निरोज घिमीरे – आवाजले त्रसित
आवाजले त्रसित भो जिवनन
बन्द घरको कोठा झै
अध्यारोले ग्रसित भो
इच्छाहरुको आवाजको तरङ्ग
म र मेरो भनी गुञ्जीरहयो
प्राणशक्ति इच्छाहरुमा केन्दित हुदै
सत्यबाट चेतना भागिरहयो।।
हेस न बेहोस
न चेतन न अचेतन
तन्द्रामा झै बनिरहयो,
सोचको त्यो अनन्त आकासमा
म र मेरो परिचय बनिरहयो
यता न उता
न जिवन सार्थक भनि लिए
नत यसलाई असत्य भनी त्यागिदिए
आज यही तातो रापले आत्मा पोलिरहेछ
म हास्दा बोल्दा म हैन यो अहङ्कार बोलिरहेछ।।