अबिर खालिङ्ग – समय दंस
क्रुरताको मुट्ठीमा बन्द वर्तमान मस्त छ
असहिष्णुताको सारंगी रेटेर
समय वुद्दत्वको ढोङ रचिरहेछ
छलकपटको कपिलवस्तुमा ।
वैलाबेलाको थारो मौसममा
कोही गीत गाउन मस्त छ अहिले
थाहा Continue reading “Abir Khaling – Samaya Dans”
Tag: Nepali Author Abir Khaling
Abir Khaling – Bimba
अबिर खालिङ्ग – विम्ब
अक्षरको कालोपन व्यवहारमा बोकेर
वेईमानीसँग हिंडिरहन्छ
विश्वास…
वेवास्तासंग विचारको बस्तीमा ।
मानिसहरू
शंकाको दीयो जलाएर
विश्वास खोजिरहन्छन सधैंको अँध्यारो मनहरुमा ।
चराले गाएपछि विद्रोहको गान
हावाले फेरेपछि अशान्तिको श्वास…
विश्वासका पातहरू झर्छन ।
तूहिसके विश्वासहरू…
सपनाहीन घरको ।
फूलको / नानीहरुका / चराको / खोलाको / आकाशको ।
विश्वासहीन बाटाहरू कति षडयन्त्र रच्छन ।
आकाशको नांगो आंङबाट
चुहिरहन्छ – घामको पीप /
श्रापित बाँच्नुको पसारोमय स्थितिमा दुर्गन्ध फैलिन्छ ।
हत्केलाले अनुहार छोपेर
कुदिरहेछन सबै
आफैलाई खोज्ने उपक्रममा ।
डढेलो लागेको छ विश्वासको जंगलमा
दमकल खोज्नेहरु पनि
त्यहीं बनवास पसेका छन ।
Abir Khaling – Budhesh Kaal
अबिर खालिङ्ग – बूडेशकाल
वैदिकताका भारले
अभिशप्त मेरा वाणीहरु
नातिको क्रिकेट क्रेजमा हराउँछ
र् उदाउँछ उदासीको जून
मेरो विचारको आकाशमा ।
स्खलित उद्देश्यले
आत्माहत्या गरिरहन्छ
बिहानको घाममा कि न्युजपेपरमा ।
अस्पस्टताको चस्माले
हेरिरहन्छ द्रिश्य
रुग्नताको कोट ओडेर शरीर
उगिँबस्छ झ्यालमा ।
जिन्दगीको ढोकाभरी
झरेका छन उमेरका पातहरु ।
टेक्दैहिँडेको एउटा नस्टालजिक
यात्राको हेङओभर ।
कति पाइलाहरु पानीमा बगे
कति बगरमा खसे
गन्दैछु खुट्टाको नङ्हरुमा ।
Abir Khaling – Sambedana Swar
अबिर खालिङ्ग – संवेदना स्वर
मेरा हात खुट्टा काटेर
पर मिल्काईदियौ
र जितें भन्दै
कुटिल हाँसो हाँस्यौ ।
तर मैले जोगाईराखें
मेरो एक मुठ्ठी विरोध … मेरो मुटुमा ।
आँखा फोर्यौ /
कान काट्यौ
जिब्रा Continue reading “Abir Khaling – Sambedana Swar”
Abir Khaling – Euta Sketch
अबीर खालिङ – एउटा स्केच
वर्तमान को त्रासद जङलबाट
अक्षरको वीर्य खोजेर ल्याएको छु
रोप्छु अब तिम्रा आँखाका
कचौरामा ।
अभिशप्त मान्छेका मन मस्तिष्कबाट
उठेको छ मुँस्लो धुँवाँको
र विचारको बगदाद ढकिएको छ ।
फाटेको तन्नामा परिवर्त्तित् छ सोंच
तुहिनुमा उद्द्यतशील सधैं।
भोकग्रस्त आकाशबाट घाम तुहेको छ
संकटको छातामा ओत थापेर
हिडिरहेछन महाजुलुस।
शताब्दी-स्वरको चट्याङ खसेको छ
रुख्-रुखमा ।
उर्लेको छ वेमौसामको वादी
खुशीको गीत गाउँने चराको वस्तीमा।
यसबेला
हातमा क्यामेरा लिएर
खिँच्न खोज्दैछु एउटा तस्वीर
तिम्रो,मेरो, हामी दुवैको
यसो भनौं
हामी सबैको हाँसिरहेको अनुहारको।
Abir Khaling – Maane Kaaka
अबिर खालिङ्ग – माने काका
बारीको डीलमा उभिएको उत्तीसको रुखसंग
माने काकालाई बह पोखाउन
मन लागेको छ ।
डब्लु डब्लु डब्लु डट कम मानबहादुर कार्की लग अन गर्दा
किन नपाएको होला उसको पेज ?
