नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
बिपिन सिंघल – पुरानो यादहरु
पुरानो यादहरु
साच्चै :मनमै विझदोरहेछ !
त्यो साथ ~अल्पवयस्क को
त्यो माया ~ विवादि जस्तो !
उनको मिठो बोली
मात्र होइन
शरीरमा वेष्टित
अलवान मा
उनी परि झै –
सृजना थिइ !
अझ याद छ –
उनको विक्षुब्ध पन
र विभीषक अनुहार
जुन म प्रती
अस्फुट थियो !
आज “मौन” छु ~
केवल उनको सम्झना र
अश्रुसिक्त आँखा मा !
पुरानो यादहरु
साच्चै :मनमै विझदोरहेछ !
बिपिन सिंघल – अध्यारो अँध्यारो छ
अध्यारो अँध्यारो छ
देख्दिन कुनै ?
सुन्दर दुनियाँ यहाँ
आँखा अँध्यारो छ ।।
उदासीको पर्दा उठाएर
बाहिर हेर्न खोज छु,
रेसम सरि मुटुले
दुनियाँको सुन्दरता
महसुस गरि रमन खोज्छ,
तर ,देख्दिन कुनै ?
सुन्दर दुनियाँ यहाँ
आँखा अँध्यारो छ ।।
हावाको गुनगुनाहट ले
भिन्न सन्देश को जालो
बुनेको आभास गरछु
पानीको बर्सात ले
पृथ्वीको चिसोपन र कोमलता को
आभास गराउ छ,यी सुगन्धित
फुलहरुले साच्चै वातावरण नै
सुरिला धुन मा सज् छ,
यस्ता कयौं सुन्दर सोच
मेरा आँखा भरी धमिलो
भै बसेको छ !
खै देख्दिन कुनै ?
सुन्दर दुनियाँ यहाँ
आँखा अँध्यारो छ ।।
सायद यो दुनियाँ झै
मेरो अनुहार पनि सुन्दर होला कि ?
तर फरक पर्दैन्न मलाइ
अनुहार सुन्दर भए या नभए पनि
बस! हृदय सुन्दर चाहन्छु !
तैपनी एकपल्ट यो दुनियाँ
स-संगै मेरो अनुहारको सुनदरता हेर्न चाहन्छु!
तर सक्दिनँ हेर्न , कवै
देख्दिन कुनै ?
सुन्दर दुनियाँ यहाँ
आँखा अँध्यारो छ ।।
निधन ~ म भित्र बाचेको म
दनियाँ को सन्दरता हेर्ने यात्रामा ,
तर ,अध्यारो अँध्यारो छ , यात्रा भरी
देख्दिन कुनै ?
सुन्दर दुनियाँ यहाँ
आँखा अँध्यारो छ ।।
आँखा अँध्यारो छ ।।
बिपिन सिंघल – प्यारी छोरी
मेरो ओठ मेरो मुस्कानमा
मेरो नयन मेरो कपालमा
फिदा यी सारा प्रकृति
रंगिदै छन मेरो रङ्गमा ,
कहिल्यै अप्सरा कहिल्यै
परि कहलाउछु म !
सबको मन जितदै
मुटुमुटुमा वास गर्छ म !
कयौंले मलाइ घृणा गरेपनी
बाबा आमाको प्यारी छु म !
घरको महारानी छु म !
म बिनाको
कुनै सुख छैन यहा,
म बिनाको
कुनै दुनियाँ छैन यहाँ ,
प्रकृति भरी सुन्दरता छर्दै
प्रकृति संगै रमने बानी छ मेरो
समाज मा बेग्लै पहिचान छ मेरो ,
प्यारी छोरी भन्नी नाम छ मेरो !!
प्यारी छोरी भन्नी नाम छ मेरो !!
