Narnath Luitel – Dhaantnu (Nepali Byangya Kabita)

नरनाथ लुइँटेल – ढाँटनू (व्यङ्ग्य कविता )

कुटनीति झुटनीति फुटनीति जुटाएर
लुटनीति जति सबै अँजुलीमा उठाएर
अट्टहास गरीगरी लपालप चाटनू
सफाचट पारी देश ठाँटसँग ढाँटनू ।

छिन दिन हप्ता मैना वर्षैभरी ढाँटनू
ढाँटबाहेक केही छैन जुनीभरी ढाँटनू
खालि ढाँट्ने मौसम यो ढाँटेरै डाँटनू
ढँटवारे भयो नेता पेशा उसको ढाँटनू ।

ढाँटकै ढ्वाङ फुकी ढाँटको डोरी बाट्नू छ
ढाँटढुँट लाटलुट ढाँटेरै भोट काट्नु छ
भोट निम्ति नोट फेरि जताततै बाँटनू
तेब्र्याएर ब्रम्हलुट साधु बनी ढाँटनू ।

उठी ढाँटनू बसी ढाँटनू सुतीसुती ढाँटनू
ढाँटेरै उल्टासुल्टा भाषण गफ छाँटनू
फाटी मर्नु बनाएर देशको जरा काटनू
इलमै भो ढँटुवाको सारा जिन्दगी ढाँटनू ।

फेरि आयो ढाँट मौसम ढँटुवाहरू जुर्मुराए
ढाँटका यी ढाडीहरू केश भरी सर्सराए
ढाँट ढाँट ढँट्वारे हो सत्यलाई डाँटनू
ढाँटकै रहेछ राज्य यो मस्तीसँग ढाँटनू ।

कलङ्की, काठमाडौँ

Sharan Aansu – Mero Gaun Ko Bato

शरण आँसु – मेरो गाउँको बाटो

मेरो कौसेरीको ठाडो उकालो
जति म उक्लन्छु
उति उक्लन्छ ।

तर म हरेक यात्रामा
मेरा सम्पूर्ण चेस्टाहरूले
बौंडाइ भीरको थाप्लोमा टेकेर
मेरो विजयी नाकको पसिना पुछदछु ।

तप्युँ Continue reading “Sharan Aansu – Mero Gaun Ko Bato”

Baikuntha Nath Aryal – Aatanka

वैकुन्ठनाथ अर्याल- आतंङ्क

राज्य आतंङ्क भयो सुदिन ती आनन्द स्वातै गयो
व्यवस्था वदली गरौ सुजनहो अशान्ति ज्यादै भयो
गर्जन्छन वलले ती राज्यदले सत्ता रहुन्जेल यहाँ
मास्नै पर्दछ राज्यमा सव मिली उम्केर जान्छन कहाँ
दुःखी मानवका ति दिनहरु सुन्नेछ यै राज्यमा
त्यस्ता सज्जनको गरौं मिली खातीर यै राज्यमा
वेलैमा वुझी राज्यको जनअधिकारको वहाली गरौं
आफ्नै हो भनि काममा रहरले निर्माण कार्य गरौं
आतंङ्की जनका ति भन्छन सुनौ सम्झेर मेरै भनि
आफ्नै दुःख गुनेर हेर्नु सहसा छोडेर कामै पनि
गोला वारुदले हुदैन अहिले वार्ता गरौ झ्याट लौ
वुझौ राज्यपिडा सहेर नवसौं संघर्ष चर्काउ लौ
जुध्नै पर्दछ राज्यको समरमा व्यूझेर लागौ अव
व्यूझेनौ भने दुःखमा पर्नेछ राज्य अझै
वाच्दै राज्य वचाउने दमनको साङ्लो चुडाई दिने
सत्ता ढाली लिने र राज्य जनताको हातमा सुम्पि दिने
चुन्नै पर्दछ राज्यले असल त्यो नेता सवैको हास्
आतङ्की र्सवनास पारी जनमा विस्वास वड्दै रहोस
सत्तामा रहदा सुशासन रहोस शान्ति रहोस देशमा
आफ्नो राज्य चलाउ सुजन ती छद्मी नहोस भेषमा
राजाले पनि जान्नु पर्छ अव ता चल्दैन दम्भी वनि
वार्ताकै भर छ सात दलमा सुम्पेर राज्य पनि
द्धन्द्ध अन्त भई शुसासन गरी सम्मान मिल्ने थियो
हुन्थ्यो देश विकाश सवमा संकृती नाच्ने थियो
गर्नै पर्दछ सवै मिली यहा सम्झेर आफ्नो भनि
प्रजातन्त्र नभई हुदैन मासिन्छ देश पनि
राजा लक्ष्मी हुदा भएन सुख प्रण विचल्ली परे
ल्याउनै पर्छ राज्यमा हुने त्यो लोकतन्त्र भरे
लागे भने यहा कठोर मण्डले प्रजातन्त्र मार्न
गर्छन राज्य यहा हठी स्वबलम्बि हुं राजतन्त्री भनि
पाखन्डीहरुको कमाल वलले चल्दैन राज्य
चाहन्छन जनता चलाउन यहा लोकतन्त्र अव ।