एउटा चोली र गुन्युको मात्र सपना देखने
आफ्नी स्वास्नीको अरु केही सपनाहरु थिए कि ?
हातमा समयले थमाईदिएको ल्यापटप बोकेर
बुढो उत्तीसको रुख हेर्दै
माने काका डुली रहन्छ साइबर जंगलमा ।
कुवैतको सम्पन्न बलौटे माटोबाट
छोरोले फेसबुकमा लेखेछ
घरबारी उकास्ने कुराहरु / देखेका सुख सपनाहरु ।
बुहारी नाती जन्माएपछि
शहर पस्छु भन्दैछे
कुखुराहरू / बाख्राहरू कोही हुँदैन शहरमा
एक्लो हुनुको भयले सार्है त्रस्त छ ।
उत्तीसको बुढो रुख रोपिदिने
बराज्यूको सपनाहरू किन सुरक्षित छैन ?
डाटाको महा जंगलमा पनि
किन भोको छ हाम्रो प्यास?
माने काकाको चार कोरी उमेर ले सोधेको छ –
‘खोई कहाँ छन हाम्रा चेप्ज्यूका ओभानो गीतहरु?’
फेसबुकमा देखेको छ उसले
छोरोको अनुहारको किताब /
कति रंगहीन ।
अब को तीन बर्षमा छोरो आउँछ कि आऊंदैन घर
गुगल र याहू चुपचाप छन।
समयको ल्यापटप बोकेर
उत्तीसको फेदमा
उडिरहेछ माने काका
साइबर जंगल डुल्दै।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Abir Khaling – Pokhara Ka Kabita Haru
अबिर खालिङ्ग – पोखराका कविताहरू
१
देशको गौरव
र
आनन्दको विहार
मा
छा
पु
च्छ
रे
अनि
फेवाताल ।
२
सौन्दर्य प्रतियोगितामा प्रथम भएपछि
शिरमा माछापुच्छरेको ताज पहिरिएर
ग्रामीण वाला पोखरा
नौका विहार गरिरहिछ फेवातालमा ।
३
विदेशतिर छोराहरु रेटिएपछि
माछापुच्छरे रून्छ शुन्यतामा ।
आँसुको दह फेवातालमा
विदेशी पर्यटकहरूका
नौका विहार आनन्दिलो हुन्छ ।
छोरा हराएको सुचना बोकेर होशहीन माछापुच्छरे
पर्यटक उत्सव हेरिरहेको हुन्छ ।
४
बढेका छोराहरू कहाँ गए?
हुर्केकी चेलीबेटीहरु कहाँ छन?
