मोहन कोईराला – एउटा गीत नेपालका लागि
नेपाली आमाका नेपाली अनुहारहरू ।
नेपाली माटाका नेपाली अनुहारहरू ।
म त सप्तगण्डकी बनिसकेछु अनुहारहरूमा ।
म त सप्तकौशिकी बनिसकेछु वेशभूषामा ।
मेरा कल्पनामा छाल उठेछन् सात स्वरको ।
एउटा वीणा हो नेपाल, एउटा सारङ्गी हो नेपाल ।
एउटा तुरही हो नेपाल, एउटा सहनाई हो नेपाल ।
मुर्चुङ्गामा एक्लै सेर्पिनी खेलेर झरेकी नेपाल ।
लिम्बुनी भाखा फेरी-फेरी उक्लेकी नेपाल ।
सिपालु हातले छुनू यो सप्तस्वर आफै बज्छ ।
सप्तगण्डी छुनू सिपालु हातले सप्तस्वर आफै उठ्छ ।
लहर उठ्नेछन् हिमाली क्षितिज कालीको तीर बनेर ।
कठोरता पग्लिनेछ नबोलेको वीणालाई एक स्वर दिनु मात्र छ ।
कठिन पनि छैन नबोलेको मित्र एक फेर घचघच्याउनु छ ।
टाढा छैन नचिनेको बस्ती एक फेर पुग्नुपर्छ ।
झर्नाहरू तार हुन् सारङ्गीका, झर्नाहरू रेसा हुन् मुर्चुगाका ।
सप्तगण्डकी जहाँबाट उठ्छ, सप्तकोशी जहाँबाट बज्छ ।
तमोर, अरुण निद्राबाट जुन सितारमा उठ्नेछन् स्पर्शमा ।
हिमाली पहरा गुनगुनाउनेछन् जुन गीतले
त्यो पानी उठेको छ यो सारङ्गीमा ।
त्यो छाल खेलेको छ नेपाली गितारको तारमा ।
सप्तगण्डकी सङ्गीतमय छ समूहगानले ।
सप्तस्वर त्यसैले सङ्गीतमय छ एकान्त साधनाले ।
सप्तकौशिकी त्यसैले सप्तद्वीपमा उठेको छ मणिमाणिक्यले ।
गीत उठ्नुपर्छ यो माटोमा, सङ्गीत उठ्नुपर्छ यो उपत्यकामा ।
पहाड-पहाड देखिए पनि, ढुङ्गा-माटो देहिए पनि ।
यदि देशको ढुकढुकीमा एउटै गितार छ भने ।
यदि यो तमोरमा एउटै सङ्गीत छ भने ।
यदि यो प्राणमा एउटै मुटु छ भने ।
गाउँ हो ! नेपाली हो ! गण्डकी गाउँ-गाउँ हो ! नेपाली सप्तकोशी गाउँ ।
गाउँदा धरमरले होइन । गाउँदा कम्पनले होइन ।
हिँड्दा डगमगले होइन । एउटा नेपालीले डगमग गर्नु हुँदैन ।
एउटा गीतले यो आकाश उठ्नुपर्छ ।
एउटै सङ्गीतले यो धर्ती सङ्गीतमय बन्नुपर्छ ।
कष्ट त छ गीत गाउनु र एक्लै साज बजाउनु ।
कष्ट त छ गीतमा फेरि गेडा हुनु त्यस गेडामा कल्पनाउनु ।
एउटा मदिरा हो देशको कल्पना ।
एउटा मदिरालय हो देशको सङ्गीत ।
म गीत गाउँछु नेपाली तिमी नाच । तिमी नेपाली गीत गाऊ म नाच्छु ।
त्यो एउटा गीत सेपिनीले हेलम्बूमा गाएजस्तै उच्चाइको होस् ।
त्यो एउटा गीत थकालीले गाउन लागेको भावनाको होस् ।
त्यो एउटा मनको तार डोल्पाली सुन्दरीले छोएको होस् ।
त्यो गीत शान्तिका लागि । त्यो गीत प्रगतिका लागि ।
त्यो गीत उन्नतिका लागि । त्यो थीत प्रेमका लागि ।
त्यो गीत मुसिबतमा मोहबतका लागि ।
सप्तकोशीका लागि, सप्तगण्डकीका लागि ।
अरुणका लागि, तमोरका लागि ।
त्यो गीत विश्वप्रेमका लागि ।
नेपालीका लागि ।