका आँतरहरु,
बिहान सूर्यलाई अर्घ दिए संगै
सम्याउने सल्लाह गरि, संगै सुतेका हामी
मैले दत्तिवन नगर्दै तैंले खोलो तरिस
तँ कस्तो भगवान होस् त?
सानु सुकुल बोकेर,
जब म सम्मोहन बिद्या सिक्न कुटीतिर धाउँछु
मलाई संसार सम्याउनु छ
उता तँ,
बिकर्सणका विकिरणको श्रीस्टि गर्छस
मेरो संसार जलाउन चाहन्छ्स
तेरा र मेरा मस्तिस्कका घर्षणले
मनुआत्मा मा उठेका ज्वार भाटा, अनि
नास्तिकबादका आगलागीहरु
अब कुनै बारुण यन्त्रका बसमा छैनन्
जीवनका नाटकमा तेरो संगतले
जब म राम बन्न खोज्छु
तँ रावणको भूमिका निर्वाह गर्छस
कमसेकम बिभिषण बन्न सक्थिस नि
श्वास धान्ने नित्य दैनिकीमा
तेरो अपरिहार्यता आँक्दै
जब म कृष्ण बन्न खोज्छु
तँ संधै कंश भएर उभिन्छस
कमसेकम सुदामा बन्न सक्थिस नि
ठिकै छ, तँ तिघ्रामै ताली बजा
तँलाई यो हात चाहिंदैन भने
ठिकै छ तँ एकान्तमै लिला देखा
तँलाई मान्छेको साथ चाहिंदैन भने!!!

जुलियन,अफगान,१७/१२/१२

Abhas – Pala Pala

पला-पला जिन्दगीको पात खस्दै गयो
गोधूलिको संघारमा रात खस्दै गयो

आफैँलाई बिर्सँदै म पराई माझ पुगेँ
धेरै बिहान झुल्किएँ म धेरै साँझ डुबेँ
मलाई आफ्नै सपनीको प्यास लाग्दै गयो
फूल फुल्दा तिम्रो मात्र Continue reading “Abhas – Pala Pala”

Radha Baskota – Badalindo Man

राधा बास्कोटा – बदलिदो मन
(मधुपर्क असार, २०६७)

हरिया छन्-पातहरू
मनसँग दाँज्नु थियो
चङ्गा छन्-वैंसहरू
लहरासँग बाँच्नु थियो
जीवन गतिमा
धेरै गल्तीहरू गरिएछ
बोल्नै नहुनेसँग-बोलिएछ
सँगै पाइला चाल्नेसँग
सधैँ सधैँ टाढिएछ
खै, म
मान्छे त चिन्छुजस्तो लाग्थ्यो
त्यो पनि
केवल अहङ्कार रहेछ
असलको आडलाई
सधैँ घृणा गरेर
पश्चातापको साथ लागिएछ
सेता
नरम
बादलका टुक्रासँग
सधैँ झूटो बोलेर
काला
विषालु
बादलको लहरमा लागिएछ
आँखाहरू
भर्खर खुलेजस्तो लाग्दैछ
अहङ्कारको बादल फाट्दैछ
किरिया खाएर भन्दैछु
अब झूटो बोल्न सक्तिन
फुकाएर
मनका विगतलाई
म तिम्रो
सेतो सिमलको भुवाजस्तै
मनभित्र मन राखिदिन्छु
सत्ते
धरोधर्म
विगतका
गलत पानाहरू पल्टाएर

गर्मीको जेठ पनि देखाइदिन्छु
सुकेको शिशिर पनि देखाइदिन्छु
सत्ते
धरोधर्म
मन साक्षी राखेर
आत्मा साक्षी राखेर
म तिम्रो सिमलको रुखजस्तो
शरीरमा
भुवा भएर घुम्नेछु
विगतका विषालु फोहोर
झिजाएर तिम्रै सामु
गरुङ्गो मन विसाएर
रुने छु
फूलका पत्र फक्रेर
धरोधर्म
तिमीलाई दिएको घृणा छुनेछु
चन्द्रमा जस्तै
तिम्रो दिलको दिल बनेर छुनेछु
सत्ते, धरोधर्म ।

Baidhyanath Upadhyaya – Sangharsha Gatha

वैद्यनाथ उपाध्याय – संघर्ष गाथा

निर्जन पाहाडको भीरमा
आफ्ना जिजीविषाहरूलाई
चट्टानको शुष्क छातीमा
विनाशको विकरालताभित्र
क्षणिकनै भए पनि
जीवनको जयघोष गर्दै
आकाश लम्किरहेका वृक्षहरू
अरू केही हैन
त्यो मेरै जीवनको संघर्ष गाथा हो।

