आर्यविमान चित्रकार – सुनौलो बिहान
आँखै अगाडी छर्लंगै रात बिते
नया दिन नया प्रभातले घच्घचायो
उठेर बाहिर यसो हेर्छु
झरी परेको रहेछ
सबै जाँगरहरु फेरी सुते
आगमन सायद उसको
होला नौलो बिहान
फेरी पनि बाँचेको छु
भित्र भित्रै खन्दै आफ्नै चिहान
दुखको ओच्छ्यानमा ढल्किदै
लगाएको छु पीडाको सिरान…..
हरेक रातको मानसिक तनाव
परेन केहि नयादिन को प्रभाव
मिथ्या लाग्छ, के बाच्नु यसरि
रोउ, कराउ, चिच्याउ बेस्सर
सक्दिन पो के गरूँ फेरी???
आँखै अगाडी छर्लंगै रातबिते
सबै जाँगरहरु फेरी सुते
निभेको दियो फेरी बालेनं कसैले
दन्केको मुटु चाल पाइनौ तिमीले??
फेरी पनि बाँचेको छु
भित्र भित्रै खन्दै आफ्नै चिहान
किन यो रात्री हुदैछ निशेष
किन दिन्नौ मलाई सुनौलो बिहान???