नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
कोमल भट्ट – किन गज़ल लेख्नु पर्यो
किन गज़ल लेख्नु पर्यो सारिदिन्छु म त
सही नाम र ठेगानालाई मारिदिन्छु म त
थाहा नभे आफ्नै हुन्छ पाए ठिक्क पार्दै
गोहीका झैँ स्वार्थी आँसु झारिदिन्छु म त
बधाई र प्रशंशा ले भरिएलान भित्तो
यथार्थ लाई बैतरणी तारिदिन्छु म त
गज़लकार भएँ भन्दै साथीसंगाती लाई
धाक धक्कुसंगै मख्ख पारिदिन्छु म त
किन गर्यौ बेइमानी,जाल र झेल भन्दै
सोधी हाले भने पनि टारिदिन्छु म त
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
8 December,2012
सुदेश सुवेदी – अनाम मण्डली
ममा ज्यून आशाहरू उत्तिकै छन्
म भित्रै निराशाहरू उत्तिकै छन् ।
जुवा–खालमा द्रौपदी बाजी जित्ने
अझै कप्टी पासाहरू उत्तिकै छन् ।
बग्यो खेतबाटै खुलेआम पानी
लुकेका निकासाहरू उत्तिकै छन् ।
नयाँ खेल के भ्याउनु हेर्नलाई
पुरानै तमासाहरू उत्तिकै छन् ।
राकेश कार्की – मंत्रीज्यूलाई फुर्सद छैन
झारपातको नाता पर्न मंत्रीज्यूलाई फुर्सद छैन
गरीबको झोली भर्न मंत्रीज्यूलाई फुर्सद छैन
भोकले मरोस् या बन्दुकले मरोस् देशवासी
जङ्गलमा झैँ सँगै चर्न मंत्रीज्यूलाई Continue reading “Rakesh Karki – Mantri Jyu Lai Fursad Chhaina (Nepali Gajal)”
शरण आँसु – मिल्यो आज भेट्ने बहना तिमीलाई
मिल्यो आज भेट्ने बहाना तिमीलाई
दिन्छु यो दिलको नजराना तिमीलाई!
प्रिय लाग्छ हाम्रो त्यो अतीत, त्यसैले
ल्याएको छु पुरानै जमाना तिमीलाई!
आँखाहरू छचल्किएर अविरल बर्संदा-
सुहाउँथे ती मोतीका दाना तिमीलाई!
यो साँझ सरगम, यो बिछोडपछिको
दिलाई दिन्छ आनन्द नाना तिमीलाई!
मनोहर यो शिशिर पछिको ऋतुमा
चराहरूको चिर्विर गाना तिमीलाई!
जीत कार्की – के भन्नू
चिरे धर्ती, फुटाए चाँद के भन्नू
अहो ! कस्तो बढ्यो उन्माद के भन्नू ।
भयो धरमर कठै ! हामी बसेको घर
लडेका थाम एक्लो काँध के भन्नू ।
थिए जो काख औ मातृत्वका धारा
गरे कब्जा, लगाए साँध के भन्नू ।
म ठान्थेँ जो धरोहर हुन् भरोसाका
उनै पो झन् बने जल्लाद के भन्नू ।
अन्जान श्रेष्ठ (अभागी) – जनता भोक भोकै मरेका
जनता भोक भोकै मरेका, छन हेर नेताहरु ।।
रिसले चुर चुर भएका, छन हेर नेताहरु ।।
जुन नेता आएपनि आफ्नै पेट भरछन ।।
ठिक पार्न कम्मर कसेका, छन हेर नेताहरु ।।
जतिबेला पनि चुनाव भन्छौ बनाउदैनौ ।।
सबिधान बनाउन झरेका, छन हेर नेताहरु ।।
जुन पार्टीले सरकार चलाएपनि त्यस्तै ।।
जनता आल्दोलनमा उत्रेका ,छन हेर नेताहरु ।।
एक जुट हुदैनौ किन बाबुराम प्रचन्ध ।।
हेर्दा हेर्दै वाक्क परेका, छन हेर नेताहरु ।।
कुवाकोट कान्छीबजार स्याङजा / हाल India
खगेन्द्र गिरी ‘कोपिला’ – (गजल)
(Source: मधुपर्क जेठ, २०६८)
सम्झनाका छायाँहरू सम्झिर’न पाए पुग्यो
जूनकीरीझैँ अँधेरीमा चम्किर’न पाए पुग्यो
सँगालेर पीडाहरू अँगालेर खुसीहरू
हृदयको गोरेटोमा लम्किर’न Continue reading “Khagendra Giri Kopila – Samjhana Ka Chhayan Haru (Nepali Gajal)”
कमला रिसाल ‘ज्योति’ – मधुपान गरुँ लागे(गजल)
मधुपान गरुँ लागे मधुवनै जाउँला
बाँसुरीको धुनसित गजल लेखी गाउँला ।
