देवताको डर
तिमीलाई देवता भन्ठानेर म टाढै उभिरहेको छु :
आङ्खनो झैँ सम्भेर नगीच आउँदिना ।
तिमीलाई बुवा जानेर तिम्रो चरणमा निहुरिन्छु :
साथीलाई झा तिम्रो हात समात्दिनँ ।
प्रेमवश भईकन आफैँ मेरो बनेर जुन बाटोमा तिमी मनि झर्छौ, त्यस
बाटोमा तिमीसँग हितको साथी सम्झेर हिंड्ने साहस ममा छै्रन !
नाथ !तिमी मेरा सहोदर साथी–संगी झैँ बन्धु हौ, तैपनि तिम्रो
नगीच जान सकिनँ !
म मेरा सारा धन ती साथी–संगीहरुलाई बाँडिदिन्छु अनि तिम्रो
सहभागी बन्नको निम्ति तिम्रो सामु उभिन्छु ।
म सुख–दुःखका सबै वेलामा पनि कसैसँग बस्तिन, तिमीसाग न
उभिरहन्छु ।
आङ्खनो बाटोको आखिरी नपाएर, जब म थकित हुन्छु,
त्यस अवधिमा पनि जीवन त्याग गर्ने मनसुबाले प्राणसागरमा
हामफाल्दिनँ ।
तिमीलई देवता भन्ठानेर म टाढै उभिरहन्छु, तिम्रो
नगीच आउँदिनँ ।