बिपिन सिंघल – प्रेमकथा
त्यो कोरेको प्रेमकथा हाम्रो
अमर छ मन भित्र मेरो,
त्यो तिम्रो चुप रङ्ग मा मिसिएको
प्रेमिल रङ्ग अति अति – मोहिलो
तिमि संगको जीवनसाथ सधै सधै -रमाइलो ||
त्यो डरलाग्दो रिसालु मुहार तिम्रो
अझ याद छ मलाइ तिम्रो
रीसमा बग्ने बानी मेरो,
त्यो दामन को मिठो सुवास तिम्रो
अझ याद छ मलाई
घरीघरि प्रेमपरिक्षा लिने बानी तिम्रो,
तिम्रो प्रेमप्रशन को गलत जवाफ दिने
बानी मेरो अति अति – अनौठो
तिमि संगको जीवनसाथ सधै सधै रमाइलो ||
त्यो गजबको लाली गुलाबि ओठमा सजाइ
मायाको मिठा मिठा कुरा गरि मन लोफ्याउने तिमी,
त्यो घन्टौ सम्म देउरालिको चौतारिमा बसि
आआफना मनको कुरा साट्ने प्रेमी हामी,
कहिल्यै साथ नछाड्नु भनी कसम
खुवाइरहने तिमी अति अति – सार्हो
तिमि संगको जीवनसाथ सधै सधै -रमाइलो ||
त्यो तिम्रो अंगालोमा बेग्लै आनन्द
स्मरण गर्ने मुटु मेरो
त्यो तिम्रो बारेमा सपना बुनि
भित्र भित्रै खुसी हुने मुटु मेरो
अति अति – गहिरो
तिमि संगको जीवनसाथ सधै सधै – रमाइलो ||
त्यो तिमिलाइ सम्झी सम्झी प्रेमकथा
लेखने म अति अति – ओथेलो
तिमि संगको जीवनसाथ सधै सधै रमाइलो ||
बिपिन सिंघल – अन्तिम थियो
तिमिले माया मारेर गएको त्यो दिन अन्तिम थियो
कन्चन मनलाई दोषी ठहयाइ गएको त्यो दिन अन्तिम थियो ||
नचाहदा नचाहदै मेरै नजर सामु सदैव का लागि ,
तिमी हराएर गएको गएको त्यो दिन अन्तिम थियो ||
स्वतन्त्र सुन्दर दुनियाँमा मेरो जिन्दगी नर्कसरि ,
भयानक बनाएर गएको त्यो दिन अन्तिम थियो ||
दुनियाँभरी चर्चित हाम्रो प्रेमकहानी सङ्खियासरि ,
मेरो शरीरभरी फैलिदै गएको त्यो दिन अन्तिम थियो ||
मेरै कहानीमा ,मलाइ हत्यारा बनाइ, एक कथन स्वपन झै, सपनामा स्वमपिदै गएको त्यो दिन अन्तिम थियो ||
बिपिन सिंघल – झुठो मुहार
इजहार , एक आहत मान्छे को ;
छप्प छोपिएको मुहार चुनरा भित्र
– सौर्न्दर्यले छन्न्न छरिएको मुहार
– जिवनभरि टोलाइ रहु जस्तो मुहार
भन्नुम भने सर्वोपरि को बयान ,
तर अकस्मात् ,
त्यो सुन्दर मुहार सुमसुमाउन नपाउदै ,
फुलझै एक छन् (छनिक)बाँस छरेर झर्यो ,
छार भइ झर्यो , र अनि ,
झर्यो मेरो आँखा को आँसु बनी
र अब ,
मनको रचना नित्य आत्मा ,
शरीर त बस् स्वल्पजीवी तुच्छ मांसपिण्ड ,
स्वासले फलेको एउटा पानीको फोका मात्र
यो सारा अन्याय को कारण त्यो युद्ध मात्र
यस्तै हुदोरहेछ नेपालमा जात्रा ,
यस्तै रहेछ इजहार म आहत मान्छेको
जसको लुटिएको थियो , अमुल्य पात्र –
थियो सारा माया मेरै मुटु भित्र
मेरो इजहार मेरो चाहत –
वास्तवमा कथित ,अदृश्य ,अविश्वसनीय
तर बिश्वास गर्यो सबैले अविस्मरणीय दृश्य झै ,
र त अझ झुठ मा सजिएको छ “नेपाल ”
र त सारा नेपाली को कथित मुहार
बस् झुठो मुहार !! झुठो मुहार !!
