प्रमोद सारंग – आगो (कविता)
पेटमा आगो लिएर
जन्मिन्छ मान्छे-
भोक रोग र शोकको ।
ऊ चुल्होको आगो बालेर
पेटको आगो निभाउन
घर बाहिरको आगोसँगै हिँडिरहन्छ
पृथ्वीको कुना- कुना !
ऊ शान्त हुनै सक्दैन
जबसम्म पुग्दैन ऊ
चिताको आगोसम्म !
र, पिउदैन –
महाआत्मामा विलय भएर अथाह सुखको लप्का !
साँच्चै मान्छेको जीवन
आगोको वरिपरि घुम्दो रहेछ।
(२०६४,फागुन )