केशव सिलवाल – दु:खको वर्णमाला
वर्षौंदेखि घोकिरहेका छौँ
जोसुकैले पढ्न नसक्ने
यो दुःखको वर्णमाला
त्यति सहज हुँदैन
दुःखका अक्षरहरु पढ्न
बाहिरजस्तो देखिए पिन
अर्कै हुन्छन् भित्रका अक्षरहरु
हिमाल र पहाडका अक्षरहरु पढ्न
आफैँ हिमाल र पहाड बन्नुपर्छ
बगर र नदीका अक्षरहरु पढ्न
आफैँ बगर र नदी बन्नुपर्छ
के भन्छन् हँ
घामका यी अक्षरहरु
के अर्थ बोक्छन् हँ
पानीका यी बूँदहरु
कसको स्वतन्त्रताले आत्महत्या गरेको छ
आकाशको विशाल अक्षरको हाँगामा
कस्ता अक्षरहरु खोपिएका छन्
भरियाको ढाडमा
कस्ता अक्षरहरु लेखिएका छन्
आमाको छातीमा
युगौँयुगदेखि पढिरहेका छौँ
हिमालको चिसोले
गालामा खोपिएका चिसा अक्षरहरु
मधेसको समथर फाँटमा
रगत र पसिना एक गरेर
निरन्तर पढिरहेका छौँ
बाढीले थुपारेका घामका काला अक्षरहरु
नाक ठोकिने भीरहरुमा
वर्षौंदेखि पढिरहेका छौँ
अभावका आकाश छुने अक्षरहरु
यी यसरी वर्षौंदेखि पढिरहेका छौँ
भोक र तिर्खाका अक्षरहरु
कसरी अनपढ भयौँ हामी ?
वर्षौंदेखि घोकिरहेका छौँ
जोसुकैले पढ्न नसक्ने
यो दुःखको वर्णमाला
के एक निमेषमा पढ्न सकिन्छ देश ?