Khagendra Pandhak Limbu – Agni Lalakar

खगेन्द्र पन्धाक लिम्बू – अग्नि ललकार

म युयुत्सु हुँ

मान्छेको बिरुद्ध
युद्ध नलड्ने भनेर
चुपचाप बसेकोछु
मेरो अखण्डता

सार्बभौम सत्ताको
घात गर्दै
अघि आयौ भने
एक्काइशौं शताब्दीको
अन्तिम युद्ध
तिमीसंगै लड्छु
लड्छु तिमीसंगै

कोलोनी बाँच्न सक्दिन

दुई दशमलब चार प्रतिसत
भूगोलको फोक्टीमा
धरतीका सारा
पन्ध्र प्रतिशत
मान्छे/अ/मान्छे बीच
डढेलो सल्काउन चाहन्न
मेरो शरीरभरि
झुल्ला थापेर
चकमक नपार
ममाथि तेल नथप

अहिले आगो भएकोछु
शैलाधिपबाट
तिमीले चोरेका माटो

बंग्याएको ईतिहांसमा
अब,
लाभा उमालेर छोड्छु

विस्तारवादी आतंककारी !
कुमनुच्छे !
तँलाई तुन्द्रुंगमा हाल्छु
हाल्छु तँलाई तुन्द्रुंगमा

क्लिव !
अज्यौली थापेर
जाफ्ता च्यात्न
म पनि जान्दछु
अचैतन्य !
लोहकिल मिच्दै
मसंग सेम थपेर बढ्दैछौ
भीरमा बसेर
सोघा झैं नतर्साऊ

तिम्रो कल्पान्त नजिकिएकोछ
मेरो राष्ट्रियतामा धावा नबोल

लोदर योपन सहन सक्दिन

म वाग्मीपुत्र हुँ
अग्निशर्मा हुँ
अग्रेठ भएकोछु

स्वतन्त्र भुतल/व्योमप्रेमी
हिमाली राज्यको
प्रगल्भ नेपाली हुँ
स्वाभिमानमा अपच
अतिक्रमण अक्षम्य छ

तिम्रो भौज्य होइन यो मेची-महाकाली

स्वाभिमान र स्वतन्त्रताको निमित्त
यो अझेटोमा
पुरै अढाई करोड भन्दा
बढी प्राणले
एकै चोटी
प्रतिरक्षात्मक रुपमा
अन्गुली खेल्दै
पृथ्वी रंग्याउन तयारछु

मेरो इरादा बुझेर घुंडा टेक

भाग यहाँबाट

रोटी पोलेर खाऊ
धोतीले इज्जत छोप्न सिक
त्यहिँ तिम्रो भलो छ

म योगक्षेममा छुच्चोछु

यो विपुलामा
मेरो पनि आफ्नै देश छ

कोलोनी बाँच्न सक्दिन

खबरदारीको यो अन्तिम पत्र हो –
अन्यथा,
म अन्तिम युद्ध तिमीसंगै लड्छु

अजस्त्र म नेपालभक्त हुँ

– २०१० अगष्ट ०७