Gyanuwakar Poudel – Jaari Chha Ajhai Safar Aafno (Nepali Gajal)

ज्ञानुवाकर पौडेल – जारी छ अझै सफर आफ्नो (गजल)
(मधुपर्क माघ, २०६७)

जारी छ अझै सफर आफ्नो
भएर पनि छैन घर आफ्नो
आफैसित आफू टाढा किन ?
सोद्ध छ यो मन अक्सर आफ्नो
ठानेथे आत्मीय जसलाई सधैँ
उसैसित पर्‍यो टक्कर आफ्नो
खेल्दा खेल्दै बैँसको यो खेल
बिटुलो पो भएछु अघर आफ्नो
रूप त के धन दौलतमा पनि
रहेन मोह जीवनभर आफ्नो
सकिने रहेछ जिउन यहाँ सजिलै
बनाएर दिललाई पत्थर आफ्नो
जमेन खोई आज यो महाफिल
उठौँ अब गरौँ तरखर आफ्नो
धेरै भो ‘ज्ञानु’ नफर्केको गाउँ
चिन्न सकुँला के त्यो घर आफ्नो ।

Rakesh Karki – Hamro Deshma (Nepali Gajal)

राकेश कार्की – हाम्रो देशमा

हिर्काए, चुटे, पडकाए गोली हाम्रो देशमा
बौलाही खेले रगतको होली हाम्रो देशमा

सफाया भए नमान्ने जति मान्नेको उही गति
डरले करले बोक्नै पर्छ झोली हाम्रो देशमा

भोट पाउने जिते, नातालाई ताने, भए सरकार
अझै बाँकी छन् धम्कयाउने टोली हाम्रो देशमा

संविधान लेखने कापी र कलम विदेशी हातमा
अन्यायमै छन् कति, के होला भोली हाम्रो देशमा

Bishnu Nanda Chamling – Gopya Patra Lekheko Then (Nepali Gajal)

बिष्णुनन्द चाम्लिङ – गोप्य पत्र लेखेको थेँ (गजल)

गोप्य पत्र लेखेको थेँ सुनाएछौ सबैलाई
तिमीलाई आफ्नो ठाँने चुनाएछौ सबैलाई

ठान्थेँ म त तिमी मनकी संसारमा एउटी
ज्ञानी भनि ठानेको थेँ भुलाएछौ सबैलाई

निर्मल निस्चल सागरकी सोझी माछी ठान्थे
जाल ढँडिया बुन्नै पर्ने बनाएछौ सबैलाई

भुकी रहेछौ आजभोलि घमण्डको पोको
आफू सद्ये अरु पागल गराएछौ सबैलाई ।

Rishi Bastakoti – Farkun Farkun Lagyo Kina (Nepali Gajal)

ऋषि बस्ताकोटी – फर्कुं फर्कुं लाग्यो किन

फर्कुं फर्कुं लाग्यो किन आधी बाटो हिडेपछि,
अरू भन्नु छैन अब, भित्रैदेखि चिनेपछि

बेमौसमी फूल फुल्यो, नफक्रदै झर्यो तर ,
आफ्नो भन्नु के रह्यो र मनकै डोरो छिनेपछि

हुँदा खाँदा सबै साथी, नहुँदाको को रह्यो र !
लावालस्कर सबै हुन्छन दिउन्जेल दिनेपछि

मनको कालो फेरिंदैन, तीर्थ ब्रत जे जे गर ,
मुहार त चम्किएला बजारको किनेपछि

फर्कुं फर्कुं लाग्यो किन आधी बाटो हिडेपछि,
अरू भन्नु छैन अब, भित्रैदेखि चिनेपछि

२५ जून , २०१०
भ्यानकुभर, क्यानाडा

Sharan Aansu – Maya Tyo Adhuro Bich Mai Todaun Nabhana (Nepali Gajal)

शरण आँसु – मायाँ त्यो अधुरो वीचमै तोडौं नभन

मायाँ त्यो अधुरो वीचमै तोडौं नभन
जिन्दगीको बाटो अब मोडौं नभन !