बिपिन सिंघल – मोह — माया
साहस !!
सुर्यको प्रकाश झै उदाउने साहस
शिखर को चुचुरोमा उदाउने साहस
रंग !!
तिम्रो मोहमा आफ्नो संसार रंगने रंग,
जिवन का स-सना मौजाहरु सामु
मंङल दिप जलाइ सुभ मङलमा
जीवन रंगने रंग,
तिम्रो अधरामृतले मेरो दिन रंगने रंग
अझ पनि खोज्दै छु यी सारा रंग
अनुभूति !!
प्रश्नैप्रश्न ले भरिएको जिन्दगी
मेरो कयौं उतरहरु थुपार्दै जिन्दगिमाथी
विजश्री प्राप्त गरेको अनुभुती ,
निरुतर ती जिन्दगीका प्रश्नहरुको सफरमा
प्राप्ती सारा जिन्दगिका प्रसव काल समापिदै
गएको अनुभुती ,
तिम्रा सबै अनुभुतिहरु मेरा पनि अनुभूति
सानो कवितामा श्रृङ्गारिदै लेखिएको अनुभुती
मोह !!
तिम्रो मोहको कमि छैन,
कमि छैन मौनताको —
मात्र कज्जल जस्तो — आखाको
कथम् छरिएको तिम्रो मायाको रंग—
तिम्रो सुन्दर कनीनिका जस्तो,
सदा मलाइ साहस प्रदान गरिरहन्छ
मेरो जिन्दगिको मोल को आनुभुती पनि गराइरहन्छ
त्यसैले त मेरो जीवन तिम्रो मायाको सागरमा बगिरहन्छ ,
सदा उदाइ रहन्छ
तिम्रो मोह को शिखर को चुचुरोमा –
सुर्य को प्रकाश झै
एक अमृत भै ,
तिम्रो माया बनि
थोरै आँसु झार्दै छु
कस्तो चोट पुर्यायौ ,थोरै आँसु झार्दै छु
सबै खुसी उडायौ ,थोरै आँसु झार्दै छु
मैले त बेचेको थिए आफ्नो खुसी
तिम्रो साथ पाउन , तर तिमिले त
मेरो सास नै छिन्यौ,थोरै आँसु झार्दै छु
दिनरात तिम्रो भलो सोचीहिड्ने यो मन
च्यातेर फ्याल्यौ ,थोरै आँसु झार्दै छु
सोचेको थिए तिमिलाइ रानी बनाउने,
तर तिमी त झुठो कहानी निसक्यौ ,
थोरै आँसु झार्दै छु
मायामा फुल्दै गरेको कोमल हृदयमा
बिष छरेर गयौ ,थोरै आँसु झार्दै छु
जुन आँखा मा तिम्रो निम्ति प्यार थियो
त्यही आँखा मा आँसु दिलायौ ,
थोरै आँसु झार्दै छु !!
बिपिन सिंघल – अधुरा सपना
सानो आँखा मा
अनेकौं सपनाहरु
हुन्छन्,
कुनै सानो त
कुनै ठुलो हुन्छन् ।
कुनैकुनै उमंगमा
पलाउन खोज्छन्,
कुनैकुनै सुकेनास
मर्न खोज्छन् ।
कस्तो जिन्दगी यो
किन सपना बुन्छन ,
किन पुरा नहुने
डर मानी टुंगिन्छन् ।
बुनिनु टुंगिनु
एकतमास तपिरहनु,
यहि त हो ~
सपना बुननु को परिणाम ,
यहि त हो ~
अधुरा सपना भन्नी नाम ।।
बिपिन सिंघल – कस्तो प्रित
स्वर्ग झै बगैंचा को ,
सुगन्धित फुल हौ तिमी
कहिल्यै स्वपनाको मुहार, श्रृङ्गारिएको रानी ,
कहिल्यै मेरो ठूलो भुल हौ तिमी
तिमी छैनौं मेरो सांस ,
त , मेरो साथ नै के छ ?
बताउ, तिम्रो मोह को
यो कस्तो प्रित हो ?
