टंक सुब्बा – कम्प्यूटर साथी
ब्रह्माण्डलाई अवलोकन गर्न
यो जमानामा
चराहरु झै प्वाख फिजाएर
उडिरहनु पर्दैन शून्यकाशमा
क्षण-क्षणको परिदृश्य बटुल्नलाई
पाउकष्ट गरिरहनु पर्दैन सडक-सडकमा
एउटा साघुरो कोठामा
भलाकुसारी गरे हुन्छ कम्प्यूटर साथीसंग
जसले अमनचयन देखाउछ छिनभरमा मनुष्यको
पदार्पण गराउछ श्रव्यदृश्य कोसौं टाढाको
र ताजा सन्देश फैलाउछ
द्वीप महाद्वीपका
सागर महासागरको
देश महादेशको
ऐना भएर उभिदिन्छ कम्प्यूटर साथी
सारा ठाउको
कौतुहल मेटाउछ मानवको
भू-अखण्डता हेर्नलाई
स्पर्श गरे हुन्छ कम्प्यूटर साथीलाई
जसले हृदयका पानाहरु पल्टाएर
देखाउन थाल्दछ
युद्घमा होमिएका मान्छेहरु
अभावले जीर्ण भएका देशहरु
प्रकृति प्रकोपले जीण भएका वस्तीहरु
कही हर्षोल्लासले उडाइएका बेलुनहरु
यसरी छामेर संसारलाई
उभ्याइ दिंदोरहेछ आखा अगाडि अनेकौं रङ्गहरु
जसले विह्वल हुन्छु
र बेस्सरी चिच्याउछु वेदनाले
हडबडाएर अंगाल्छु कम्प्यूटरलाई
अनि सल्बलाउछु अध्यारो कोठाभित्र
पाउछु आफैंभित्र दुःखेको संसारलाई
यहा सारा कुरा देख्न र जान्नलाई
काफी छ मेरो साघुरो कोठा
काफी छ मेरो कम्प्यूटर साथी
अब कुनै लोकको प्रतिविम्व हेर्नलाई
हुइकिरहनु पर्दैन आकासमा रकेट चढेर
सूचना पाउनलाई हिंडिरहनु पर्दैन
सडकमा पाउकष्ट गरेर
हाजिर छ सधैं कम्प्यूटर
यदि खेलाडी बन्न चाहानु हुन्छ भने
कुनै खेलको
आवश्यक छैन उत्रनु खेल मैदानमा
खेलाए हुन्छ मस्तिष्क
उफारे हुन्छ विवेक
बन्न सक्नु हुन्छ सयौं खेलको नायक
यसरी कम्प्यूटरको छातीमा
सारा कुरा भरिन्छ र कोरिन्छ भने
सत्यतालाई दखिन्छ र सुनिन्छ भने
म यो साघुरो परिवेशबाट
पठाइरहेछु सन्देश शान्तिको
जहा जहा अशान्त हुन्छ
त्यहा त्यहा पुर्या्ई देऊ
हृदयमा प्रेमका गीतहरु गुञ्जाइदेऊ
पाषण छातीहरुमा कोमल आत्मालाई फुलाई देऊ
परम साथी हुनुको अर्थ
बुझिदेऊ
मानिदेऊ
किनकी म सधैं हाजिर छु तिम्रैं सामु