Murari Parajuli – Ganatantra Ko Nara

मुरारि पराजुली – गणतन्त्रको नारा

रगतले लत्पत
महाराजको पाउमा
कतिन्जेल ढोगिरहने हो दाम चढाउँदै
र कतिले बलिदान दिएर
महाराजलाई भोग चढाउने हो
भएन यकिन नेताज्यू
अझै हामीले कतिञ्जेल
महाराजको पाउ पुजिरहने हो ?

जो घरमै आगो सल्काएर
सेकुवा चपाइरहेछ चिहानमा
दाजुभाइ र भतिजाभतिजीको
उसले के दिन्छ जनताको झोलीमा
जो गद्दीमा बसेर जनताको आँसु पचाइरहेछ
मैले बुझेको छैन नेताज्यू
जल्लादको अचानोमा कसरी
लोकतन्त्रको फूल फक्र्रन्छ
र दर्शनभेटको पटाङ्गीनीमा
घुँडा मारेर लत्रिरहेको
तिम्रो शिरबाट कसरी
वर्षौंदेखि जनताले खोजेको
गणतन्त्रको आवाज घन्कन्छ ?

जबसम्म निकाल्दैनौ तिमीले
गलहत्याएर बाटोमा
दरबारबाट उसलाई
र भकुण्डो खेल्दैनौ
उसको श्रीपेचलाई माटोमा
जनताले बोकेको रा“कोले
डढाउँदैन जबसम्म शाहीदरबार
उठाइरहनेछ उसले निरंकुशताको तरबार
जसको अन्त्यका लागि बजिरहेछ नगरा
मैले बुझेको छैन नेताज्यू
उसैको हबेलीमा बसेर
हुनसक्छ कसरी गणतन्त्रका कुरा ?

अडेस लगाएर शाही बालिस्टमा
घोडाको तबेलामा राखेर तिमीलाई
पुस्तौनी कमारासँग गर्जेझैं
खसाएर तिम्रो नूर आफ्ना पाउमा
ऊ कृपाको वार्ता गर्न सक्छ
जसले तिम्रो बाटो अवरोध गरेको छ
ऊ नहट्दासम्म संघारबाट
कसरी हुनसक्छ माग पूरा
कसरी पाउन सक्छौ तिमीले खोजेको कुरा
मैले बुझेको छैन नेताज्यू
जसको अन्त्यविना संभव छ र
सडकमा उर्लिरहेको गणतन्त्रको नारा –

Narayan Tiwari – Maile DV Bharina

नारायण तिवारी – मैले डि.भि. भरिन

जसले जति उचाले पनि
मैले मन गरिन
यसपल्ट पनि मैले डि.भि. भरिन ।

सोचेँ –
विदेशमा यस्तो घाम होला ?
जे भए पनि
जस्तो भए पनि
जत्रो भए पनि
मेरो आफ्नै नाम होला ?

सोचेँ –
बरु संझिँदै स्वदेशको माटो
मन रोला…..
बन्न नसकेका अनगिन्ती कठिन जीवनको बाटो
केटाकेटीमा हिंडेको , उफ्रेको
साथीसङ्गीहरू…….
मेरो प्यारो ट्याङ्ग्रा खोला
खोलाको बाढी !
सोचेँ –
सबथोक संझिँदै फेरि यो मन रोला
के अमेरिकाको वैभवले मेरो नेपाली हृदयलाई
थुम्थुम्याउनेगरी छोला…?

