दामोदर पुडासैनी किशोर – सुस्ता
म आफ्नै अघिल्तिर
हिँस्रक गिध्दले
आमाको शरीर लुछिरहेको
कसरी हेरिरहन सक्छु र टुलुटुलु
कसरी ढुँगा बनेर बसिरहन सक्छु म
आफ्नै अघिल्तिर
मेरी पवित्र दिदी बलात्कृत भइरहेकी हेरेर
छिमेकीले
मेरो माटोमा
मिचेर बार लगाउँदैछ
मेरो बाटो रोकेर
बलियो पर्खाल लगाउँदैछ
मैले धान रोपिरहेको खेतमा
किन बल मिच्याँईँ गरेर
उखु रोपिरहेछ कसैले आज
सधै हरियो परियोमा चरेर
आफ्नै जरूवामा प्यास मेटाइरहेका
हाम्रा बस्तुभाउ
किन न चरन् न गोठका
भएकाछन् हिजोआज
यो तिमीले च्यापिरहेको
खेत खलिहान मेरो हो
यो बगिरहेको नदी
र नदीले छोडेको बगर
यो पनि मेरो हो
समय बदलिंदैमा
कहाँ पराइले टोकेको सहन सकिन्छ
आफ्नै मुटुको टुक्रालाई
सिमानामा उभिएको जँगे पिलर
किन दबाइयो रातारात
दुबैको सादा नो म्यान्स ल्याण्ड
किन सारियो रातारात
साँध सिमाना
खोस्ने बिरूध्द लडिरहेको बेला
किन कानमा तेल हालेर बसेकाछन्
समयका सारथीहरू
म प्रश्न र आक्रोस
दुबैमा जेलिइरहेछु
म एकमुठी मेरो माटोपनि
कसैले हडपेको हेर्न सक्दिन
मेरो माटो
मेरो जन्म पनि हो
मेरो मृत्यु पनि हो
जतिसुकै घात प्रतिघात
सहन्छु बरू
म मेरो माटोलाई
बिस्तारै अरूको पर्खालले
छेकेको हेर्न सक्दिन
(नेपालको सुस्ता परापूर्ब कालदेखि नेपालकै थियो ।सन् १९६२ मा आएको बाढीले नेपालको सुस्ता गाउँ बगाएपछि नेपालको ४० हजार हेक्टर जमिनमा भारतले बिवाद गरिरहेछ-लैला बेगम)
-२०७५ कार्तिक १५
सुस्ता गाउँपालिका वडा नं ५,सुस्ता नवलपरासी