अए! प्रिय तिमी शाश्वत अमर परि हौं ,
तिमिलाइ मेरो जिवन दान
मेरो आत्मा ,तिम्रो शरीर
मेरो मुटु ,तिम्रो धड्कन
यहि मेरो जिन्दगी को
रित हो !!
बिपिन सिंघल – कलेजो जल्दैछ
जन्म र मृत्यु बिचको दुरि नजिक हुदैछ ,
आफ्नो जिन्दगानी आफैलाइ घोच्दैछ ,
कलेजो जल्दैछ ,,
कलेजो जल्दैछ !
जिन्दगी मेरो काँचको चुरा –
न सुखको हातमा सज्न पायो
न दुखको साथमा रम्न पायो ,
स्वपनिल संसारको दु:स्वपन बनी हरायो ,
जिन्दगिको बाकी समय पसचतापमा बितायो !
बाचुन्जेल ,
जिन्दगी यो पैसाको मोहमा फुलेको
साथ मात्र कालो मनको
मन कालो , व्यवहार पनि कालो ,
धनले जमिजमाउ , पैसा मात्र पैसाले वाजवी धनशाली ,
जिवनसाथी ,परिवार,जहान सबै भुलेको !
याद छैन जातकर्म ,याद छैन कसैको साथ
याद छैन कसैको माया, याद छैन बुढी वनिता ,आमा ,,
म लठुवा ,याद छैन बाल्यकाल , जन्मेको साल ,,
न त हासो ,न त रोदन , न त याद
केही छैन जतनका साथ
म पापी मुटुमा धनको छुरा घोसेको
मन भित्र बिष पसेको
कसरी बाचुँ
यो बिषालु मन कसरि साचुँ !
सास अब एक मुठी खरानी
भइ सक्दैछ ,
सहन नसकेर मेरो कलेजो जलदैछ ,
एक मुठी खरानी भइ कलेजो जल्दैछ !
जिन्दगी मेरो सुनको थैलो –
न मृत्युले लायो न मृत्युले खायो
जिन्दगानी यो फिका बनी आयो
बिना कुनै दिप, निभेर हरायो
जिन्दगी मेरो निभेर हरायो !!
बिपिन सिंघल – मौन आँखा
आँसु कलकल बगिरहेछ
आँखा मौनतामै पुरिएकोछ |
अनेकौं सपना….
सैद्धान्तिक चाहना…
जिन्दगीको छ ठुला ठुला रहरहरु ?
जिन्दगीको मरण हुने वित्तिकै ?
शरीर को खरानी संगै नष्टिन्छ सारा रहरहरु,
शरीरको आत्मा संगै उडेर जान सक्छ ती सपना |
बेचैनि छ केही सपनालाइ
बिपनामा परिवर्तन गर्ने मन्द,
जबसम्म साँस र दिमाग
छैन बन्द ,
जाबो झन भरिको मौजाको लागि
यत्रो मेहनत गर्दै छु…
आखिर एकै साँस ले जिन्दगी खोस्नेछ |
ढकमक्क सज्न नसके पनि
सजेका थिए केही सपना
समयको कलकल संगै
ओइलेर गयो ती सजिएका सपना |
सालिक पुरिएको धूलोमै
मिसियो मेरो शरीरको खरानी ,
खै किन भग्वनले मान्छे बनाउछ ?
खै किन मान्छेले सपना बुन्छ ?
खै किन सपना कै लागि आँखा रुन्छ ?
खै किन आँखा मौनतामै पुरिन्छ ?
बिपिन सिंघल – ब्रेकअप डायरी
हाम्रो माया बिछोड मा सकिन्छ
भएभरको आँसु तिम्रो बिहेमा सकिन्छ
ति मीठा मीठा सपनाका ताजमहल
अब अधुरा भइ विनष्ट सकिन्छ
त्यो दिनहरु पनि निराश हुनेछ हजुर
जब मेरो असलता कुलतमा सकिन्छ
भन्थ्यौ कि , अन्तिम साथसम्म सासमा सास
मिलाइ बस्नेछु , तर
मेरो सास तिम्रो सास बिना सकिन्छ
यो जीवन को तिथि यस्तै भैसक्यो
तिमी बिना बस एक लास भइ सकिन्छ !!
