थाहै नपाई म त हजुर कस्तो भुलमा परें
नाफक्रिन्दै कोपिलैमा ओइलाएर मत झरें
रहर मनको सगरमाथा बिलाएरै गयो नि
आफ्नो आँसु नदि बनाई माझी बनि तरें
वारी-परि रंगी-चंगी फूलहरु फुल्दा-झुल्दा
फूलले पनि बिझाउला भनि`म`नै पर सरें
जहाँ हिडें उजाड मरु भुमि मात्र भेटें
अतृप्त त्यो प्यास भित्र कैयौ पल्ट मरें
मत भन्थे`मै`मात्र अन्धो दुनियानै अन्धो रैछ
निर्दोष छँदा छँदै,सबको नजरमा,मै,दोषी परें