सन्तानहीन घरमा
दशैंको भोज खानु मख्ख छ देश।
देशवासी विना पर्यटक वर्ष मनाउनुको उन्मादमा
अलमस्त छ देश ।
५
हिजोआज सोचमा मग्न छ माछापुच्छरे कि
आफ्नो अग्लाई देश होइन रहेछ
सुन्दरतामा आफ्नो देश छैन रहेछ ।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Abir Khaling – Bichaar
अबिर खालिङ्ग – विचार
अँध्यारो रातमा आत्मदाह गरेपछि कोइलीले
भोलिपल्ट बिहान
गीत खोज्नेहरु थिए /
लाश रुंग्नेहरु
कोही थिएनन ।
चट्यांगको प्रहारले चिरा चिरा भएको रुखले
सावनको झरी
पर्खेर बसेको छ कि
कुन Continue reading “Abir Khaling – Bichaar”
Abir Khaling – Gajmer Budhako Anuhar
अबिर खालिङ्ग – गजमेर बूढाको अनुहार
कुनै तरुणीको कम्मरमा
भरिएको गाग्रो भएर
बस्न सक्दैन गजमेर बूढाको अनुहार ।
कुनै नवयौवनाको निम्ति
रुखको हाँगोमा बसेको जोडी रूप्पी पनि
हुन सक्दैन गजमेर बूढाको अनुहार ।
टाडा कतै जाँदा
गजमेर बूढाको अनुहारले
लोधर लगाउँछ
शुभसाइतलाई उसको अनुहारले
अपसगुन जनाउँछ ।
खुकुरी जति चल्छ
त्यतिनै साँझ बिहानको चूल्हा जल्छ
बूढा गजमेरको छातीको समुद्रमा
मुटुको नाव चल्छ
परिवारका चार जोडी आँखामा पनि
सन्तोषको दीयो जल्छ ।
यो भाटी उसको फोक्सो हो
परिवार शरीरमा
श्वास वितरण गरिरहन्छ ।
अभावका रेखाहरुले
उसको जिन्दगीको चित्र
समय क्यानभासमा कोरिदियो
भाग्यको घामले
जिन्दगीको पाखा नछोई अस्ताइदियो ।
अब कहाँ पाइन्छ र खोजेर देश
गजमेर बूढाको अनुहारमा
देश विदेश गईसकेको छ
गजमेर बूढाको अनुहारबाट ।
अरनिकोको हातमा कतै
गजमेर बूढाको बाजेले बनाएको
छिनो र मार्तोल थियो कि?
बलभद्र र अमरसिंहका हातमा
उसकै बाबुले कमाएको खुकुरी पो थियो कि ?
अहिले गजमेर बूढालाई सबैले छि:छि गर्छन
अपसगुन सम्झेर सबैले दूर:दूर गर्छन ।
नियतिलाई मान्दैन ऊ
प्रारब्धसँग गुनासो गर्दैन ऊ ।
त्यसैले लिहिमा फलाम पि्टछ
मान्छेको ईश्वर फलाम /
फलामको ऊ
फलामलाई उसले आकृति दिन्छ
उसको कार्य कति प्रणम्य हुन्छ ।
(Sent to Sanjaal Corps Via Email)
Abir Khaling – Asmita Ko Geet
अबीर खालिङ्ग – अस्मिता को गीत
हतभागी मेरा कति अनुर्वर बेलाहरू
फल नलागी सुकिसके /
देशको उर्वरा माटोमा ।
म देश जोतिरहेछु।
खडेरीग्रस्त मौसममा पसीना को के मूल्य हुंदछ
गोडीरहेछु बियाड धानको
हिल्याईरहेछु देश
खनिरहेछु देश
मलबांसले हानेको मेरो चिसो आंगमा घाम कहिले लाग्छ ?
पर्खाईको रित्तो लामो संगीतमा
हाम्रा आकांक्षाका शब्दहरु शहीद भईसके ।
देशले गाएको हर्षगानामा
खोई मेरो चिनारी
कोरस गाउँदै राजमार्गमा हिंड्न पाऊं ।
देश बिणामा मैले
आफ्नै धून बजाउनमात्र चाहेको हूँ
आफ्नै राप अलाप्न चाहेको हूँ
आफ्नै संगीतको स्वर्गीय आनंद अनुभूत गर्न चाहेको हूँ
बिणाका तारमा मैले
हाम्रा अस्मिताका सूरहरु झंकृत पार्न चाहेको हूँ ।
अखवारका हेडलाइनहरुद्वारा बहिस्कृत
मेरा अदम्य चाहना र तृष्णाहरु
छटपटीको मरुभूमिमा किन हराउंछ ?
न्यायको न्यानो घाम नपाई
अवहेलनाको बाढीले बगाउंछ?
मलाई कौसीमा उभ्याएको कति भयो?
मूलप्रवाहबाट उच्छेदित
अगर बगर सुकेको कति भयो?