लाए पछि नौलो मायाँ, नौलो पिरती –
पुरानो मायाँको कुरा त्यो छोडौं नभन!

सम्झनाका झारहरू उम्रे ठीकै छ –
छुट्टाछुट्टै मनको बारी गोडौं नभन!

सकिएन कसै भने ती दिन बिर्सन-
प्यासै प्यासको पछ्यौरी ओडौं नभन!

कहिलेकाँही उप्किएर मन दुख्न सक्छ-
मनकै पट्टी लगाएर जोडौं नभन!

Bidhya Sapkota – Apthyara Ti Goreta Haru [Nepali Gajal]

अप्ठेरा ती गोरेटाहरु पार गर्दै आएको छु
समयको कस्तो संयोग तिमीलाइ पाएको छु ॥

साटिन्न भन्थें कसैसँग, तिम्रो नाममा अनायासै
साक्षि राखि जुनतारा कसम मैले खाएको छु ॥

निस्सार अनि शुन्य लाग्थे रनवन, तिम्लाइ Continue reading “Bidhya Sapkota – Apthyara Ti Goreta Haru [Nepali Gajal]”

B. J. Bantaba Rai – Mero Jhupro Chhodi (Nepali Gajal)

बि जे बान्तवा राई – मेरो झुप्रो छोडी

मेरो झुप्रो छोडी अन्तै तिमी धाउँदा खेरी रोएँ।
मेरो मायाँ तोडी अन्तै मायाँ लाउँदा खेरी रोएँ।

सुकेको पतझड़ नै भयो जिन्दगी मेरो यहाँ
हरियाली भै अरुकै छानो छाउँदा Continue reading “B. J. Bantaba Rai – Mero Jhupro Chhodi (Nepali Gajal)”

Rakesh Karki – Bolyo Ki Polyo Hajur (Nepali Gajal)

इन्जिनियर राकेश कार्की – बोल्यो की पोल्यो हजूर (गजल)

रमाएथ्यौं जब लाग्याथ्यो जुवातासमा डढेलो
छुवाछुत जातपात जाली बद्मासमा डढेलो

खै क्षणिक खुशी कतिन्जेललाइ हुन्थ्यो र
छड्के हानी सल्कियो मिठो आशमा Continue reading “Rakesh Karki – Bolyo Ki Polyo Hajur (Nepali Gajal)”

Mina Bantawa ‘Mridu’ – Haa Ma Kavi Are [Nepali Gajal]

स्कुल जाँदा सिनेमा धाँउदै म त कवि भएछु
ब्याँसि गोठमा गित गाँउदै म त कवि भएछु

हा! म कवि रे! जे लेखे जस्तो लेखे पनि कवि
कवि भन्दै फुल्लिएर आँउदै म त कवि भएछु

कस्तो विडम्बना! हेर्दैमा र सार्दैमा कवि Continue reading “Mina Bantawa ‘Mridu’ – Haa Ma Kavi Are [Nepali Gajal]”

Rakesh Karki – Ukhelera Pareli Silikka Ramri (Nepali Gajal)

राकेश कार्की- उखेलेर परेली सिलिक्क राम्री

उखेलेर परेली सिलिक्क राम्री
पाउडर क्रीमले टिलिक्क राम्री

कसो कसो गरेर आफुले आफ्नै
फोटो खिच्छिन् किलिक्क राम्री

समाजलाई हानेको फेशन जानेको
पुतली नै जस्तो झिलिक्क राम्री

हाउ भाउ कटाक्ष अँध्यारोमा पनि
दियो झैँ बलेकी पिलिक्क राम्री

हेर्नेको नजरमा छुनेको मुटुमा
घाम झैँ झुल्किने मिलिक्क राम्री

Basanta Mohan Adhikari – Marisakeko Chhu Jalau Aayera Aba (Nepali Gajal)

