बिपिन सिंघल – मौन आँखा
आँसु कलकल बगिरहेछ
आँखा मौनतामै पुरिएकोछ |
अनेकौं सपना….
सैद्धान्तिक चाहना…
जिन्दगीको छ ठुला ठुला रहरहरु ?
जिन्दगीको मरण हुने वित्तिकै ?
शरीर को खरानी संगै नष्टिन्छ सारा रहरहरु,
शरीरको आत्मा संगै उडेर जान सक्छ ती सपना |
बेचैनि छ केही सपनालाइ
बिपनामा परिवर्तन गर्ने मन्द,
जबसम्म साँस र दिमाग
छैन बन्द ,
जाबो झन भरिको मौजाको लागि
यत्रो मेहनत गर्दै छु…
आखिर एकै साँस ले जिन्दगी खोस्नेछ |
ढकमक्क सज्न नसके पनि
सजेका थिए केही सपना
समयको कलकल संगै
ओइलेर गयो ती सजिएका सपना |
सालिक पुरिएको धूलोमै
मिसियो मेरो शरीरको खरानी ,
खै किन भग्वनले मान्छे बनाउछ ?
खै किन मान्छेले सपना बुन्छ ?
खै किन सपना कै लागि आँखा रुन्छ ?
खै किन आँखा मौनतामै पुरिन्छ ?