सोचेँ –
किमार्थ सक्तैन
अमेरिकी सुगन्धले मेरो दुर्घन्दितै भए पनि
माटो बिस्र्याउन सक्तैन
त्यसैले जसले जति उचाले पनि
मैले मन गरिन
यसपल्ट पनि मैले डि.भि. भरिन ।

पढेको छु –
अमेरिकामा बसेका राजवका हृदयबाट प्रस्फुटित
आफ्नै माटोका सुवासनाहरू
कति राजवहरू
कति रंजिताहरू
धेरै कलममा , यहाँकै पारिलो घाम खोज्छन्
के म भेटुँला त्यहाँ डलरमा खुसी ?
चटक्क छाडेर आफ्नो माटो , आफ्नो बाटो
के म हाँसुला सम्पन्नतामा रुझी…?

सोचेँ –
जहाँ खेलें , जहाँ हुर्कें
जहाँ रोएँ , जहाँ हाँस्न सिकेँ
के त्यस्तो कुनै धाम होला ?
विदेशमा सबथोक होला ,
भौतिक सम्पन्नताले जीवनलाई पाइलै पिच्छे छोला
तर याद आउला आफ्नो माटो
इष्टमित्र , साथीसङ्गी
विताएका दिनरात
अनि रुनु सिवाय के गरूँला ?
आफ्नै हिमाल ,
आफ्नै नेपाल संझिँदै धुरूधुरू रुनु सिवाय
अरू के गरूँला ?
विदेशी नागरिकता गोजीमा घुसारेर
दंग परूँला ?
अहँ सक्तिन , अर्काको माटोलाई
जति डलर घोप्ट्याइदिए पनि आफ्नो भन्न
सक्तिन !
सोचेँ –
पराधिन घामले
डलरको जति खोलै बगाए पनि पोल्ला
आफ्नो घामले पोले पनि ,
हृदय ‘उफ्’ नबोल्ला
त्यसैले जसले जति उचाले पनि
मैले मन गरिन
यसपल्ट पनि मैले डि.भि. भरिन…. ।

Anuradha Thapa – Shanti Nayak

अनुराधा थापा – शान्ति नायक
(Source: मधुपर्क २०६६ जेठ)

विश्वका धरोहर तारा तिमी नेपालमा उदायौ
आˆनो मातृभूमिको पहिचान गरायौ
विश्वमा शान्ति फैलाई अखण्ड ज्योति जगायौ
शान्ति नायक आनन्द दायक जीवन ज्योति जगायौ
प्राणीमात्रको चिन्तन गर्ने
शीतल छहारी भएकाछौ
शरीर आˆनो बाजी लगाई
बुद्धत्व प्राप्त गरेर मोक्षको बाटो पहिल्यायौ ।
सौम्य तिम्रो मुहारमा कान्ति चम्किरहेछौ जताततै
एसियाकै नाम उच्च राखी मातृभूमि चम्कायौ
धन्यको कोख मायादेवी जीवन रक्षक जन्मायौ
लुम्बिनी भयो पवित्र धाम जीवन रक्षक जन्माई ।

-बानेश्वर, काठमाडौ

Dhruva Thapa – Euta Jhino Sapana

ध्रुव थापा – एउटा झिनो सपना
(क्यालिफोर्निया अमेरिका)

शुन्यताको धरातलबाट उक्ल
दैजिवनका हरेक जोड घटाउमा
आफुलाई बराबर राख्दै अघि
बडिरहेको छ एउटा झिनो सपना ।

कहिले एक मा एक घटाउदै
कहिले सात मा सातले Continue reading “Dhruva Thapa – Euta Jhino Sapana”

Lalita Karki – Dhikkar Chha Timiharulai

ललिता कार्की – धिक्कार छ तिमीहरुलाई !
(From tanneri.com)

