खगेन्द्र थापा – थुक्क म पनि
अचेल देश साह्रै दुख्यो भनेर
उफ्रिएँ कराएँ रोएँ आसुले मुहार धोए,
र पनि
कसैले हेरेनन् सुनेनन् मनमा गुनेनन्
कस्तो बेवकूफ थुक्क म पनि
व्यर्थैमा,
नउफ्री नाचे भैहाल्थ्यो निर्घृणी बाचे भैहाल्थ्यो
आसुले यो मन धोईहाल्थ्यो,
र पनि,
कसैको खुट्टा तानिन झुटको जाल हानिन
खुसीले जीवन धानिन
कस्तो उल्लू थुक्क म पनि।
लौन ल नि रु
काल फुक्यो भनेर चिच्याए, दाह्रा ङिच्याए,
गुहारे अनिष्ट छेक्न धेरैलाई पुकारे,
र पनि
सुन्नु पर्नेले सुनेनन्, मनमा गुनेनन्
कसैले बाटो थुनेनन्
कस्तो लठूवा थुक्क म पनि
बेक्कारमा,
नचिच्याई हासे भैहाल्थ्यो
अरु जस्तै बाचे भैहाल्थ्यो
आसुले यो मन धोईहाल्थ्यो,
र पनि
कसैलाई बैरी ठानिन स्वार्थले मन बानिन
सुखैसुख छानिन बाच्न पटक्कै जानिन,
कस्तो मूर्ख थुक्क म पनि।