Indra Narthunge – Aphim Aatanka

इन्द्र नारथुङ्गे – अफिम आतंङ्क

मनको करेसोमा
लस्करै उभिएका
फूलका निर्दोश बोटहरुलाई उखेलेर
मैले अफिम छरेको छु
हिजो मात्र

आज
भत्काउँदैछु
आस्थाका पर्खालहरु
विश्वासका चौकोसहरु
श्रद्धाकाधुरी-खाँमाहरु
मन्दिरहरु गुम्बाहरु
मस्जिदहरु चर्चहरु
सिङ्हदरबार र ह्वाईटहाउसहरु
केवल
अफिम उमार्नकै लागि ।

देखेनौ
मेरा लाखौं कोपिलाहरु
फुल्दै नफुली मुर्झाएको
कहिले आस्थाको सेपले
कहिले विश्वासको तापले
कहिले श्रद्धाको श्रापले
हिरोसिमामा नागासाकीमा
बालीमा बम्बईमा
पेन्टागनमा ईराक-अफगानिस्तानमा
नारायणहिटीमा रोल्पामा डोल्पामा ।

यी सबै पागलहरु हुन्
पागल-जो बोले पनि बोल्न जान्दैन
पागल-जो खाए पनि खान जान्दैन
पागल-जो िहंडे पनि िहंड्न जान्दैन

पागल-थाहा पाएर पनि थाहा पाउँदैन
नत्र हेर त
तिम्रा आस्थाका पुजारीलाई
विश्वासका विभिषणलाई
श्रद्धाका सुदामालाई
मन्दिरमा मस्जिदमा
गुम्बामा चर्चमा
सिंहदरबारमा ह्वाईटहाउसमा…॥
निशंकोच फत्फताई रहेछन्
निर्वाध हसुरिहेछन्
निर्बन्ध दगुरिहेछन्
थाहा पाएर पनि थाहा नभए जस्तै ।

खोतलेर सुँग्दा
घृणा ह्वास्स गन्हाउछ माटोमा
तातो होस् चिसो होस्
शङ्का ठ्वाँस्स गन्हाउन्छ आँटोमा

हिंड्दा पराईमात्र भेटिन्छ बाटोमा
धर्ममा कर्ममा
सत्तामा शक्तिमा
विचारमा ब्यवहारमा
मान्छे
टुक्राटुक्रा छरपष्ट अलमल्ल असरल्ल
आस्थाहरु विश्वासहरु श्रद्धाहरु…।

हो अब खाँचो छ
अफिम क्रान्तिको
अफिम आतंङ्कको
अफिम चेतनाको
अफिम-जो खान्छ र मात्छ
जो मात्छ-पागल बन्छ
जो पागल बन्छ-सबैलाई एक देख्छ
धर्ममा कर्ममा
सत्तामा शक्तिमा
विचारमा ब्यहारमा
रुपमा रङ्गमा
धनमा मनमा
एक संसार एक मान्छे
एक धर्म एक बर्ण
एक ब्यवहार एक बिचार
सबै उस्तै-उस्तै ।

हो
शक्ति धर्म र विचार बिरुद्ध
मैले सुरु गरें
अर्को नयाँ आतङ्क
अफिम आतङ्क ।