बिपिन सिंघल – तिमी मेरो जिन्दगी
निदाउ तिमी सपनिमा म आउनेछु
रिसाउ मात्र सधै म फकाउनेछु ,
चुच्चे नाकले आभास गर
म सुगन्धित फुल बनँला ,
आफ्नु मुटुमा स्वागत गर
तिम्रो दिलको राजा बनँला ,
प्रकृतिको सुन्दरता सजाउ
म प्रितको बहार बोकि आउँला ,
मायाको रङ्गले महल सजाउ,
बिबाहको प्रस्ताव लिइ आउँला
बस् तिमी अंगालोमा म निदाउनेछु
अज्ज्मबरी को साथ म निभाउनेछु ||
बिपिन सिंघल – आँखा रुदै छ
यी आँखाभरीका,
अनेकौं सपनाहरु
ती सजाइएका मखमली
दृश्यहरु आफैंसग बिछडि
आज रुदै छ ,
त्यो मिलेर बस्ने वाचा
आफैसग तोडि ,
रुदै छ यि आँखा ,
ती ठुलाठुला ताराको
अवलोकन गराउदै
त्यस्तै ठुलो मान्छे
बनन्न्नि साचेको यो
आँखा आज पछाडि पर्दै छ ,
न त दुखको साथ खोज्दै छ
न त सुखको हात थामदै छ
हेर ! आज यी आँखा रुदै छ ,
जबजब सपना बुनथ्यो
बेग्लै जीवन लेखन कोसिस गरथ्यो
ति जीवन लेखन कोसिस गर्दा-गर्दै
आफैमा सडी मरेछ आज ,
खै ! अब सपना पनि बुन्छ कि नाइ ,
खै ! आजभोलि आकास कै तारा सग बस्छ कि ,
अत: आज भोलि आँखाे आँखा रुदैन्न ,
हेर ! अब यी आँखा रुदैन्न ।।
बिपिन सिंघल – मरेर गएसी
जब म रहदिन्न यो देह पनि रहन्न
तिमिलाइ न्यालिरहने आँखा पनि रहन्न ।।
जब मेरो देह सगै ,
तिमिसग को पिरती बोकेको हृदय
तिम्रो वास ,भएको मेरो मन,
तिमिसगको याद बोकेको मेरो मन ,
पनि ति आगो मा मलामी भै जलेसी
म भित्र को “म” पनि रहन्न ,
सधै सधै को लागि मरेर गएसी म ।।
घुइँचोमा एक्लै हुदा तिमी,
ति तिम्रा दुखको आँसु पिउन सक्दिन्न
जब शीर्षस्थ हुन्छौ तिमी ,
तिम्रो हरफहरूको गित भइ बगन सक्दिन्न
फर्की आइ फेरि तिम्रो साथ दिन सक्दीन्न
मरेसि एकपल्ट ,फेरि तिम्रो हुन सक्दिन्न ।।
म बर्सिदिउला पानी भइ
म चमकी दिउला जुन भइ
म मुस्काइ दिउला बादल भइ
म हराइ जाउला प्रकृति भइ
म नष्ट भै जाउला तिम्रो माया भइ ।।
न रुनु तिमी ,मरेर गएसी म ,
न फुटनु तिमी ,खरानी भएसी म
बस ! सजाइराखनु मलाई आफ्नो मुटुमा
साचीराख्नु मलाइ आफ्नु जिन्दगीको धुनमा ,
किनभने ,
फेरि बगि आउदिन्न तिम्रो दुनियाँमा ,
मृत्यु को नदि मा बगेर गएसि म ।।
बिपिन सिंघल – उस्तै रगत, उहीं जाती
उस्तै रगत, उहीं जाती
तैपनि किन? उनकै घृणाको मात माथी !!
न त हृदय फरक
न त गासिएको पिरती नै ,
तैपनि किन? उनले लाएको माया फरक
र अनि उनकै घृणाको मात कड्क !!
हामी दुबैको एउटै घर बुन्ने सपना
माया र निर्मलताको रंगमा फैलिएको कल्पना,
तैपनी किन ?मेरो प्रत्येक दिनको काखमा
अधेरी पधेरी को गर्जना
र अनि उनकै घृणाको मात सिर्जना !!