हजारौं सपुतको बलिदानले पनि
फेरिएन काचुली यो देशको
रगतको खोला बगिरहेपनि
भएन भावना एकताको
फुस्रो आस्वसनको भाषाण ठोकेपनि
छैन नेताहरुलाई माया यो देशको
सुन्दर देशको कल्पना गरेपनी
चाहदैनन बेइमानहरु समुन्नत नेपालको
होली खेल्दै गएपनी रगतमाथि जनताको
लात मार्दै गएपनी छातिमाथि नेपाल आमाको
कोही छैन यहाँ तर पनि खबर्दारी गर्ने नेताहरुको
देश लथालिङ र भाताभुङ भएपनी
दिन आएकै छ नयाँ नेपाल हांक्ने सारथिहरुको
दु:ख गर्नेले गरिरहे पनि
शिर उच्च भएकै छ चैन गर्नेहरुको
पौरखी हरुले पसिना बगाए पनि
भरिएको छ पेट भोजन गर्नेहरुको
जती सक्यो गर्‍यो अब पालो जनताको
सराप लाग्नेछ तिमीहरुलाई शाहीदका सपनाको
खबरदार ! नबोल्नु कहिले भनी छोरा हौ नेपालको
धिक्कार ! छ तिमीहरुलाई यो देश र जनताको

Ram Prasad Prasain – Lajjawati ‘Girish’ Ma (Poem 2)

रामप्रसाद प्रसाईं – लज्जावती ‘गिरिश’ म

प्रतिरोधबिहीन
नि:शब्द
लज्जावती

/
ला

(टच-मि-नट)
भन्दा भन्दै
प्रयोगशालामा,
कायापलट हुन्छु
कुमारी आमामा।

एक पृथक पहिचान
मान्छे न/हुनुको
पीडाले बांचेको
बिबश अस्तित्व
‘काफ्काको झुसिल्किरो’
शनै शनै
बागमती क्षेत्रमा
‘गिरिश’ बन्छ भने
मान्छे भन्दा
ढुङ्गो बढी बोल्छु,
म।
भूमण्डलको
‘टेक्टोनिक’ कम्पनमा,
लाभा-लाभा फालिंदै
ज्वालामुखीमा,
चांदीको घेरा भेट्ने
बिबिध अश्रु-अग्नि
म बिबश रामवाण,
उत्तोतर प्रगतिको कामना
अ/घोषित
मृत्युरेखामा।

अ/स्वीकृत अनुहारहरू
चेतनाका फालीहरू
युध्दोतर अभिष्टहरू
समयको चेपारोमा,
विश्रृङ्खल श्रृङ्खलाहरू
बेकम्मा आस्थाहरूका
लालपुर्जाहरू
एक बिबश मान्छे
सुकुम्बासीको
धनीपुर्जा
सम्बन्धबिछोड
गर्छ,
एक सुकुमार
स्वामित्वको।

अ/चेत
बिम्मतिका
विधेयकहरू
मोर्चाबद्ध
प्रारित भइरहेछन्
किनकि
मेट्रोपोलिसको चश्माले
चोमोलोङ्गमाको
घेटोटाइजेसन नियाल्छ,
मरियाना ट्रेन्चलाई
दुरबीन लगाएर।

जुलाई २५, सन् २०१०
कालीखोला -२(तेम्बोक), ताप्लेजुङ्ग, नेपाल
अबुधाबी श्रमशिविरबाट।

(Sent to Sanjaal Corps via Email)

Purna vaidya – Pani Ko Artha

पूर्ण बैद्य – पानीको अर्थ

सायद, पग्लनुको अर्थ,
पानी हो –
ठोस-कठोर तिमी
आफ्नो स्वार्थमा
जब कहिले पग्लन्छौ
करुणाको घाममा

तिम्रो आँखामा
पहिले पानी नै त देखा पर्छ
जसले तिमीभित्र भित्र सुक्दै गइरहेको
जुन मानवताको बीज छ
त्यही यसले भिजाउँछ

पहिले, बीज नै नभिजिकन
कहाँ के उम्रिन्छ र ?
तिम्रो हृदय फाँटहरूमा ।

(साभार: जनमत कविता खण्ड १ २०६४)

Geeta Karki – Bhid Haru Ma Eklo Yatra Gariraheki Nora

गीता कार्की – भीडहरुमा एक्लो यात्रा गरिरहेकी नोरा

हुनसक्छ नोरा यही कतै होस्
आहतदेखि आहतसम्मको यात्रामा
आफूलाई सडकमा ओछ्याएर
आफै गाडी कुदाइरहेकी होस्
दन्त्यकथाको शिशिरजस्तै
हराएकी होस् अर्कै भूगोलमा