Chanki Shrestha – Ardha Satya

दुनियाँमा यसरी व्याप्त हुन्छ अर्धसत्य
जसरी प्रत्येक दिन व्याप्त हुन्छ घाम ।

प्रत्येक रात
हामी हाम्रा नानीहरूलाई सुनाइरहेका हुन्छौँ लोरी
प्रत्येक भेटमा
नेताजी सुनाइरहेका हुन्छन् उज्ज्वल भविष्यको सपना
प्रत्येक भेटमा
साहुजी देखाइरहेका हुन्छन् गुणस्तर प्रमाणचिह्न
र, प्रत्येक भेटमा
वकिल महोदय देखाइरहेका हुन्छन् न्यायको सपना ।

न्यायाधीश, कवि
डाक्टर, पत्रकार भौतारिइरहेका हुन्छन् सत्यको खोजीमा
तर, पालना गरिरहेका हुन्छन्
प्रत्येक पल अर्धसत्यको सनातन धर्मर्
अर्धसत्यबिना संसार चल्छ भन्ने
तिनलाई रतिभर विश्वास छैन ।

प्रजातन्त्र
मानवअधिकार
संविधान
र्सार्वभौमसत्ता
न्याय
नीति-संस्कृति
व्यापार
विनिमय जताततै व्याप्त छ अर्धसत्य
लाग्छ- अर्धसत्यबिना समाप्त हुनेछ तिनको अस्तित्व ।

फेरि प्रत्येक युगमा युधिष्ठिर
एकपटक अर्धसत्य बोल्छ
र, शोकाकूल द्रोणाचार्य ढल्छ
फेरि फेरि अर्धसत्यले यसरी संसार चल्छ ।

Pratima KC – Saraswati Pooja (Baal Kabita)

प्रतिमा के.सी. – बाल कविता: सरस्वती पूजा

आज हो हाम्रो सरस्वती पूजा गर्ने दिन
आउ साथी संगै बसौं मिलि एकै छिन
माफ गर्दै गल्ति हाम्रो स्वीकारेर लेउ
माता तिमि सरस्वती बिधा दान देउ

पूजा गर्छौ तिम्रा पाउ फुल अक्षता राखी
गर्नु पर्ने बिधि जति केहि बाँकि नराखी
पण्डित पनि बोलायौँ पन्चामृत बनायौं
तिम्रो सामु निस्चल हाम्रा भाबना खनायौं

स्याउ केरा चढायौं अगरबत्ती बाल्यौ
खुसि भइ रमाई घन्टी पनि बजायौं
निधारमा रातो टिका हामी सबै लायौं
हलुवा पुरी मिठाइ मिलिजुली खायौं

१.
आशिर्बाद् पाउने तिम्रो ठुलो मान्छे हुन्छ
यसै भन्छन सबैजना ज्ञानी गुणी हुन्छ
अबदेखि म पनि सधै किताब पढ्छु
तिम्रो आशिर्बाद लिइ अघि अघि बढ्छु

ठुलालाई पनि तिमि आशिर्बाद देउन
बिबेक र बुद्धि दिई सुमार्गमा लेउन
हाम्रो देश नेपालमा शान्तिमय गर्देउ
बाल हृदयमा हाम्रो ज्ञान ज्योति भर्देउ

हातमा किताब बिणा माला लाग्दछ राम्रो
सरस्वती माता तिमि पुकार सुन हाम्रो
घरमा पनि पुजा गर्यौ स्कूलमा नि गर्यौ
हामी यो शिर नुगाई तिम्रो चरण पर्यौ
२.

८ फेब्रुअरी २०११

(Sent to Sanjaal Corps via Email)

Sharad Nirola – Kina Aayeu America

शरद निरोला – किन आयौ अमेरिका?