गुराँस फुल्यो मनैभरि तिम्रै स्वागत गर्न
मधुरानी तिमीसित प्रीति गाँस्न आउँला ।
फूलसरि जोवन त्यसै ओइलिएर जाने
दुबो टिपी माला गाँसे तिम्रै हातले लाउँला ।
चाँदनीको मुस्कानको टुनामुना गर्यो
प्रभातमा ‘ज्योति’ लिन तिमीतिर धाउँला
– ठूलो सिरुवारी-७, सिन्धुपाल्चोक
गल्लिहरुबाट एउटा गोवन मेरो घर लाग्छ
मलाइ यो सर्पहरु देखि ओउधी डर लाग्छ
मेरो ग्वालिमा भैंसी ब्याएकोले होला,
सायद उस्लाइ पनि दूध प्युन रहर लाग्छ
गल्लिहरुबाट एउटा गोमन मेरो घर लाग्छ
रक्सी लाग्दैन हजुर बरु यहाँ यो देस्मा,
महिनोउ दिनदेखि बरु तिजको दर लाग्छ
गल्लिहरुबाट एउटा गोवन मेरो घर लाग्छ
दिनभरी गोरुहरुसङ्गै जोतिएर जमिनमा,
मेरा बाउलाइ बेलुका ढुटो खान कर लाग्छ
मलाइ यो सर्पहरुदेखि ओउधी डर लाग्छ
धामन घुमिरहन्छ अनि भुकिरहन्छ कुकुर,
तर उस्को अरुभन्दा पनि बढी जहर लाग्छ
गल्लिहरुबाट एउटा गोवन मेरो घर लाग्छ
आमा म सानो छदा भन्नुहुन्थ्यो बाडेर खाउ,
रगतकै रोटिमा पनि दुस्मनको नजर लाग्छ
गल्लिहरुबाट एउटा गोवन मेरो घर लाग्छ
आकासको वायुलहरमा उढिजाने चराहरुझै,
मानोउ एउटा मान्छे सपना बोकेर सहर लाग्छ
गल्लिहरुबाट सधै एउटा गोवन मेरो घर लाग्छ
तिम्रा ति नक्कली ओठका चुम्बनहरु भन्दा ,
मलाइ यहाँ मेरै आमाको माया अमर लाग्छ
गल्लिहरुबाट एउटा गोवन मेरो घर लाग्छ!!
मलाइ यो सर्पहरु देखि ओउधी डर लाग्छ!!
मनोज काफ्ले ‘मनसुन’ – टुक्रिएर फेरी
टुक्रिएर फेरी आफै डोरिएका हातहरु
मुटुभरी पिडा सही घोरीएका रातहरु
छताछुल्ल पारिदिउकि जमघटमा रोइदिउ
जीवन भयो पातै पात सोरीएका खातहरु
सहिदिउला निधारमा कोरीएको Continue reading “Manoj Kafle (Mansoon) – Tukriyera Feri (Nepali Gajal)”
इन्जिनियर राकेश कार्की – एक्लै बोल्ने बानी (गजल)
एक्लै बोल्ने बानी हो की कोही एक्लै बोली दिन्छन्
फत्फताएर मुस्कुराउँदै मनको कुरा खोली दिन्छन्
पोखुँ सामु खै के पोखुँ आफ्नो व्यथा अरुलाई के र
त्यसैले एक्लै गन्गन् गर्दै दुःख आँशुले घोली दिन्छन्
कसैलाई मायाको तोड होला प्रेमीको विछोड होला
एक्लै बर्बराउन थाल्छन् जब पींडाले पोली दिन्छन्
आफूभित्रको पीर आफैँलाई आफैँ बोलुँ सुनुँ भन्दा
डाक्टरले किन होला मानसिक रोगको गोली दिन्छन्
– लस् एन्जेलस्
बिष्णु नन्द चाम्लिङ्ग – पाखुरी सीपमा हल्हली जिन्दगी (गजल)
पाखुरी सीपमा हल्हली जिन्दगी ।।
आतुरी मातमा तल्तली जिन्दगी ।।
बातमा प्यासले खोज्दथे पोखरी,
सम्झियो माथले कल्कली जिन्दगी ।।
माधुरी मातमा Continue reading “Bishnu Nanda Chamling – Pakhuri Sipma Halhali Jindagi (Nepali Gajal)”
पदम भण्डारी – फूल खोज्ने परी रोज्नेको (नेपाली गजल)
फूल खोज्ने परी रोज्नेको, कुरा मजाले काटें मैले
आँफू अर्कै ध्रुवको झैं, आदर्श मजाले छाटें मैले
दुबो जस्तै मौलाएको, सलसलाउँदो हाम्रो साईनो
होइन भन्ने पार्न झूठको, डोरी मजाले बाटें मैले
लुकिछिपी किन नहोस, नियालेर हिउँका थुप्रा
बैरागीको बाँझो मन र, थकान मजाले साटें मैले
फूलको रस चुसिरहेको, देखी डाहा गर्नेहरु
नचाहने सारथीहरुको, दिमाग मजाले चाटें मैले
मनलाई चिथोरेर, बलजफ्ती निचोरेर
साङ्लो चुडाल्न चाहनेहरुको, सत्य मजाले ढाटें मैले
