विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – कान्छी मलाइ कबिता लेख्नै आउदैन
कान्छी !
मलाइ त कविता लेख्नै आउदैन .
लेख्न त मन पर्छ
मेचीको पनि कालीको पनि
कोर्न त मनलाग्छ
कोशीको पनि ,कर्णालीको पनि
तर पनि काठमाण्डौमा पानीको हाहाकार देखेर
मलाइ त कविता लेख्नै आउदैन कान्छी .
मलाइ त नेपालीहरूको प्रगतीको कथा लेख्ने मन थियो
मलाइ त देशले बिकासमा फड्को मारेको कुरा उन्ने मन थियो
तर दाइ भाइ आफू आफू नै कुर्शिको लागी लडेको भेटेर
दिनै पिच्छे नेपालीको अकालमै मृत्यूको समाचार सुनेर
मलाइ त कविता लेख्नै आउदैन कान्छी .
के लेख्नु बिदेशमा उट चराएको ब्यथा
के सम्प्रेसण गर्नु अर्काको देशमा थुनिएको कुरा
के पाना भर्नु मालिकबाट यौन शोषण भएको तिक्तता
कुनै राम्रो खबर नै छैन
मलाइ त कबिता लेख्नै आउदैन कान्छी .
के गर्नु देश र जनताको दुखबाट बेखबरहरूको प्रसंशा
के गरी पुलकित गर्नु यी घुषपैठहरूको कालो करतुत
कान्छी म त तिमी र हामी जस्ताहरूको सपना तुहिन लाग्दा मर्माहत छु
ढिडो,मकै , कोदो र एक छाक चामलको लागी चाड बाड कुर्नु पर्ने सम्झेर आहत छु
मलाइ त कबिता लेख्नै आउदैन कान्छी.
अब कबिता लेखेन भनेर
पिर नगर
जून दिन तिमी जस्तालाइ बलात्कार गर्ने ,
बेच्ने ,बोक्शी भन्नेहरू माथी पूर्ण रूपमा कारबाही होला
जून दिन सबै दिन दुखीहरूको घरमा
समान शिक्षा ,उज्यालो र अवसरको ठाउ होला
जून दिन प्रत्येक नेपालीमा नेपाली हु भनी स्वाभिमान उम्रेला
जून दिन मेरो देशले दुनिया सामु सबै तबरले उन्नती गर्ला
तब म कबिता जरूर लेखौला कान्छी
अहिले –
मलाइ त कबिता लेख्नै आउदैन कान्छी .
I also want to publish my poems