मोदनाथ प्रश्रित – जब चल्छ हुरी
जब चल्छ हुरी, जब चल्छ हुरी, जब चल्छ हुरी
घामको ज्योति छेकिरहेका काला बादल फाट्छन
मै हुँ भन्दै सिँगौरी खेल्ने रुखको धूलो चाट्छन्
मस्त निंदमा शान्त सुतेका सागर पनि उर्लन्छन्
ज्वारहरुको थप्पड खाई पहरा पनि भत्कन्छन्
कठयाङ्ग्रिएका हिउँका डाँडा गाल्दै हिँड्छ हुरी
बाटो छेक्ने बार र गौंडा ढाल्दै हिँड्छ हुरी
फोहेर मैला घुर बर्ढार्दै गुनुनुनु हिँड्छ हुरी
उलटफेरका गाथा गाई हुनुनुनु हिँड्छ हुरी
आयु पुगेका जीर्ण कथाका पात-पतिंगर उड्छन्
तात्छन् जंगल कलिला राता नयाँ आँकुरा फुट्छन्
खेद्दै हिमऋतु बसन्तलाई स्वागत गर्छ हुरी
नौलो सिर्जन निम्ति प्रलयको गाउँछ गीत हुरी