★★★
केदार श्रेष्ठ ‘गगन’ – मुटु दुख्दा छातीभित्र
मुटु दुख्दा छातीभित्र आँसु खस्यो आँखाबाट
वेइमानीले धोका दिदा खसेँ म त छाँगाबाट ।
वैरीले नि माफ दिन्थ्यो यसो गरी शरण पर्दा
शत्रु पनि आफ्नो हुन्थ्यो यति धेरै माया गर्दा
छायाँ पर्यौ किन तिमी आज मेरो आँखाबाट
बिर्सुं भन्दा किन आउँछ सम्झनामा घरिघरि
आलो घाउमा नुन छर्न छायाँ बनि वरिपरी
वहार खोज्दा भएँ म त झर्या पात हाँगाबाट ।
इन्जिनियर राकेश कार्की – गाह्रो भो (गजल)
आँखा जुध्याजुध्यै भयो हटाउन गाह्रो भो
पुरै रात कोल्टे फेर्दै कटाउन गाह्रो भो
मुटु चल्यो नशा चल्यो जताततै असर
गति बढ्याबढ्यै भयो घटाउन गाह्रो भो
बगीरह्यो माया उर्ली आफ्नै विचार भित्र
यसो छोई मुटु खोस्री पटाउन गाह्रो भो
हिँडिरहेँ माया बोकी अँजुली मेरो भरी
जति जुक्ती गरे पनि चटाउन गाह्रो भो
कति कुरो मनभरी अड्किगो कण्ठमा
सन्के पनि रन्के पनि छटाउन गाह्रो भो
लस् एन्जेलस्
विज्ञान दर्शन – यसै गरी उसै गरी (गजल)
यसै गरी उसै गरी बाँच्नु छ
अझै कति मरी मरी बाँच्नु छ
सधैँ सुखै सुख कहाँ मिल्छ र,
कष्ट सही थरी थरी बाँच्नु छ
नजाने कहाँ टुंगिन्छ जिन्दगी,
हरिकै भरोसा परी Continue reading “Bigyan Darshan – Yesai Gari Usai Gari (Nepali Gajal)”
युवराज नयाँघरे – उठेका छन् हातहरु (गजल)
उठेका छन् हातहरु अब कहाँ झुक्लान ?
जुटेका छन् मुठ्ठीहरु अब कहाँ फुक्लान ?
तातो रगत बगेर मुटु पनि तातेको छ
चारैतिर दन्केका राँकाहरु अब कहाँ निभ्लान् ?
धेरै पटक प्रहारहरु मुटुभरि भएका थे
जति दुखाई सहे पनि अब कहाँ सहलान् ?
झुकाएर इनामलाई बदनाम उपहार दिए
प्रत्युत्तरमा आवाजहरुले अब कहाँ छोड्लान् ?
रामगोपाल आशुतोष – मानवको बस्तीभित्र
मानवको बस्तीभित्र विनाशब्द ढलिरहेँ
आफ्नै आँगन चित्ता भयो जलिरहेँ जलिरहेँ ।
भित्रभित्रै ऐँठन हुन्थ्यो, आफन्तको प्रहारमा
निस्सासिन्थेँ यद्यपि म जसोतसो चलिरहेँ Continue reading “Ram Gopal Ashutosh – Manab Ko Basti Bhitra (Nepali Gajal)”
नसम्झनु दाजु मलाई तीजमा आइन भनेर
अरुले झैं तीजको गीत बहिनीले गाइन भनेर
आँखा त्यसै रसाउँछ, पीडा बढ्दैछ मनभित्र
नसोँच्नु पाप है , माया चेलीले लाइन भनेर
नसम्झनु दाजु मलाई तीजमा आइन भनेर
अरुले झैं तीजको गीत बहिनीले गाइन भनेर
आँखा त्यसै रसाउँछ, पीडा बढ्दैछ मनभित्र
नसोँच्नु पाप है , माया चेलीले लाइन भनेर
झ-झल्कोले सताउँछ, मुटु पनि चर्किरैछ मेरो
मन त्यसै रोइरैछ, माइती भेट्न पाइन भनेर
परदेशमा रुँदैछु म, भेट हुने दिन गन्दै आज
नसोँच्नु है दाजुभाइ, तीजको दर खाइन भनेर
(समर्पित शिशु तीज गजल जो चेलीहरु
आफ्ना माइतीबाट टाढा रहनु भएको छ )
नरेन्द्रराज पौडेल – पुराना ती रङ्गमाच उठाउँदै म आएँ (गजल)
पुराना ती रङ्गमाच उठाउँदै म आएँ
नयाँ नौलो रोदीघर बसाउँदै म आएँ ।
यौवनको भेलबाढी गयो बेसै भयो
पीरतीको पहरामा रसाउँदै म आएँ ।
वैली जाने रहरहरु उखेलेर फाल्दै
वैशाखको पालुवामा पलाउँदै म आएँ ।
शून्यताको लेक बेसी धाउनु धाएपछि
मनैभरि जाई-जुही फुलाउँदै म आएँ ।
तिमीसँग यात्रा गर्ने नौलो धोको बोकी
जिन्दगीको नयाँ गाडी गुडाउँदै म आएँ ।