के के न पाउँला भनी अमेरिका आयौ
बाबु-बराजेले नखाएको मसालेदार गोता खायौ
आउन त आयौ सबै कुरा छोडेर
आफ्नो स्वाभिमान आफ्नो वर्चस्व सबै गुमायौ

त्यसै भनिकन निराशावादीहरु कुर्लिन्छन
आफू केही गर्न सक्तैनन् अर्कालाई दोष दिन्छन
निरर्थक भावुकताका क्षणिक लहरमा रमाउने ती
अमेरिकाको केवल खेदो मात्र गर्छन

हाम्रो देश कामै नगरी खाने देश हो
अमेरिका कामै मात्र गरेर खाने देश हो
हाम्रो देशमा कामचोरलाई सधैं हाई-हाई छ
यस देशमा कामचोरलाई सधैं बाई-बाई छ

यो कर्मठ मान्छेहरुले बनाएको देश कर्मठ्तामै अडेको छ
यो इमान्दारी र सच्चाईको बज्र-कठोर जगमा उभिएको छ
यसमा आफ्नो इमान्दारी हाल्नसके लोक-परलोक सप्रन्छ
बेइमानीको बाटो लिए इहलोक समेत बिग्रिन्छ

गर्छु भन्नेलाई यहाँ अवसरको खाँचो छैन
उद्धेश्य लिएर हिंड्नेका लागि बाटोमा काँडा छैन
निरुदेश्य हिंड्नेका लागि यो मरुभूमि समान छ
सफल त्यही बन्ने छ जसको हातमा तीर-कमान छ

Bimal Nibha – Shabdakosh

हिजोआज शब्दहरुले
एउटै अर्थ दिन थालेका छन्
उदाहरणका लागि
तपाईं संसद्लाई संसद् भन्नोस्
अथवा सुपरमार्केट
आन्दोलनलाई आन्दोलन भन्नोस्
अथवा धोका
मनीषीलाई मनीषी भन्नोस्
अथवा गँड्यौला
संविधानलाई संविधान भन्नोस्
अथवा चुटकिला
साहूकारलाई साहूकार भन्नोस्
अथवा रक्तजीवी
विचारलाई विचार भन्नोस्
अथवा वीर्यपात
नायकलाई नायक भन्नोस्
अथवा भारदार
न्यायलाई न्याय भन्नोस्
अथवा गाली
भद्रजनलाई भद्रजन भन्नोस्
अथवा दलाल
झन्डालाई झन्डा भन्नोस्
अथवा मखुन्डो
सिंहदरबारलाई सिहंदरबार भन्नोस्
अथवा जुवाघर
व्यवस्थालाई व्यवस्था भन्नोस्
अथवा जङ्गल
रक्षकलाई रक्षक भन्नोस्
अथवा अपराधी
राजनीतिलाई राजनीति भन्नोस्
अथवा ठेकेदारी
देशलाई देश भन्नोस्
अथवा बधस्थल
कुनै फरक पर्नेछैन
चलाखी, महल, सिद्धान्त,
जननायक, साइकल, लामखुट्टे,
बहुमत, घूस, घाँस,
ढुङ्गा, कफ्र्यू, पूmल,
पहलमान, वंशावली, रात,
बारुद, लाइसेन्स, जय नेपाल,
समीकरण, गमला, गीत,
मन, कमरेड, दमकल,
पासपोर्ट, मानिस, हिमाल,
पार्टी, श्रीपेच, खेल,
दलबदल, आलोचना, पैसा,
अभिनय, बल, समाजवाद,
अमेरिका, भकारी, अविश्वास,
इतिहास, कूटनीति, दलदल आदिमा
अब कुनै भेद छैन
म निरन्तर पाना पल्टाएर हेरिरहेछु
लोकतन्त्रको शब्दकोशमा
शब्दहरुले अर्थ हराएका छन्
(२०५५)

Rabindra Nath Thakur – Geet Sudha [From Geetanjali]

तिमीले मलाई गीत गाउन जब भन्यौ,
गर्वले मेरो छाती फुट्नखोज्यो !
मेरा आँखामा आँसु आए
अनि म एकोहोरो तिम्रो चेहरामा हेरेको हेरेकै भएँ ।
मेरो जविनमा भएका सबै कटु, विषम अनि अस्तव्यस्त छन्, ती
सबै पग्लेर Continue reading “Rabindra Nath Thakur – Geet Sudha [From Geetanjali]”

Hari Govinda Luitel – Daddy Ra Churot [Nepali Bal Kabita]

ठुस्स हातै गनायो
ड्याडी चुरोट नखानोस् हृवास्स मुखै गनायो
ड्याडी चुरोट नखानोस्

टि.बि. रोगले छोला है
ड्याडी चुरोट नखानोस्
फोक्सोमा क्यान्सर होला है
ड्याडी चुरोट नखानोस्

हामीलाई दिने उपदेश
नानाथरि बुद्धि-ज्ञान
यस्तो ज्ञानी मान्छेले
किन गर्या धुम्रपान –

धुम्रपानले लिन्छ ज्यान !