सायद इब्सेनका आँखाहरूमा
अपराजिता फुलेकी होस् नोरा
इब्सेन फूलका शैय्यामा
भोल्तेयर, दाँते र सेक्सपियर पढिरहेका हुन्
र टोल्भार्ल्डहरू पुतली नचाइरहेका हुन्
पुतलीहरू-
पाउजेबका सङ्गीतहरू रोकेर अनायास
बढारिरहेका हुन् सुकेका पतकरहरू

हुरीपछिको मौन आकाशमा
फेरि ताराहरू बल्छन्
कमल फुल्छ पानीमा
भीडहरूबीच एक्लो यात्रा गरिरहेकी नोरा
विस्थापित हुन्छे यात्रामै

उसका प्रश्नहरूले जवाफ पाऊन्-नपाऊन्
इनसाइक्लोपिडियाका पानाहरू नै उसका अर्थहरू हुन्
क्षितिजका रङ्गहरू नै उसका सपनाहरू हुन्
आफू हिंडेका-नहिंडेका बाटाहरूमा
कतै भीरहरूमा
ऊ अपराजिता फुलेकी होस्
म उसलाई तिनै बाटाहरूका, भीरहरूका
सेता-निला फूलहरू चढाएर
नियाल्छ-
क्षितिज, आकाश र बस्तीहरूमा
र, ऊ भिजेका बस्तीबाट उठेका बाफ
उसका घाउका रेखाहरूबाट कोत्रिएका वेदना
पग्लिरहन्छन् हरपल मेरा आँखाहरूबाट ।

Bimal Vaukaji – Garba

विमल भौकाजी – गर्व
(नेपाल साप्ताहिक ३९७)

मसँग एउटा सुन्दर देश छ
मसँग चन्द्र-सूर्य अंकित झन्डा छ
तर, तिमीसँग के छ ?

मसँग अग्लो सगरमाथा छ
मसँग शान्तिवाहक बुद्ध छ
मसँग लालिगुराँस छ
मसँग डाँफे-मुनाल छ
मसँग फेवा-रारा छ
तिमीसँग के छ ?

मसँग वीर बलभद्र छ
मसँग स्वाभिमानी अमरसिंह छ
मसँग बडामहाराज पृथ्वीनारायण छ
मसँग चेली भृकुटी छ
मसँग कलाकार अरनिको छ
तिमीसँग के छ ?

मसँग कवि भूपी शेरचन पनि छ
मसँग उसको कविता पनि छ
र, कवितामा एउटा साँघुरो गल्ली छ
‘साँघुरो गल्लीमा चोक छ
त्यहाँ के छैन ? सबथोक छ
असङ्ख्य रोग छ
अनन्त भोक छ
असीम शोक छ ।’
तर, तिमीसँग के छ ?
भन, के छ तिमीसँग ??

Shreeshisha Rai – Sapana Ko Wari Pari

श्रीशीशा राई – सपनाको वारीपारी

कतै निदाईहाले पनि अबदेखि
कहिल्यै पुरा नहुने सपना नदेखुँ भनेर
सुतेको हुँ म
निदाउनु एकछिन अघिसम्म पनि
दुनियाँलाई सपना मात्रै नबाढुँ भनेर
मुठ्ठी उठाईरहेको थिएँ

सपनामा–
मेरो देशभित्र एउटा देश माग्छ हाङ बुद्धिकर्ण
तर देश देश जस्तो हुनलाई शान्ति चाहिन्छ भन्छ
चमार हल्लाउँदै उसले ढ्या……म्म ढोल बजाएपछि
मैले सौहार्दतामा जाँडको एक सुरुप पिएँ र
एउटा शान्त देश हातमा राखिदिएँ
उसले जीतको उल्लास मनायो

विउँझिदा
विपनासँग समागमका लागि
मेरो पाइला एक कदम अघि थियो
यहिनेर लोडसेडिङ, भोक र अँध्यारो बाटो थियो
आफ्नै लामखुट्टेहरुले झुलको छिद्रवाट चोरेर
मेरो पाखुरा चुसेछन्
कन्याउँदा कन्याउँदै
भुईमा खसेको कलम टिप्न पाइनँ मैले
सँगै सुतेकी मेरी श्रीमति विरालो झैँ घुरिरहेकी छ
म उनलाई विउझाउन सक्दिन किनभने
अन्तरसंघर्ष छ, बोलचाल छैन

