गोपाल कवाली – हिउँले भिजाई अंग
हिउँले भिजाई अंग, बाल खोल्दै बोलाई रह्यौ
जानी जानी हात तानी, मात घोल्दै बोलाई रह्यौ
चिस्यान यस्तो बरफमाथि, आगो जम्छ घरि घरि
छिन्केर बैंशको आँटो,रस मोल्दै बोलाई रह्यौ
पारिजात छरेर आँगन, सेताम्मे फूल मन्जरी
सोड़षी तरुनी जस्तो, पलक डोल्दै बोलाई रह्यौ
रुखका पात छन् सेता, यत्र तत्र सफेद छ
बर्फिलो अँगेनो भित्र, रुप पोल्दै बोलाई रह्यौ
‘जुलियन’ यसरि मस्त, मग्न पार्ने जवानहरु
स्वाश रोक्दै ओठ टोक्दै,प्याट्ट चल्दै बोलाई रह्यौ
घाँटी सुकी छाती दुखि, ज्वरो आई लडे पनि
फुराएर लसुन-मेथी, तेल दल्दै बोलाई रह्यौ
अफगानिस्तान,२५/०१/२०१३