म तिम्रो मुटुमा श्वासप्रश्वासमा
तिम्रो विगत , वर्तमान र भविष्य हुन चाहन्छु ।
तिम्रो बानी र व्यवहार हुन चाहन्छु ।
विविधतामा एकता भन्दै
कति हिंडीसकें म तिमी संग तिम्रो हात समाएर ।
हरेक पल्ट तिमीले सोध्यौ मेरो नाम ।
मेरो जात, थर र गोत्र
हाँसेर खेल्न दिएनौ त्यो घरको मझेरीमा ।
आँगन को डीलमा उभिएर तिम्रो हात सामाउन खोज्दै
यति यति पानी घेघेरानी खेलीरहें
सर्वांग पानीमा डुब्दा पनि
म बिचमा उभियेकी रानी हुन पाइन ।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Abir Khaling – Maathi
अबिर खालिङ्ग – माथि
हेर्न नसकिने अभिसाप पाएर हो कि
त्रस्त छन् आँखा
माथि हेर्न ।
आकाशको गीत र नीलो रंग कसैको पेवा भईसक्यो ।
धरतीको चित्कारले
बन्द भएको कानमात्र छ
नदीले रेटेको सारंगी र हावाले Continue reading “Abir Khaling – Maathi”
Abir Khaling – Bansuri
अबिर खालिंग – बांसुरी
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
नबजाउ मलाई
रिक्तता बजिरहेछु म
ऐन्द्रियक प्वालहरुबाट ।
अस्तित्वको चीरहरण मेरो रूप
तिम्रा औंलीहरुको लागी आनन्दको मार्ग
नखेल मेरा घाउहरूसंग।
थाक्न देउ मेरा चोटहरूलाई।
सासको कपासले छोपेर राखेको छौ
मैले बजिदिनु पर्छ / बगिदिनु पर्छ
तिम्रा अनन्त ध्वनित मृदंगको तालमा
मैले नाचिदिनु पर्छ।
बजाईरहन्छौ निरन्तर
बगाईरहन्छौ निरन्तर ।
प्रार्थनाका प्रहर जस्ता पबित्र म कहिले हुनु ?
हे ईश्वर ! तिमीले नछुएको
चन्द्रमासीको चोखो चन्द्रमा कहिले हुनु ?
कुमारित्वको प्रमाणत्रसंग
झंकृत हुनै सक्दैन
तिमीबाट बलात्कृत मेरो धुन।
कहिले बज्नु म
मेरो आफ्नै गीत?
Abir Khaling – Timro Yaad
अबिर खालिङ्ग – तिम्रो याद
शिशिरका नांगा रुखका हाँगाहरु हेरेर
हताश हुन नपाउँदै तिम्रो याद आउँछ
र
उन्मादका धुन सुनाउँछ ।
तिम्रो याद
पुरातात्विक खननबाट प्राप्त अवशेष होईन /
जीवनेच्छाको बस्तीमा
माघको मायालु घाम /
ऊदाश उराठिलो प्रहरमा
सौम्य सुललित गजल ।
गाउँ छाडेर जानेहरुलाई
साश छाडेर हिँड्नेहरुलाई
तिम्रो यादको संगीत सुनाउँ ?
हाम्रो अंगालोलाई लत्याएर कोही पर पुगिसक्यो
हाम्रो स्थापित सम्बन्धको विरुद्ध यु्द्ध लडिसक्यो
ऊ सिकन्दरझैं हाँस्न अघि तिम्रो यादको चंगा उडाउँ?
फूलमा / चरामा / नदीमा / खेतमा / गाउँमा
उनीहरु कहीं छैनन
तिम्रो यादको बाँसुरी बजाएर सम्मोहित तुल्याउंछु ।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Abir Khaling – Aaitabaar
अबिर खालिङ्ग – आइतबार
हत्केलाबाट पखालेर व्यस्तताका रहल दिनहरु
आइतबार सुम्सुम्याइरहेछु
माकुरोको जालो झार्छु यादहरु गन्दै
पुराना तस्वीर बोकेका फ्रेमलाई पुच्छु
आइतबार हुन्छु ।
हेंगरमा झुण्डिएको छ कोट ।
मेरो आदिमतालाई कलेवर ।
कति कति दिनहरूलाई, पलहरुलाई, उत्सव र आयोजनाहरूलाई
भद्रता र शालिनता हिंडिदिएको छ
सोंच्छु
कोटलाई म कि
मलाई कोट?
यसरी आइतबार हुंदैछु ।
नानीहरुलाई स्कुल ठीकै जांदै होलान ।
होमवर्कको जंगलमा उसको अधकल्चो ज्ञानले
समाधानकि मृग पकडिंदै छे कि कोनि ?
