सरोज धिताल – आँसु
ऊ आँसु बनेर बगी
सडक भरी
र जमी झरीको चिसोमा
ऐना भएर उठी मान्छेको सामु
र फुटी सहस्र टुक्रामा ।
ऐनाका टुक्राहरूभित्र
खण्डित, अपूर्ण
आफ्ना हजार रूपदेखि
मान्छे जब सक्पकायो
“ऐनाभित्रको पाखण्डी, पापी
म हैन”— भन्न खोज्दा
मान्छे जब लक्पकायो
जमेकी ऊ सल्बलाई
अलिकति चल्मलाई
“लौ न ! अझै त लाज बाँकी रहेछ मान्छेमा ”
भन्दै
पग्लिएर अलिकति झिनो जीवनको तातोमा
ऊ
फेरि
आँसु भै टल्पलाई ।