उनको दु:खद मा मेरो साथ
उनको सुखद मा मेरो स्वतन्त्रता
उनको भोक मा मेरो ज्यान ,
तैपनि किन? मेरो दुःखदमा उनको बिछोड्ता
र अनि उनकै घृणाको मात महत्वता !!
उहीं धुन ,उस्तै जिवन तैपनि किन?
उनकै घृणाको मात प्रधान !!
बिपिन सिंघल – सुन्य भयो प्रेमकहानी
सपनाहरु सजाइ रहें,तिमिलाइ बसाउने मुटुमा
दुखहरु भुलाइ रहें,उहीं मिठो मुस्कानमा
बिश्वासघात को बिरुवा उम्रयो ,
सुन्य भयो प्रेमकहानी पनि |
देख्दै छु मैले स्वम्पेको उपहार पनि
कता कता खरानि बनी हरायो,
डर र चिन्ता भो मैले गासेको सम्बन्धको पनि
कहि तोडेर त जान्न्नौं कि कठेवरी ?,
एक थोपा आँसु मै संगालि जान्छौं कि
आँखा का सुन्दर संसार पनि |
निस्तब्ध यो रातमा जुन देखिएन्न
पर्खिरहे किनारमा तिमी आएनौं ,
सगै बस्ने वाचा निभाएनौं ,
सुन्यता र छटपटी भो तर तिमी आएनौं,
उराठ र एक्लोपनले भरी आयो यो रात पनि |
बिरहमा मेरै जिन्दगानिको धुन बोकि आयो
दूरतामा सुनिने बाँसुरीको धून पनि |
थाहा छ मलाइ ,झुल्कदैनौ तिमी फेरि
बर्सी आउदैनौ मेरो माया बनी ,
अब स्मरण भो मलाइ –
माया गर्नु नै ठूलो गल्ती रैछ,
बडो घात रैछ ,तिमि माथि बिस्वास गर्नु पनि ||
बिपिन सिंघल – केही मिठो बात गर्
केही मिठो बात गर्
बात स-संगै मनमा सर् !
अमर भइ कुँदिएका
तिम्रो मायाको सागर खोली
सदा बग्ने गरि संरक्षण गर् !
माया नै माया चारैतिर छर् !
हासी खेली रमण रुपमा
मुटुभरी खुसी – हर्ष को माहोल बिछ्याइ
यी दुख – आसुका दुनियाँ लड् !
एक सबल – सक्षम मान्छे बन् !
यो बिशाल स्वार्थ संसारमा सुख नखोज्
एक सुन्दर पारिवारिक र बृहतर समाजिक
जीवन को संरचना गरि
सानासाना छोटाछोटा कुरामा सुख खोज् !
आफ्नु सारा जीवन सुखै सुखको नेतृत्वमा सज् !
धनको लोभमा जिवनको मौजाहरु सिमित नराख
आफै साझेदार भइ माया – मोहको लोभमा
जीवन यातना गर्
आउ केही मिठो बात गर् !
बात स-संगै मनमा सर्!
बिपिन सिंघल – म अमर भैसके
गास्दिन्न भन्दा भन्दै
पिरती गासिसके ,
अस्विकार उनको
प्रेम उद्देश्य स्विकार गरि
जिन्दगिको नाममा
उनलाइ सॉचिसके ।।
यी सरिला
नयन भरिका
दुःख सागरमा
खुशीहरु भेट्न
उनमा आफुलाइ
स्नेह गरिसके ।।
निश्चल निष्कपट झरी
न्यायकी देवी सरी
उनको रिसाउने बानी मै
माया लुकेको कुरा बुझिसके ।।
उनको हात समाई
उनको मधुर मुस्कान
मा भिजदै ,जिन्दगीका
रंगीचंगी सपना बुनिसके ।।
उनिसँगको सुन्दर संसारको
उत्सवमा छचल्किंदै
हर्ष र उमंगको
बर्षातमा घनकीदै
अजर भैसके ,
उनको सास मा सास मिलाइ
अमर भैसके ,
म अमर भैसके ।।