शंकाको बतासले प्रत्येक बिहान चियासंग डाम्छ ।
निंद्रा नपरेका कोल्टे फेराई उकाली रातसंग
उसको सुडौल शरीरको तिर्खा लाग्छ ।
आईतबार हुंदा झन
फुर्सदका केही पलहरुले तिर्खा थप्छ ।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Abir Khaling – Tatashthata
अबिर खालिङ्ग – तटस्थता
छुन चाहन्न तिम्रा मखमली हातहरु ।
बगेर गएका निर्मल पानीका थोपाहरू तिम्रामात्रै रहुन ।
तिम्रो निर्मलतामा नुहाएर
म पवित्र हुन पाउँ ।
बजेका छन तिम्रा पाउजेब छमछम
कुन नृत्य Continue reading “Abir Khaling – Tatashthata”
Abir Khaling – UU
अबिर खालिङ्ग – ऊ
फिदाइन पाइलाहरु हिंडेर
ऊ गई हाम्रो गाउँबाट टाढा
कोलाहलको कपिलवस्तु घुम्न
वोधिसत्व बेईमानीको बगदादमा हेर्न ।
चर्चवेलमा कसरी पड्कन्छ आजकल बम
कसरी मस्जिदमा पस्छ साइकलसँगै
आतंकको ठूलो स्वर ?
मन्दिरहरु गुरूद्वाराहरुमा लादेनको निश्वास छ
ईश्वर निर्वासित छ वर्तमान ।
लुंग्दरमा छ कि ?
बिहानीको चरीको गीतमा पो छ कि ?
डावामा छैन, पानीमा छैन
मान्छेको गीतमा छैन ।
रेलको चर्को सिटीमा
नरसंहारको गीत गाउँदै ऊ गएदेखि
अँह, ऊ आएकी छैन
हाम्रो गाऊँमा
मान्छेको गाँउमा ।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Abir Khaling – Bholi
अबिर खालिङ्ग – भोलि
सधैंको रित्तो सिउँदो
विधवाको खुशीजस्तो दिन र
घाम नलाग्नुको अभिशाप थाप्लोमा बोकेर
हाँसिरहेछौं ।
जूवामा हारेको वैंश
नखोज्नु तिमीले ।
कन्याउनुको मोह पालेर लुतोको स्वाद
जिन्दगीको रथमा कति चढ्नु ?
भुस्याहा कुकुरहरु भुकिरहन्छन गाउँमा ।
मान्छेको सपनालाई………खेदेर
ऐय्याशीको शिकार खेल्छन ।
गल्ली र गल्छेंडाहरुमा हिजो आज
हाम्रो भविष्यको चेंके थपाई हुन्छ ।
थाह छ कि छैन
कति द्रौपतिहरू
जूवामा हारियो ।
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Abir Khaling – Shahar Ma
अबिर खालिङ्ग – शहरमा
कान्छीले साईंलीलाई
साईंलीले माईलीलाई
खोजी हिंड्ने शहरमा
रहरमा परेर सबैले बेचिसकेछन गाँउको साईनो
गाँउको बोली र गाँउको नाम ।
बाबरीको सुगन्ध र सयपत्रीको स्वच्छता ।
परको गल्लीमा कोपिला भएर कान्छी बस्छे
र वरको गल्छेंडामा
सपिला भएर साईंली बस्छिन ।
तर गाँउ छैन अहिले उनीहरूसित ।
छ ७३ दिनभरि बजिरहन्छ हातमा
शहरको रमझमसित ।
त्यही रमझमसित दिनभरि उनीहरुलाई भेट्न
आईरहन्छ नयाँ / नचिनिने / डरलाग्दो
एच आई भी पोजिटिब भन्ने नयाँ मानिस ।
(Sent To Sanjaal Corps via Email)
Abir Khaling – Sarpa Kheti
आबिर खालिङ्ग – सर्प खेती
चपरी तानेर हिलोहरु
समय सुग्घर बाँचेको
बाउसेहरु फ्याउरीसँगै सिंगौरी खेल्दै
अलपत्र छन समय खेतमा ।
ठूलै सपनाको ठूलै खेत छ
अम्ल वर्षाको यो मौसममा
हिलाईरहेछु गह्रा खेतको
गर्नेछु सर्प खेती ।
पछि ३३
विष वमनको महायुगमा
पनातिले बुझ्नेछ बरातुको
समय चेतना र भविष्य दृष्टि ।