बसन्त मोहन अधिकारी – मरिसकेको छु जलाऊ आएर अब

मरिसकेको छु जलाऊ आएर अब
के चाहन्छौ मेरो घर जलाएर अब

विश्वासमा दिए संसार तिमीलाई
जलिरहेछु तिम्रो आगो पाएर अब

कुन गल्तिको सँजाए दियौ तिमीले
दिन सक्दैनौ जीवन ल्याएर अब

मानव भनौँ कि के भनौँ तिमीलाई
नजलाऊ यो मनमा छाएर अब

Prem Binod Nandan – Desh Eklo Pareko Chha (Nepali Gajal)

प्रेम विनोद नन्दन – देश एक्लो परेको छ (गजल)

यहाँ देश एक्लो परेको छ आज
इमानी शिरै यो झरेको छ आज

बल्यो अग्नि ज्वाला छ रातो हिमाल
डढेलो कतैको सरेको छ आज

थियौं स्वाभिमानी हिजोसम्म हामी
कसोरी भनूँ क्वै चरेको छ आज?

र, ऐना फुटेझैं फुटेको छ भाग्य
भनूँ खै कसोरी मरेको छ आज

सबै हात हाम्रा उठाएर जागौं
सधैं भोलि भन्दै टरेको छ आज

Bibek Dulal Chhetri Damak – Timro Ahankar Lai Thichera (Nepali Gajal)

विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – तिम्रो अहंकारलाई थिचेर (गजल)

तिम्रो अहंकारलाई थिचेर जादैछु
तिमी भित्रको बेथिती मिचेर जादैछु

जे पर्ला आओस युग सताउन मलाई
उसको दासत्व उसैमा पिचेर जादैछु

पर्दैन बर्षात् बिना मेघ गर्जन
तर म पुरै समुन्द्र किचेर जादैछु

कसैले सोधेमा भनि दिनु तिमीले
म “विवेक “आफ्नै नाम शिचेर जादैछु .

अस्तु .
दमक ,झापा
हाल ; अबुधाबी , यू ए ई .

Tanka Prasad Chaulagain – Nanu Nikai Para Bhayou (Nepali Gajal)

टङ्कप्रसाद चौलागाईं – नानु निकै पर भयौ (गजल)

नानु निकै पर भयौ अलि वर सरिदेऊ
मग्मगाउँदै बास्नाले सोह्र शृङ्गार गरिदेऊ ।

आँखा तर्दै, रिसाउँदै, तकियालाई अठ्याउँदै
प्रेमीको स्वागतार्थ पलङछेउ झरिदेऊ ।

थाकेको यो शरीर सम्पूर्ण सुम्पिदिन्छु
मनभित्रको प्रेमाग्नि चारैतिर छरिदेऊ ।

पन्चेबाजा, डोली चढ्दा कति राम्री देखिएकी
त्यही लुगामा सजिएर सिउँदो रातै भरिदेऊ ।

Gopal Kawali – Ram Bheda Ko Kheti Garchhu

गोपाल कवाली – रामभेडाको खेति गर्छु

रामभेडाको खेति गर्छु,कुरिलो पो रोप्छु म त
विदेश बसी पुगो गाउँले,देशमै पैसा छोप्छु म त

प्रकाश दिपक विदेश गए, त्यहि भाउँतामा हिंडीएछ
आफ्ना बारी रुखै होलान,गोबर मल पो बोक्छु म त

थाहा पाइयो विदेश पनि, पराईको गुलाम न हो?
चाहीएन भो बर्गर पिज्जा, ठेट्ना मकै टोक्छु म त

सोह्रै आना पसिनाको, सुक्का मोल तोक्छन यहाँ
हाम्रो श्रम भतुवा नहोस, सिमा भित्रै रोक्छु म त

बाल-बच्चा एकातिर,एक्ले ढेडु जस्ता भाछन
संगै बस्छु खोले खान्छु, सिप उतै पोख्छु म त

हँसिया हलो कोदालोले,आइज आइज भन्दै होलान्
नाङ्गो संगीत डिस्को भुल्छु,आफ्नै मादल ठोक्छु म त!!!

