दियेश रत्न शाक्य – भेनिससंगको भेटमा
नागकन्या झैं
पानीमाथी लस्करै उभिएका घरहरू
र त्यसको मोहनीमा
तानिंदै कुदिरहेको म
कलकलाउँदो पानीमा
पुरानो बैंस पखालेर
जसै तिमीले
ताजा सौर्न्दर्य सजाउन सिक्यौ
मेरा आँखा यसै तिम्रो फ्यान भएको छ
यी नै एकजोडी आँखासँगै
पानी बाटो भएर
बग्दै बग्दै
म भेट्न आइरहेछु भेनिस
तिम्रो घर दैलोमा
ग्रान्ड क्यानलमा फिरन्ते उभिएर
म सोच्न थाल्छु
कतै नजिकको नाता छ यी घरहरूसंग
कतै सामीप्यता छ यी घरहरूसंग
कि यस्तै गल्लीको
यस्तै ईटा माटोको जीर्ण घरमा
हुर्किबढेको हुं म पनि
जहाँ मेरी आमा
भित्ताको ईटाको एक मुठ्ठी धुलोले
हरेक बिहान
भाँडा मस्काउँथे
दाँत टल्काउँथे
पानी -पानी जमेर
सेताम्य खुलेको हिमालको फेदीदेखि
पानी -पानी फैलिएर
सुन्दर खुलेको भेनिससम्म
आइपुगेको हुँ म पनि
यतिखेर
मेरोअञ्जुलीभरि
उहि हिमाली गुँरासको शीतल प्रेम छ
मेरो मनभरि
मितेरी साइनोको ब्यग्रता छ
जसै उभिन्छु तिम्रो मुलद्वारमा
आँखा तिरमिराउने बत्तीको प्रकाश
र भद्दा बिक्री प्रदर्शनले
मभित्र कता कता
एउटा संकोचको
एउटा बितृष्नाको
लक्ष्मण रेखा उभ्याउँछ
मेरो मन बारम्बार सोध्न चाहन्छ
भेनिस,के तिमी इतिहास हौ
वा बिक्रीको बिज्ञापन पात्र ?
र किन हो
तिमीप्रतिको अगाध माया
मनभरी सजाउँदै पनि
बिना सम्बोधन फर्कन हतारिन्छु म
शायद म खोज्न चाहिरहेछु
तिमीभित्र लुकेको
एउटा फरक इतिहास
एउटा कालखण्डबाट हराएको
आम नागरिकको दैनिकी
खुल्ला संग्रहालय स्वरूपमा
ता कि फर्केर म सुनाउन सकुँ
इतिहासको एउटा छेउदेखि अर्को छेउसम्म
सम्पदाको एउटा ढोकादेखि अर्को ढोकासम्म
मेरो अन्तर हृदय
चरम उत्कर्समा
पानी जस्तै सलल बगेको कथा