हामी दुवैले परस्पर गुप्त प्रतिज्ञा गरेका थियौँ, एउटा डुङ्गामा
केवल तिमी र म बसेर स्वच्छन्द जल–विहार गर्नेछौ,
हाम्रो तीर्थयात्रा कुन देश अनि कुन लक्ष्यको निम्ति होला, यसको
विभिन्नता संसारभरका कसैलाई ज्ञात हुँदैन ।
त्यस किनारविहीन सागरमा बग्दै म तिम्रो श्रवणोत्सुक कानमा गीत
सुनाउँछु । त्यो गीत सागरका उन्माद तरंगहरु झैँ छरपुष्ट हुन्छ अनि
शब्दको बन्धनदेखि मुक्त भएर केवल स्वर–लहरी बन्नेछ !
के अझै त्यो समय आइपुगेको छैन ? अब पनि कर्तव्य कर्म के
समाप्तभएका छन् ?
हेर ! सन्ध्या समुद्रको किनारमा झरिसकेको छ अनि धमिलो
उज्यालोमा समुद्र–विहारी पक्षी पखेटा फर्फर् गर्दै आङ्खना
गुँडमा फर्किरहेका छन् ।
कसले जान्दछ र यो निर्मम जंजीरबाट मुक्त हुन्छ अनि अस्ताउन
लागेको सूर्यको अन्तिम रश्मिझैँ हाम्रो डुङ्गाले राती स्वतन्त्र जलविहार
गर्न प्रस्थान गर्ला ?