जुलियन,अफगान,०५/०१/२०१३

Komal Bhatta – Aaja Bholi Sharam Le (Nepali Gajal)

कोमल भट्ट – आज भोलि शरमले (गज़ल)

आज भोलि शरमले झुकेको छ शिर
बिनसित्ती गल्ती गर्दा लुकेको छ शिर

लुकाएको सत्य-तथ्य सबै सामू आउंदा
ओठ,मुख,तालु समेत् सुकेको छ शिर

के गर्नु र बुद्धि विवेक भ्रष्ट भए पछि
यस्तो लाग्छ संसारले थुकेको छ शिर

बरु आफ्नो क्षमतामा चित्त बुझाएर
बसेको भे हुन्थ्यो होला चुकेको छ शिर

ऐले सम्म जे भएनी हुन्न अब भन्दै
माफी माग्नु पर्ला भनी ढुकेको छ शिर

पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
9th December,2012

Ashank Upadhyaya – Yaad Aaunchha (Nepali Gajal)

आशांक उपाध्याय – गज़ल – याद आउँछ

जब हेर्छु झुल्के घाम तिम्रो याद आउँछ
लेख्न खोज्छु आफ्नै नाम तिम्रो याद आउँछ

परेलीको तीर सुक्यो तिमीलाई सम्झी
गर्न खोज्छु केहि काम तिम्रो याद आउँछ

न बिरानो हुन सके न आफन्त मान्छ्यौ
भुली सके आफ्नै गाम तिम्रो याद आउँछ

आँखा खोज्छ तिम्रो चित्र मन भन्छ अब
भुल्न गर्नु छल छाम तिम्रो याद आउँछ

छाती भित्र नदेखीने गरि बसी सक्यौ
मेट्न खोज्दा मनको डाम तिम्रो याद आउँछ

Sushma Manandhar – Samayera Haat (Nepali Gajal)

सुषमा मानन्धर – समाएर हात

समाएर हात छोयौ तिमीले केही भए जस्तो छ
जगाएर रात रोक्यौ तिमीलेकेही भए जस्तो छ

पिउनेहरुलाई झैं मदमस्त मातचढ्न थालेको छ
तताएर सास पोख्यौ तिमीलेकेही भए जस्तो छ ।

नजरका वाण घरि घरि किन झुकि रहेको छ
उठाएर वाण छोड्यौ तिमीलेकेही भए जस्तो छ ।

तिमीमा पनि शरमको हल्का लाली बसेको छ
घुमाएर बात सोध्यौ तिमीलेकेही भए जस्तो छ ।

लजाउँदै हेरें आँखामा तिम्रो आँधी चलेको छ
टोकेर ओठ हेर्यौ तिमीलेकेही भए जस्तो छ ।

Rakesh Karki – Binti (Nepali Gajal)

इन्जिनियर राकेश कार्की – बिन्ती (गजल)

नसोध मेरो जात बिन्ती
नछुटाउ मेरो हात बिन्ती

हाँसीरहन देउ मुटुलाई
नगर कत्ति घात बिन्ती

झ्याङि्न देउ जीन्दगानी
नचुँड एउटै पात बिन्ति

खुशीले फिँजाउ फूलैफूल
सजाउ मेरो रात बिन्ती

चाखी राखन देउ जवानी
लाग्नदेउ मलाई मात बिन्ती

Gyanuwakar Poudel – Kasto Rahechha Ta Sahar Tha Bho (Nepali Gajal)

ज्ञानुवाकर पौडेल – कस्तो रहेछ त सहर था भो (गजल)

कस्तो रहेछ त सहर था भो
मान्छे हुन् कि प्रस्तर था भो

हाँस्ता पनि दुख्यो जब यो मन
दिवा-स्वप्नको असर था भो

सुरक्षार्थ खटिएका माली नै यहाँ
किन चोर्छ फूल अक्सर था भो

नजान्दा बोल्न यहाँ चाकडीको भाषा
गुम्ने रैछ कसरी अवसर था भो

सुकिला पहिरनका कुटिल मनहरूले
काँ-किन लुकाउँछन् खञ्जर था भो

छाडेर आफ्नो रमाइलो त्यो गाउँ
आउन नहुने यो सहर था भो।