ई यसरी,
विपनातर्फको मेरो यात्रा अल्मलिन्छ
र मेरा सपनाहरु सँधै व्यर्थ हुन्छन्

तरहरा, सुनसरी

Komal Bhatta – Ki Ta Timle Pratibha Nai

कोमल भट्ट – कि त तिम्ले प्रतिभा नै (गज़ल)

कि त तिम्ले प्रतिभा नै लुटेको भे हुन्थ्यो
नत्र तिम्रो खराव आदत छुटेको भे हुन्थ्यो

निन्दनीय कार्य गर्छौ लुकी छिपी सधैं
समीपमै आई बरु कुटेको भे हुन्थ्यो

सत्यताको आँखा भित्र छारो हाल्नलाई
कठालोमा समाएर चुटेको भे हुन्थ्यो

देख्दा राम्रो अनुहार कपट राख्ने मनमा
जालीसङ्ग सबको नाता टुटेको भे हुन्थ्यो

भित्तो भित्तो चाहारेर चोट दिनु भन्दा
घरमै बसी थाङ्ना भोटा खुटेको भे हुन्थ्यो

तिरस्कृत हुने कर्म आजै देखि त्याग्दै
आफैँ कोशिश गर्छु भन्दै जुटेको भे हुन्थ्यो

पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका

Bhojraj Baral – Aama Malai Pani Euta Chhuttai Desh Chahiyeko Chha

भोजराज बराल – आमा मलाई पनि एउटा छुट्टै देश चाहिएको छ

कोशी रिसाउदा अस्तित्व मेटिनेहरुलाई
सडकबाट कोशौ हिंडेर मात्रा छानो देखिनेहरुलाई
प्यास लाग्दा अरुको मूल ताक्नु पर्नेहरुलाई
पैरोले गाउँ नबगाओस भनी देवी देउता भाक्नु पर्नेहरुलाई

आजका नेपालीलाई नेपाल होइन थुप्रै छुट्टै देशहरु चाहिएको छ
आमा मलाई पनि एउटा छुट्टै देश चाहिएको छ

सगरमाथा र चीनाउने हिमाल पनि सिमानामै तेर्सिए
सिद्धार्थ भारत गएरै बुद्ध भए
सितालाई पनि बिदेशमै बिहे गरियो
अरनीको चीन गएर मात्रै चिनियो
राजा पनि हिन्दूस्तान बाट आएका रे
पशुपतीमा पनि बाहिरैकाले पूजा समाले

सबैलाई बिदेश सँग नाता गासेरै भलो भएको छ
त्यसैले आमा मलाई देश भित्रै बिदेश चाहिएको छ

गासका लागि वा बासका लागि
ऐश्वर्य खोज्न वा ऐश्वर्य लुकाउनका लागि
सके ज्ञानका लागि नसके ज्ञानकै निहुमा
बहादुरीका लागि वा बाध्यताको पिठ्युमा

सबैलाई जानै पर्ने त्यो बिदेश मलाई पनि चाहिएको छ

नेपाल होइन नेपाल भित्रै थुप्रै छुट्टै देशहरु चाहिएको छ
मलाई नेपाल भित्रै थुप्रै छुट्टै देशहरु चाहिएको छ

– London

Shiva Prakash – Asat Dristi

शिव प्रकाश – असत् दृष्टि !

म अहिले जहाँ छु
त्यसैलाई राम्रो मानिरहेको छु
राम्रोमात्र हैन,
अति राम्रो !
तर जहाँ सधैं
नराम्रोको खोजी भइरहेको हुन्छ
जस्तो कि
एटम बम !
अहिले म जहाँ छु
त्यसैलाई सुरक्षित मानिरहेको छु
सुरक्षितमात्र हैन,
अति सुरक्षित !
तर जहाँ सधैं मानवीय विनासको
उद्योग चलिहरेको हुन्छ
जस्तो कि
आणविक भट्टी !

