वासुदेव अधिकारी – फेरि पेरिस आइपुगेँ
मोनालिसा !
फेरि पेरिस आइपुगेँ म
तिमीलाई भेट्न
हृदयभरि तिम्रो मुस्कान उबाउन
समुद्रै जस्तै
प्रशान्त तिमी
अलि हाँस्छौ होला नि यसपटक !
शान्त समुद्र
चूपचाप देखिए नि
हल्लिइरहन्छ
ज्वारभाटा निकालिरहन्छ
फिँज काडिरहन्छ
त्यस्तो हुन सक्तिनौ तिमी ?
सम्झनाको पानीले भिजाइरहने वर्षा
मिलिक्कै अस्ताउने ओमी
स्मित हाँस्ने तिमी
सबै बराबरी हो मेरा लागि
उनीहरु नजिक आउँछन्
पर जान्छन्
थप हाँस्छन्÷अरु रिसाउँछन्
तिमी न थप हाँस्छौ
न थप रिसाउँछौ
किन आँखा तरेकी मलाई ?
‘चञ्चले भयो भनेर ?’
‘स्रष्टा मन जोगाउन
खुलस्त भयो भनेर ?’
कि नियालिरहेकी
म भित्रको आगो !
युगको गीत !
– बिहीबार, 26 भाद्र, 2071