मन्जुल – बौलाही
ऊ संग उसको मन् थिएन
मानिसहरुले उसलाई बौलाही भने
को संग कसको मन
कतिन्जेल सम्म हुन्छ-
म को हुँ ऊ जान्न चाहान्थी
म के गर्छर्ुुm बुझ्न चहान्थी
म के लेख्छु ऊ पढ्न चाहान्थी
ऊ भन्दा सध्दे मान्छे मेरा लागी कोहि थिएन
उसको मुस्कान
बिहानको हिमाल भन्दा सुन्दर थियो
बिचरा उसको मन चाहिं
ऊ संग थिएन
कहिले ऊ रुख जस्तै नाच्थी
हाँगा जस्तै हातहरु फैलाएर
कहिले गजधम्म बसिदिन्थी
पहाड जस्तै एकातिर मात्र मुख फर्काएर
ऊ त्यो गाउँ जस्तै थिई
जहाँ सुन्दर घरहरु छन्, रुखहरु छन्
तर जसको छातीमा
गहिरो न गहिरो ताल सुतेको छ ।
उसको आँखामा हर्ेर्नुहोस् त
त्यस्तो लाग्दैन तपार्ँइलाई –
ऊ
मैले मलाई मनपर्ने ऊ थिई ।