Anju Subedi – Parkhaai (A Love Poem)

अन्जु सुबेदी – पर्खाई ( A love poem)
आँखाहरु बिछ्याई रहें,उनी हिड्ने गोरेटोमा
मन मेरो ओछ्याई रहें ,आशाको उहि डोरेटोमा
चराहरु वास बसे ,सुन्य भयो बाँसघारि
नयनहरु चियाई रहें ,झ्यालबाट घरि घरि /

देख्दै Continue reading “Anju Subedi – Parkhaai (A Love Poem)”

Neerose Maskey – Reuri Ra Stelsa

निरोज मास्के – रेउरी र स्टेल्सा!

बर्षालाई भने मैले,
झरी बनेर नरुझाउ मेरो परिलाई!
ए झरी,
चिप्लोहुने गरी,
नभिजाइदेउ गोरेटो मेरो छोरिको,
रेउरी, दौडिन सिक्दैछिन,
स्टेल्सा, हातको बलले उभियर पाइला चाल्दैछिन!

हिउदलाई Continue reading “Neerose Maskey – Reuri Ra Stelsa”

Dr. Madhu Madhurya – Bigyapan

डा. मधु माधुर्य – विज्ञापन

नखुर्मुरुन्जेल
वीरताको भूमिकामा
कहालीलाग्दो भीरको बाटो हिंडेर
युग-युगान्तर
समयलाई/ संसारलाई तर्साइरहेका छौं
केहि फुटाइरहेका छौं / टुटाईरहेका छौं
कसैको अनुरोधमा
आफैलाई गिराइरहेका छौं

संदिग्ध बिज्ञापन झन् झन् फणा उठाईरहेको छ:
पित्तललाई सुन भनेर झ्याली पिटीरहेछ
हाम्रा यान्त्रिक / दिग्भ्रमित आँखाहरु टोलाईरहेका छन्
कांचलाई हिरा भनेर फलाकिरहेको छ
हाम्रा यान्त्रिक/ भुत्ते कानहरु चुपचाप सुनिरहेका छन्
अब सुनलाई सुन भन्न गाह्रो भो !
अब हिरालाई हिरा भन्न गाह्रो भो !
हाम्रै नेताको भाखामा
विज्ञापनले विश्व-मानचित्रमा
देशलाई अन्तै कतै देखाउने दुस्साहस गरिरहेछ
अब देशलाई देश भन्न पनि गाह्रो भो ?
पन्चामृत र सर्वत सुकाएर
विज्ञापन हामीलाई कोला-विष पिलाई रहेछ
हामी आमाले खुवाएको दूध बिर्सेर रमाईरहेका छौं
स्मृतिको दस्तावेजमा आफैलाई मेट्ने चेस्टा गरिरहेका छौं

जीवन-समापनका श्रृंखलाहरु छन्
विज्ञापनमा –
रंगीला आकृति / रातहरु छन्
मृत्युका आवाज/ छायाहरू छन्
सेक्स र नशाहरु छन्
कहाँ छन् विज्ञापनमा
फूलको स्पर्श र सुवास?
उर्लेको आस्था र साँचो प्रेमका तरंगहरु ?
देशभक्ति र मानवताका भावनाहरु ?

लौ हेर !
फेरि पनि बिज्ञापनको पर्दामा
आधुनिक भष्माशुरहरु
सल्बलाईरहेका छन्
देश सम्झेर आफ्नै पुर्पुरोमा
कतिखेर हातहरु बिसाउँछन्
थाहा छैन…..
आऊ
टुटेफुटेका हातहरु जोडेर
राम्रो प्रार्थना गरौँ |

Bibek Dulal Chhetri ‘Damak’ – Rahar Ko Lagi Rahar (Gajal)

विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – रहरको लागि रहर (गजल)

रहरको लागि रहर पालेर के काम
आफूसग भएको खुशी बालेर के काम

प्रपंचको आवरणमा लुट छ सर्वत्र
जो देखियो एक एक गरी टालेर के काम

जो कोहीलाई कहा मिल्छ र प्रेम विरासत
विछिप्त सिउदोमा सिन्दुर गालेर के काम

पैसा कमाउन रहर कस्लाइ हुन्न र
तर कालो धन अगालो हालेर के काम

उस्को हत्या भो -”स्कुल सट्टा मन्दिर बनाएँन रे ”
अब हर आस्थाको धरोहर ढालेर के काम

नहिडेको बाटो हिड्न मन लागेको छ मलाइ
विवेकले अमुल्य समय फालेर के काम.

अस्तु

दमक ,झापा