Nepali Poems

निरोज घिमीरे – आवाजले त्रसित

आवाजले त्रसित भो जिवनन
बन्द घरको कोठा झै
अध्यारोले ग्रसित भो
इच्छाहरुको आवाजको तरङ्ग
म र मेरो भनी गुञ्जीरहयो
प्राणशक्ति इच्छाहरुमा केन्दित हुदै
सत्यबाट चेतना भागिरहयो।।

हेस न बेहोस
न चेतन न अचेतन
तन्द्रामा झै बनिरहयो,
सोचको त्यो अनन्त आकासमा
म र मेरो परिचय बनिरहयो
यता न उता
न जिवन सार्थक भनि लिए
नत यसलाई असत्य भनी त्यागिदिए
आज यही तातो रापले आत्मा पोलिरहेछ
म हास्दा बोल्दा म हैन यो अहङ्कार बोलिरहेछ।।

दामोदर पुडासैनी किशोर – जीवन गीत

म हिजो भन्दा पाको पक्कै भएँ
तर , भोलिभन्दा धेरैगुना तरूनो छु
अनेकौं खुट्किला र मोडहरूमा जीवन भेंट्दै आएको हुँ
बाँचुन्जेल जीवनको सुमधुर धुन सुनिरहेछु

ईश्वर र म सँगै जन्मेका थियौ कुनैबेला
अचेल जारी छ
ईश्वरले मलाई र मैले ईश्वरलाई
कमजोर बनाउँने क्रम
म हिँडिरहेछु अचेल
ईश्वरलाई कमजोर बनाएरै छाडने अभियानमा

रिक्तताका अनगिन्ति लहरहरू भेट्दै आएकोछु
रिक्तताका अनगिन्ति सिँउँदोहरू भर्नेक्रम जारी छ
रिक्तताका लामा लहरहरू अघिल्तिर देखेर
डोरिइरहेछ जीवन
मीठो घाँस देखेर डोरिइरहेको मृग जस्तै

घेर्न खोज्छन् कयौ अनिदो बिहानीहरूले
डोर्याउँन खोज्छन् कयौ मीठा सपनिहरूले
कयौ मान्छेहरूले सत्तोसराप सरापेको देख्छु जीवनलाई
सधै लोभ्याउँदै ल्याएकाछन् मलाई यहाँसम्म
आफैंले खनेका सुन्दर बाटाहरूले

तपाईंहरू जो जोसँग भेटभयो यो जीवनमा
ख़ुशीलाग्छ
कतिठूलो अवसर पाएँ यति महान मान्छेहरूसँग भेट्न पाउँनुमा
जे जे देखें यो सँसारमा
लागिरहेछ ,सँसारभन्दा सुन्दर अरू केहीरहेनछ सँसारमा

मैले तिमीलाई बदल्न खोजें
बदल्न खोजिहेछु आफैंलाई पनि
मेरा सपनाका अनगिन्ति तुलहरूमा
कोर्न खोजिरहेछु सँसारको बेग्लै अनुहार
मान्छेलाई च्यापिरहेका पुराना अौजारहरूलाई
फेर्न लागिरहेछु आफ्नै बलिष्ठ हातहरूले

मेरो जिन्दगी अघिल्तिर
कमजोर बन्दैछन् अँकगणितका लहरहरू
फिका फिका लाग्दैछन् बिजगणितका सूत्रहरू
फेर्न लागिरहेछु ज्यामितिका परिभाषा
बदल्दैछु डेबिट क्रेडिटका पुराना स्वरूप

जिन्दगीमा तिमीसँग भेटभएपछि
हरेकक्षणहरू
नौलो र झन् झन् सुन्दर भेटिरहेछु

एउटा लामों नदीमा
भेटिइरहन्छन् अनेकौं कचडाहरू
तिनीहरूलाई पन्छाउँदै आइएको हो ,पन्छाइन्छ अझै

नदीनै सुकाइदिने दूर्घटनाको चित्रलाई
कसरी च्यात्ने हो
सुन्दर उपाय सोचिरहेछु

-२०७६ जेष्ठ १७गते
ग्वँग:बुँ,नयाँबसपार्क,काठमाडौ

केशव बानिया – तेस्रो सत्य

पार्थिव शरीर लिएर,
प्रकृतिमा डुलीरहदा ,
सायद यी मात्र संसारिक सत्य हुन् कि,
ठानेको मेरो दिमाग,
जब,
अनुभूति हुन्छ,
वायु को कमि,
फोक्सोका लागि मेरो,
एक्कासी,
मुखमा राम राम निस्किन्छ,
अनि,
अन्योलमा पर्दछ,
कोहि त् तेस्रो हुने पर्दछ भनि |

भाग्य र कर्मले सिचिएको ,
मेरो जीवनमा,
प्रवृति रहेन मेरो,
अरुको मुख ताक्ने,
तर,
सासले जमिन छुन लागेको बेला,
आशले धर्ति छोड्न लागेको बेला,
एक तेस्रो चाहिने रहेछ,
दोषी अनि उही मशिहा,
त्यस्तो दोषी,
जसले मेरा नक्षत्रका,
सम्पूर्ण दोष,
आफ्नै टाउको माथि खनाऒस ,
या मैले खनाउन सकू,
मन खोलेर,
र अनि,
उही संग ,
पिल्पिलाउदै,
आशको पोल्टो फिजाई ,
सास माग्न सकू ,
घुडा धसेर |

फेरी उसले बताओस पनि,
कसैलाई नही |

म एकान्तमा ,
दिलको कोपचामा ,
उसलाई झपार्न सकू,
कि मलाई सतर्क किन नगराएको भनि,
अनि ,
उसैको औला समाई ,
अबको लक्क्ष्य ,
तय गर्ने बाटो नियाल्न सकू,
शिश्यसरी कोहि गुरुको |

सामाजिक प्राणी म,
सबै पर सरदा,
नचिनेझै गर्दा,
एक अर्को अंगालो खोजेको हुनसक्छ,
आशुका थोपा,
जमिएर बसेको,
गरुङ्गो मनले,
मेरो गरुङ्गो मनले,
कसैको ढुकढुकी सुनेको हुनसक्छ,
सुन्न: परेका कानहरु ,
केहीमा या कोहीमा,
ज्योतिमय जीवन कोर्ने,
कलाकार,
देखेको हुनसक्छ,
धमिलिए पनि यी आँखा हरु,
र त्यो कलाकार,
त्यहि तेस्रो हो,
मेरो आशाको किरण,
तथा,
मेरो सास को कारण |

उपर हेरिबस्न बाध्य,
कुंवाकोभ्यागुताको सरि,
म,
जीवनमा उफ्रिरहंदा,
हतासियेर,
हरेसिएको भावनाको,
चरम उत्कर्षमा,
पानि भरिएर,
फोक्सो भित्र,
डुब्न लाग्दा,
मेरो दिमागी neurons हरु ,
चल्दा सम्म,
त्यहि दोषीको,
छाती पिटी ,
पर्खिबस्न,
आदेश गर्दछन,
कतै मशिहा बनि आउँछ कि भनि,’
मलाई बचाउन |