जे एन दाहाल – उल्टो युगको मानिस
अँधेरी सुत्छ झिस्मिसे उठ्छ अँधेरी देख्द छ
नयन भित्र लागेछ जाली उभिण्डो लेख्द छ
भन्द छ दोषी लाउदै यहाँ संसार कस्तो छ ?
त्यो लोभी पन , घमण्डी मन मानिस उस्तो छ।
उल्टो ऊ खेद्छ बात नै पिछे किन हो त्यसरी
बोतल भित्र जीवन देख्छ पिएर बेस्सरी
शीक्षीत मान्छे बनेन अझै खै कैले बन्दछ ?
भएर दृस्टी उ आफै अझै देख तैन अन्धो छ।
ओरालो हिड्छ उकालो चड्न सिकेन कहिले
भीरको ढुङ्गो झर्द छ मुनी पल्टदै जहिले
निन्द्रामा बित्छ आधा यो जीवन समाती सिरानी
संझन्छु कैले झस्केर उठ्छ मानिस विहानी।।
न सिकाउनु परोस गल्ती आफैँ ऊ जान्द छ
लामो त्यो हात पार्नु र धुत्नु तै ठूलो मान्द छ
के भन्नु भावी जीवन यस्को देखीन्छ कस्तो छ
त्यो लोभी पन , घमण्डी मन मानिस उस्तो छ।
हाल : मासाचुसेट्स अमेरिका
प्रकाशीत कृती : सन्ध्या ( गजल काव्य ), त्रिकोण ( सामुहिक रुबाई संग्रह )