बाचा गर्नेले
सुख साथले जिउने र मर्ने, बाचा थियो
जिबन संगी बन्नु हुन्छ भन्ने,आसा थियो
सोच्थे म त सात फेराको मेरै होनी हजुर
सधै भरि सोच्ने गर्थे आधि ज्यान हजुर
बिलाई गयौ कहाँ टाढा-टाढा सुनसान पारी
रहेछ मन हजुरको ढुंगा भन्दा पनि निस्ठुरी
रोइ रहेछ आज भोलि धुरु-धुरु,यो मन परानी
आसै-आसमा जिन्दगि बित्यो,भै सकेछु खरानी
फेरी-फेरी नाझुल्किनु हजुर यस्तो रुप देखाई
देबी देउता सबै भाकी सके कसम खाई-खाई